Γιατί η ελληνική κοινωνία δείχνει ασύγχρονη με το εμβόλιο και η ομοιότητα των αντιδράσεων με το μετρό.
Η αναντιστοιχία είναι πολύ έντονη για να περάσει απαρατήρητη. Στα εμβολιαστικά κέντρα το κράτος ζει μια «στιγμή Μετρό». Δείχνει σύγχρονο, είναι εξυπηρετικό, γρήγορο και καθαρό, όπως ήταν τότε ο υπόγειος μιας πόλης που στην επιφάνειά της δεν ήταν ούτε σύγχρονη, ούτε εξυπηρετική, ούτε γρήγορη, ούτε καθαρή. Το μετρό δεν σε πήγαινε απλώς σε όλες τις αγίες και τους αγίους που είχαν δώσει το όνομά τους στις γειτονιές της. Σε πήγαινε σε ένα είδος παραδείσου, σε μια γη της επαγγελίας. Ακόμη και αν δεν σου έλεγε τίποτε η μεταφυσική, το έβλεπες. Ενας άλλος κόσμος, ένας κόσμος που έως τότε μπορούσες να δεις μόνο σε μακρινές πόλεις, ήταν πλέον εφικτός ακόμη και στην απόφυση της βαλκανικής χερσονήσου.
Την ίδια ώρα όμως η κοινωνία έδειχνε ασύγχρονη. Και δεν είναι ότι δυσκολευόταν να σταθεί στη δεξιά πλευρά της κυλιόμενης σκάλας για να μπορούν να προπορεύονται οι βιαστικοί από την αριστερή. Είναι ότι οι αιρετοί της αρνήθηκαν τις στάσεις αυτού του νέου, σύγχρονου κόσμου στις άγιες γειτονιές τους. Είναι ότι η αναντιστοιχία ανάμεσα στον εκσυγχρονισμό του κράτους και της κοινωνίας στέρησε την Αγία Παρασκευή από το μετρό της.
Είναι μια τέτοια αναντιστοιχία που στερεί σήμερα μια ολόκληρη χώρα από το τείχος της ανοσίας. Το κράτος είναι πρόθυμο αλλά έχει απέναντί του απρόθυμους πολίτες. Το ποσοστό των άνω των 80 που έχει εμβολιαστεί μόλις που ξεπερνάει το 60% όταν στην Ισπανία ή την Ιρλανδία έφτασε το 100%. Ακόμη χειρότερα, οι υγειονομικοί δείχνουν εξίσου απρόθυμοι να θωρακιστούν απέναντι στην πανδημία και να θωρακίσουν και τους ασθενείς τους. Πιστεύουν άραγε σε κάποιον προστάτη άγιο; Σε έναν άλλον παράδεισο από τους επίγειους που προσφέρουν τα σύγχρονα, εξυπηρετικά, γρήγορα και καθαρά κράτη;
Δυσκολεύεται να το πιστέψει κανείς. Όχι επειδή η θρησκεία ανακατεύεται καμιά φορά με την επιστήμη. Αλλά επειδή σε αυτόν τον ασυγχρονισμό κράτους και κοινωνίας δεν υπάρχει τίποτε το μεταφυσικό. Ο δισταγμός, η καχυποψία, η άρνηση, ο φόβος ότι μπορεί να είναι κακό κάτι που είναι εμφανώς καλό έχουν εδώ τις ρίζες τους, όχι στο επέκεινα. Και μπορεί να μην έχει νόημα να ψέξει κανείς τον πολιτικό που «ξεστόκαρε» τα εμβόλια για να ακουστεί σαν χονδρέμπορας – δεν έχει νόημα να ψέξει κάποιον που δυσκολεύεται να πείσει για οτιδήποτε ακόμη και το ίδιο του το κόμμα. Έχει όμως νόημα να ψέξει ένα πολιτικό σύστημα που, χαμένο ανάμεσα στο εθνικό και το θρησκευτικό του αφήγημα, αρνείται να καλλιεργήσει τον ορθό λόγο.
Δεν είναι αυτός ο λαός περιούσιος, ο μοναδικός εκλεκτός του θεού του; Δεν είναι ατρόμητη και αθάνατη αυτή η φυλή; Είναι. Και δεν έχει μόνο το αποκλειστικό προνόμιο της αθανασίας. Εχει και τόσους αγίους να την φυλάνε. Μια βόλτα με το μετρό, από τον Άγιο Αντώνιο και τον Άγιο Αθανάσιο έως την στάση της Αγίας Παρασκευής που δεν είναι ακριβώς στην Αγία Παρασκευή, μπορεί να πείσει και τον τελευταίο δύσπιστο.
13°
