Η «κάψα» της εξουσίας

Καταϊδρωμένος από την πρωινή του άσκηση ο «επίμονος παρατηρητής» κάθισε στο παγκάκι για να πάρει μια ανάσα, λίγα μέτρα από το café του Εθνικού Κήπου το οποίο αναμένεται να επαναλειτουργήσει οσονούπω. Τρεις βλοσυροί τύποι, προφανώς αστυνομικοί, πλησιάζουν και τον περιεργάζονται. Στην αυλή του café, αναψοκοκκινισμένη μακιγιέζ φροντίζει τη Ρένα Δούρου. Η «φροντίδα» παίρνει χρόνο… πολύ χρόνο, πάνω από μισή ώρα. Προφανώς υπάρχει ραντεβού για τηλεοπτικό γύρισμα. Είναι Δευτέρα, 11.00 το πρωί. Η Ρένα Δούρου είναι από χθες περιφερειάρχης. Ο «επίμονος παρατηρητής» βαδίζει προς την έξοδο του Κήπου, εκείνη που οδηγεί απέναντι από το Προεδρικό Μέγαρο. Οι πόρτες είναι ανοιχτές. Ο Αλέξης Τσίπρας συνοδευόμενος από τους Σκουρλέτη και Παππά, προσέρχεται στο ραντεβού με τον Κάρολο Παπούλια. Η μαγιάτικη ζέστη είναι αισθητή. Το πολιτικό θερμόμετρο είναι εκ των πραγμάτων στα ύψη. Η γενική εικόνα, λίγες ώρες μετά το κλείσιμο της κάλπης, είναι επίσης χαρακτηριστική. Οι συμβολισμοί μιλούν από μόνοι τους.

H Ρένα Δούρου πήγε πολύ καλά στον Πειραιά. Απρόσμενα καλά. Συγκέντρωσε περισσότερες ψήφους στην Α΄ και τη Β΄ Πειραιώς από το σύνολο των ψήφων του ΣΥΡΙΖΑ το 2012. Περίεργο, διότι κάτι ανάλογο δεν παρατηρήθηκε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι μελλοντικοί σπουδαστές που θα μελετήσουν τα αρχεία θα αναρωτηθούν για τις άμεσες επιπτώσεις της «συνάντησης κορυφής» στην ψαροταβέρνα για να καταλήξουν στο εάν και κατά πόσο στον Πειραιά συντελέσθη κάτι το καταλυτικά σημαντικό.

Ο εφοπλιστής Ευάγγελος Μαρινάκης ήταν συγκινημένος όταν αφιέρωνε τη νίκη (του Μώραλη, για ξεκάρφωμα) στον πατέρα του. Είχε προηγηθεί η επίθεση της Γιάννας Αγγελοπούλου κατά του νέου δημάρχου Πειραιά. Η «σιδηρά Γιάννα» είχε χτυπήσει εκ νέου προσκεκλημένη από τον όμιλο «3Κ», γνωστότερου και ως «λέσχης των τριών κυριών». Πρόκειται για μία πρωτοβουλία που κάνει πάταγο στη θλιβερή πρωτεύουσα της οποίας ηγείται η κυρία Έλλη Στάη, στηριζόμενη στις ισχυρές προσωπικότητες της κυρίας Μαριάνας Λάτση και της κυρίας Ελένης Κόκκαλη. Η Γιάννα Αγγελοπούλου λοιπόν (η οποία κατά καιρούς και για λόγους που δεν αντιστοιχούν σε κάποια πραγματικότητα η οποία επιτάσσει τη δημόσια παρουσία της, κάθε άλλο μάλιστα, εκτός εάν η δραστηριότητα αυτή ανταποκρίνεται σε μία εσωτερική της παρόρμηση ή ανάγκη), είχε δηλώσει το προηγούμενο βράδυ (Κυριακή των εκλογών) «παρούσα» στις εξελίξεις, ποιος να της το ζήτησε άραγε, αλλά και πως ανησυχεί σφοδρώς για το αποτέλεσμα στον Δήμο Πειραιά. Όλα τα παραπάνω με καρύκευμα αριστεροσύνης, καλά λόγια για τον ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ. Το ρεπορτάζ θα μπορούσε να τιτλοφορείται «Όταν η αστική τάξη οδεύει προς το αριστερό καμίνι» ή ακόμη «Η Υψικάμινος εξακολουθεί να καπνίζει» (κάθε αναφορά στον Εμπειρίκο θα ήταν ανίερος σκέψη).

