Έπινε το καφεδάκι του στην Καμάρα, κοντά στο Πανεπιστήμιο δηλαδή. Τον έσπασαν στο ξύλο τρία νεαρά άτομα διότι σκέπτεται και γράφει κριτικές για την ελληνική Αριστερά. Είναι καθηγητής στο πανεπιστήμιο. Τα τρία νεαρά άτομα ανήκουν εν τη αγνοία τους στο χώρο της Αυτονομίας. Προφανώς δεν έχουν διαβάσει ούτε μία σειρά από τις σκέψεις του Καστοριάδη για την Πολιτική Αυτονομία. Προφανώς δεν έχουν διαβάσει ούτε μία σειρά από κανένα βιβλίο. Αποτελούν αριστερά δείγματα της πολιτικής εκδοχής (δεν υπήρξε βέβαια ποτέ κάτι τέτοιο για αντικειμενικούς λόγους) του HOMO ERECTUS.
Ο Νίκος Μαραντζίδης, ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία που ξυλοκοπήθηκε, παρέπεμψε στη Hanna Arendt και στο πόνημά της για την «Κοινοτοπία του κακού». Πρόκειται για ένα κείμενο που αφορά την υπόθεση του Άιχμαν όταν δικάστηκε στο Ισραήλ για εγκλήματα πολέμου. Ο Άιχμαν ήταν στέλεχος των Ναζί και αρχιεκτελεστής. Η «Κοινοτοπία του κακού» δεν είναι ένα απλό συμπέρασμα. Πρόκειται για την ανατομία του φασισμού.
Πώς λειτουργεί εσωτερικά, πώς καθοδηγείται από το μίσος έναντι του άλλου, πώς αποτελεί διέξοδο στα σύνδρομα που ταλαιπωρούν τους ανθρώπους. Ο φασισμός είναι κάτι σαν χάπι. Προσφέρει διέξοδο στα συμπτώματα της βαριάς ασθένειας. Λυτρώνει προσωρινά από τον εφιάλτη των κόμπλεξ. Δίνει την εντύπωση στο υποκείμενο πως μέσω της φασιστικής πρακτικής υπερβαίνει τον εφιάλτη της αμορφωσιάς του, την οποία έχει συνειδητοποιήσει μεν αλλά του είναι αφόρητη δε. Ο φασισμός ευδοκιμεί στα λαϊκά στρώματα των κοινωνιών. Σε όλες του τις εκφάνσεις. Οι φασιστικές πρακτικές ως εκ τούτου ταυτίζονται με συμπεριφορές lumpen. Η σωστότερη έκφραση στα νεοελληνικά είναι «κουτσαβακισμός».
Πριν από λίγες ημέρες ένας άλλος καθηγητής, ο κ. Τόμπρας, πρόεδρος τους Φυσικού στο Καπποδιστριακό, προπηλακίστηκε, απειλήθηκε και υπέστη σωματική βία εντός του πανεπιστημίου διότι αρνήθηκε να «σφραγίσει» τη σχολή όπως διετάχθη από τους «αγανακτισμένους» φοιτητές. Μόλις το απόγευμα της Τρίτης δύο συνδικαλιστικά στελέχη των διοικητικών υπαλλήλων του Μετσοβείου υπέβαλαν την παραίτησή τους. Ήταν η πρόεδρος και η γραμματέας του συλλόγου. Αρνήθηκαν να προσυπογράψουν το αναπόφευκτο «κλείσιμο» του ιδρύματος λόγω της συνέχισης της απεργίας του κλάδου αυτού. Οι σύντροφοί τους, συνδικαλιστές επίσης, προσέτρεξαν με ζήλο να αφήσουν υπονοούμενα για ενδεχόμενη «ανταμοιβή» τους για την αλλαγή στάσης τους. Στα πρότυπα της πλέον κυνικής εκδοχής του σταλινικού μοντέλου. Η μεθοδευμένη απαξίωση δηλαδή έως την επίτευξη της πολιτικής εξουδετέρωσης του αντιπάλου.
Μεταξύ του Γκέμπελς, του Γιάκοντα και του Μπέρια οι διαφορές είναι δυσδιάκριτες διότι απλά είναι ανύπαρκτες. Η επιβολή του Τρόμου ως εργαλείου διαμόρφωσης συσχετισμών στην κοινωνία ανάγεται ως γνωστόν στην ίδια την ιστορία του ανθρώπινου είδους. Αποτελεί συστατικό στοιχείο, γονιδιακό ανακλαστικό του Homo Sapiens. Η συγκρότηση συντεταγμένης κοινωνίας σε πλαίσιο Δημοκρατίας, δηλαδή Republique, επί το ειδικότερον, στοχεύει μεταξύ των άλλων στη θέσπιση ενός μοντέλου που θα «συγκρατεί» την εξέλιξη του γονιδιώματος αυτού. Δεν το εξαλείφει. Δεν το εξουδετερώνει. Το… συγκρατεί.
Η διαδικασία που επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ για την διαμόρφωση κοινωνικών συσχετισμών που θα του επιτρέψουν την αναρρίχησή του στην εξουσία, δηλαδή μέσω της μόχλευσης του γονιδιακού ανακλαστικού της επιβολής ενός νέου Status Operandi διά της ανοχής ακόμη και της βίας, παραπέμπουν σε ιστορικές στιγμές όπου η «Κοινοτοπία του Κακού» θριάμβευσε καταλύοντας τις δημοκρατικές δομές. Αφορά τη στιγμή εκείνη όπου τα πλέον ζωώδη ανακλαστικά νομιμοποιούνται ως πολιτική ενέργεια. Από τον άγριο ξυλοδαρμό ενός αντιπάλου έως το φόνο η απόσταση είναι δυστυχώς ελάχιστη, όταν μάλιστα στη διαδικασία της βίας παρεισφρέει πάντα και το στοιχείο του τυχαίου.
Το θύμα του ξυλοδαρμού στη Θεσσαλονίκη πίστεψε στην αρχή πως οι βασανιστές του ήταν χρυσαυγίτες. Διαπίστωσε εκ των υστέρων πως η ουσιαστικότερη διαφορά μεταξύ χρυσαυγιτών και αριστερών κουτσαβακίων συνίσταται στο ότι οι πρώτοι φέρουν μπότες ενώ οι δεύτεροι… ελβιέλες.
Αλήθεια, πώς θα συμπεριφερθούν όλα τα παραπάνω κουτσαβάκια αν κάποια στιγμή ένα υποψήφιο θύμα αποφασίσει να αμυνθεί στα σοβαρά; Θα λακίσουν ή θα αρχίσει η μεταξύ μας σφαγή; Διότι η «κοινοτοπία του κακού» δυστυχώς είναι φαινόμενο με εξελικτική δυναμική. Το έχουν σκεφτεί άραγε εκεί στην Κουμουνδούρου, όταν σχεδιάζουν την κατάληψη των «Χειμερινών Ανακτόρων» προσβλέποντας στη συμμετοχή του «Θωρηκτού Ποτέμκιν» υπό τη μορφή των Φωτοπουλαίων;
12°
