Η κυβέρνηση βράχος, δεν κάνει πίσω. Ο Αλ. Τσίπρας φωνάζει από το Αμύνταιο «όχι δεν πουλάμε». Μπλακ άουτ, απειλές για πολιτική επιστράτευση, κραυγές και οιμωγές, ξεπούλημα όσο-όσο, Μητροπολίτες εν δράσει, όταν γίνουμε εξουσία θα δείτε – όλα αυτά για την πιθανή ιδιωτικοποίηση της «μικρής ΔΕΗ».
Πόσο αντιστοιχεί ο πολιτικός θόρυβος των τελευταίων 24ώρων στην πραγματικότητα; Δυστυχώς η «ψαλίδα» ανάμεσα στον υπερθετικό πολιτικό λόγο κυβέρνησης και τον υπέρ πάντων αγώνα της αντιπολίτευσης από τη μια και αυτά που είναι σε εξέλιξη είναι πολύ μεγάλη. Συμβαίνει κάθε φορά που μια μεταρρύθμιση ή ιδιωτικοποίηση ρίχνεται στην αρένα του πολιτικού στίβου της χώρας. Τα ανάθεμα περισσεύουν, ο σοβαρός διάλογος για την αξία ή μη του εγχειρήματος εκλείπει.
Στην περίπτωση της «μικρής ΔΕΗ» το μυστικό κρύβεται στις πραγματικές διαθέσεις της κυβέρνησης να τολμήσει σοβαρά το άνοιγμα της αγοράς ενέργειας με το «σπάσιμο» του μονοπωλίου της ΔΕΗ. Το θέμα συζητήθηκε από τους Α. Σαμαρά και Ευ. Βενιζέλο το βράδυ της Δευτέρας και όλοι έκαναν πως δεν άκουσαν τις διαβεβαιώσεις κύκλων μετά τη συνάντηση ότι «αποφασίστηκε να κηρυχθεί άγονος ο σχετικός διαγωνισμός για τη “μικρή ΔΕΗ”, αν οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές δεν πληρούν τους προβλεπόμενους όρους» (Τα Νέα, 1-7-2014). Τους «προβλεπόμενους όρους» μένει να τους μάθουμε με το νομοσχέδιο που κατατίθεται στη Βουλή – ή, μάλλον, με την τελική μορφή που θα πάρει μετά την τροποποίησή τους. Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι να προεξοφλεί η κυβέρνηση το άκυρο του διαγωνισμού, προκαταβολικά! Αν αυτό δεν είναι «κλείσιμο ματιού» στην εξεγερμένη αντιπολίτευση, τότε τι είναι;
Η απροθυμία της κυβέρνησης να τολμήσει στις ιδιωτικοποιήσεις είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Στην περίπτωση της ΕΥΑΘ, για παράδειγμα, το Δημόσιο δεν προσήλθε στο Συμβούλιο Επικρατείας για να προασπίσει τις διατάξεις της σύμβασης παραχώρησης προς ιδιώτες. Το ενδιαφέρον είναι πως η προτεινόμενη σύμβαση περιελάμβανε ρήτρες, όπως την ύπαρξη πλαφόν 10% στα κέρδη του ιδιώτη, που αν το ξεπερνούσε όφειλε σε αντιστάθμισμα να ρίξει τις τιμές, ή την πρόβλεψη για επενδύσεις ύψους 140 εκ. ευρώ την πρώτη πενταετία από την ισχύ της σχετικής σύμβασης. Η κυβέρνηση, συνεπώς, επέλεξε πολιτικά να ακυρώσει μια δική της επιλογή, τα πλεονεκτήματα της οποίας δεν έκρινε σκόπιμο να παρουσιάσει ενώπιον των δικαστών – και της κοινής γνώμης.
Η «μικρή ΔΕΗ» δεν είναι βεβαίως ίδια περίπτωση. Η κυβέρνηση οφείλει να πείσει τους δανειστές μας ότι δεν κάνει πίσω στη ρύθμιση – προσδοκώντας να πάρει τη δόση...– και ταυτόχρονα κλείνει το μάτι στους συνδικαλιστές, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τους μητροπολίτες ότι με το μαγείρεμα των «προβλεπόμενων όρων» κανένας ιδιώτης δεν θα τολμήσει να πατήσει πόδι, οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Το μήνυμα έχει ληφθεί αλλά το θέατρο του παραλόγου θα παιχτεί μέχρι το τέλος. (Στο σημείο αυτό η Ζωή Κωνσταντοπούλου φιλά τον Ν. Φωτόπουλο. Τίτλοι τέλους.)
7°