Ορισμένοι παροικούντες την οδό Μοσχονησίων και το γνωστό εδεσματοπωλείον του φίλου και αδελφού Σινάν, είχαν εγκαίρως εκφράσει το φόβο ότι η δημοκρατία στην Ελλάδα θα δοκιμαζόταν σκληρά σε δύο μέτωπα: στον Βόλο και τον Πειραιά. Στον μεν Παγασητικό ο κ. Αχιλλέας Μπέος, προσωρινά εκτός Κορυδαλλού, με ένα κατηγορητήριο που αναφέρεται στο σύνολο του ποινικού κώδικα να τον ακολουθεί, ανεδείχθη δήμαρχος. Προφανώς έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι είναι ιδιοκτήτης της τοπικής ομάδας, του Ολυμπιακού. Το μεγάλο λιμάνι ανέδειξε ως κυρίαρχο πολιτικό και οικονομικό παράγοντα τον κ. Ευάγγελο Μαρινάκη. Προφανώς σημαντικό ρόλο στην επιλογή αυτή διαδραμάτισε το γεγονός ότι είναι και ιδιοκτήτης της ομάδας του Ολυμπιακού. Η Γιάννα Αγγελοπούλου έκανε λόγο για «καθεστώς φουσκωτών» στον Πειραιά. Μάλλον υπερβάλλει. Ως σύζυγος του γνωστού επιχειρηματία, εφοπλιστή και εισοδηματία, είναι σε θέση να γνωρίζει πως στον Πειραιά λαμβάνει χώρα ένας ιδιότυπος εμφύλιος μεταξύ των οίκων Μαρινάκη - Μελισσανίδη, με εφοπλιστικό backround αλλά με διακύβευμα το real estate στην Αττική, διακύβευμα που ανάγεται σε κρίσιμο επιχειρηματικό μέγεθος για την αμέσως επόμενη περίοδο. Επίσης η πολυπράγμων Γιάννα Αγγελοπούλου φέρεται να γνωρίζει πως στις τοπικές, περιφερειακές, ως εκ τούτου αυτό αφορά και τις ευρωεκλογές, μπήκαν τα θεμέλια των νέων συμμαχιών, αφού σε εποχές κρίσης και αναδιάταξης των λόμπι εξουσίας (συνέβη και το ’89, αν θυμάστε, αλλά και το 1975 και, κυρίως, το 1981) πραγματοποιούνται τα μεγάλα deals και αλλάζουν χέρια οι θέσεις στο πολιτικό και οικονομικό management του τόπου, με αναπροσαρμογές στο σύστημα της διαχείρισης της διαπλοκής. Παστρικά πράγματα.

Στη σύγχρονη πολιτική ορολογία στην υπόθεση «Εκλογές στον Πειραιά» θα καθιερωθεί ο όρος «Ψαροταβέρνα», όπως στο παρελθόν είχε καθιερωθεί επί Κωνσταντίνου Καραμανλή του θείου κάτι αντίστοιχο με το γνωστό «καλοφαγείον του Ψαρόπουλου» στη Γλυφάδα, του «ιερού ναού» της τότε πολιτικής ίντριγκας. Ορισμένοι μάλιστα θεωρούν, αν είναι δυνατόν να υφίσταται τέτοια σύγχυση στις εποχές του διαδικτύου, πως το «ρεύμα» των νέων πολιτικών ηθών έφθασε και στο ευαγές ίδρυμα του Κορυδαλλού με τις γνωστές ομάδες και προσωπικότητες που φιλοξενούνται εκεί, όπου περιφανή εκλογική νίκη κατήγαγε η Αριστερά σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα.

