Χειρουργική δηλώσεων - Μαιευτική ειδήσεων, μια τοξική ειδικότητα

Στους πιλότους και στους γιατρούς συνηθίζουμε να απευθυνόμαστε με περισσή ευγένεια, που συνοδεύεται από ένα κράμα δέους και λαγνείας. Δικαίως. Αφήνουμε τις ζωές μας στα χέρια τους, ανήμποροι να ανακατευτούμε. Ειδικά τους χειρουργούς, τους βλέπουμε σαν όντα υπεράνθρωπα, όταν αναλογιστούμε λεπτομέρειες της καθημερινότητάς τους. Υπάρχει βέβαια και η Χειρουργική δηλώσεων-Μαιευτική ειδήσεων, μια ειδικότητα παλιά και εξόχως ανθηρή στην εποχή του διαδικτύου, που αν και δεν έχει σχέση με την ιατρική μπορεί να σε καταστήσει αιώνιο ασθενή. (Ιδιοφυές επί του θέματος, το τελευταίο μυθιστόρημα του Χρήστου Χωμενίδη).

Δεν χρειάζονται επιστημονικές ικανότητες. Αφού αποκόψεις και τεμαχίσεις ένα μέλος, το σηκώνεις στο φως, σαν νεογέννητο που μόλις αποχωρίστηκε τον λώρο του, και το κρατάς εκεί ψηλά μερικά δευτερόλεπτα. Ώσπου να διακρίνει κανείς περί τίνος ακριβώς πρόκειται, το φως έχει μετατοπιστεί αλλού. Η εγγραφή έχει γίνει. Έπεται η αναπαραγωγή με ρυθμούς ασύλληπτους. Πώς να την φρενάρει κανείς; «Κοιτάξτε,  δεν ειπώθηκε έτσι, δεν είναι ολόκληρη η φράση, δεν ήταν αυτό το νόημα». Και λοιπόν; Την ατάκα ψάχνουμε, όχι την αλήθεια. Ολόκληρη η φράση δεν εντυπωσιάζει, ούτε εντυπώνεται στο μάτι. Και όποιο επίθετο κι αν συνοδέψει τη διάψευση, δεν κάνει διαφορά. Ακόμα κι αν στον τίτλο αναφερθεί ως άμεση ή οργισμένη, σε κάθε περίπτωση, η διάψευση θα είναι μάταιη. 

Κάπως έτσι, «τριάντα χρόνια ζωής με ένα όχι στον αλκοολισμό κι ένα ναι στο κρασί, ένθεο ποτό και πολιτισμικό αγαθό» (Η γενέθλιος ημέρα, η μέρα που ήπια το τελευταίο ποτό | Athens Voice) συνθλίβονται σε έναν ολιγόλογο τίτλο, απαξιωτικό όχι μόνο για τον ομιλούντα, αλλά για κάθε ταλαιπωρημένη ψυχή που παλεύει με το τέρας της εξάρτησης. Η παρερμηνευμένη είδηση ταξιδεύει με χίλια στην άσφαλτο, στέλνοντας τυχόν επεξηγήσεις για εντούρο στα κακοτράχαλα βουνά. Η αναφορά στο αγαπημένο αντικείμενο που θες να σε συνοδέψει στον άλλο κόσμο, ως εντάφιο σκεύος, κτέρισμα κατά τους αρχαίους Έλληνες, μετατρέπεται σε γαργαλιστική μπουκιά που καταπίνεται αμάσητη. Ευτυχώς, όχι από όλους. Υπάρχουν κι εκείνοι που διαβάζουν αντί να σκανάρουν και ακούν αντί να θορυβούν. Ας ελπίσουμε, τα νηφάλια πνεύματα να γίνουν περισσότερα και πιο επιδραστικά, ώστε να περιοριστεί κάπως η τοξικότητα των σόσιαλ.