Ο Μάκης Ψωμιάδης (Ευάγγελε Γιαννόπουλε, ζεις, εσύ μας οδηγείς) είχε δείξει το δρόμο, αλλά δυστυχώς γι’ αυτόν ξεκίνησε πολύ νωρίς τον αγώνα του για την πολιτική αναγνώριση του θεσμικού υποκόσμου ως βασικού ενωτικού παράγοντα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, όπου η οικονομία δεν αποτελεί μια ελεύθερη και παραγωγική δραστηριότητα βασισμένη σε καπιταλιστικούς κανόνες και αστική ηθική, αλλά μία ελεγχόμενη και σκοτεινή εφαρμογή του δόγματος του Lucky Luciano, βαρόνου της Νέας Υόρκης και πρίγκιπα της Νάπολης αμέσως μετά την απόβαση των Συμμάχων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στο τοπίο αυτό της νέας –νεοελληνικής– ευρωπαϊκής πραγματικότητας «σφάζονται παλικάρια» στην ποδιά της αντιευρωπαϊκής κουλτούρας όπου οι κοινωνίες οραματίζονται νέες δόξες. Δεν υφίσταται πλέον το «σύνορο» μεταξύ προόδου και δημοκρατίας από τη μια, συντήρησης και σκότους από την άλλη. Οι νέοι «θεοί» ακούν στα ονόματα του real estate και money circulation speed, των χρηματοπιστωτικών παραγώγων και της βραχυπρόθεσμης συγκομιδής κερδών με ένα κλικ στον υπολογιστή του χρηματιστή. Αυτοί που επικαλούνται την εθνική ταυτότητα και την εθνική ανεξαρτησία έναντι των Βρυξελλών είναι εκείνοι που υπηρετούν την ισοπεδωτική λογική των ιδιωτικών hedge funds. Οι «αγορές» θριαμβεύουν. Ο θεσμικός υπόκοσμος θα κυριαρχήσει. Πώς νομίζετε ότι θα θεμελιωθεί θεσμικά η Μαρίν Λεπέν; Με τις ψήφους των ανθρακωρύχων της Πικαρδίας που πριν από δέκα χρόνια ψήφιζαν μαζικά Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα και τώρα επιλέγουν την ακροδεξιά; Όχι βέβαια. Με πλυντήρια και ξέπλυμα θα θεσμοθετηθεί η Μαρίν Λεπέν σε ένα άναρχο περιβάλλον όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση θα υποχωρεί μπρος στην πίεση που της ασκείται. Πρώτο σύμπτωμα της νέας τάξης πραγμάτων είναι η ραγδαία βελτίωση των σχέσεων του Κρεμλίνου με τους Ευρωπαίους ακροδεξιούς, αντιευρωπαίους και ναζί. Μέχρι χθες ο Farantz ήταν ένας γραφικός μπουφόνος. Ο Πέπε Γκρίλο, επίσης. Η Μαρίν Λεπέν ήταν η κόρη μιας ημίγυμνης «παραδουλεύτρας» στις σελίδες του «Playboy» και ενός μονιμά υπαξιωματικού του γαλλικού στρατού με απωθημένα. Από χθες όμως οι ευτυχισμένοι και πλούσιοι Δανοί, οι «μορφωμένοι» Φιλανδοί, οι δημοκρατικοί Γάλλοι, τα παιδιά του Κρόμγουελ και οι «αγανακτισμένοι» Έλληνες επιλέγουν σκοτεινούς μηχανισμούς και τους στέλνουν στο Στρασβούργο. Μπροστά τους ο «οίκος Κορλεόνε» είναι απλώς ένα νηπιαγωγείο.

n.georgiadis1@yahoo.com