Ο Μάνος Βουλαρίνος προτείνει στην κυβέρνηση να νομιμοποιηθούν οι καταλήψεις ώστε να συνεχιστεί η διάλυση του κρατικού σχολείου.
Όπως φαίνεται και παρά τις προεκλογικές και μετεκλογικές της διαβεβαιώσεις και αυτή η κυβέρνηση δεν έχει καμία διάθεση να χαλάσει τη ζαχαρένια της και να ασχοληθεί με τον περιορισμό της παραβατικότητας. Ούτε καν με τον περιορισμό της παραβατικότητας στα σχολεία. Πράγμα που σημαίνει πως και φέτος οι καταλήψεις που ήδη έχουν ξεκινήσει θα ολοκληρωθούν κανονικά με τις ευλογίες μιας κυβέρνησης, τα στελέχη της οποίας δεν κουράζονται να δηλώνουν πόσο αποφασισμένοι είναι να επιβάλουν τη νομιμότητα.
Φυσικά φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά και το να επιτρέψεις στους πιτσιρικάδες να κατοικούν ανεξέλεγκτοι μέσα στα σχολικά κτίρια ίσως είναι κάπως πιο επικίνδυνο από ό, τι συνήθως. Αλλά μάλλον όχι τόσο επικίνδυνο όσο το να προσπαθήσει μια κυβέρνηση να επιβάλει το νόμο και να περιορίσει την δράση των κομματόσκυλων (μπορεί και απλώς κοπρόσκυλων) που με τα νταβατζηλίκια τους καρφώνουν ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο της κρατικής εκπαίδευσης.
Δεν κατηγορώ τους κυβερνώντες για την αδιαφορία που δείχνουν για τα κρατικά σχολεία. Στο κάτω-κάτω τα δικά τους παιδιά πάνε σε ιδιωτικά κι όπως λέει η παροιμία «από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί». Με λίγα λόγια, είναι λογικό αφού τα παιδιά τους έχουν εξασφαλισμένη την απρόσκοπτη εκπαίδευση να μην ενδιαφέρονται και τόσο πολύ για την εκπαίδευση των παιδιών των υπολοίπων. Κάποιος πονηρός μπορεί να σκεφτεί ό,τι τους συμφέρει κιόλας τα παιδιά των υπολοίπων να μην έχουν καλή εκπαίδευση προκειμένου τα δικά τους παιδιά να έχουν άλλο ένα συγκριτικό πλεονέκτημα, αλλά αυτός που θα το σκεφτεί θα είναι σίγουρα πολύ κακός άνθρωπος και δεν μπορώ παρά να διαχωρίσω τη θέση μου από τέτοιου είδους σκέψεις κακών ανθρώπων.
Το κακό όμως είναι πως υπάρχουν ακόμα κάποιοι ξεροκέφαλοι συμπολίτες οι οποίοι- αν είναι ποτέ δυνατόν – απαιτούν από την κυβέρνηση να επιβάλει τον νόμο σε εκείνους τους συμπολίτες που πολιτισμικά δεν έχουν φτάσει ακόμα στο επίπεδο να τον τηρούν από μόνοι τους. Το ξέρω ό,τι είναι εξωφρενικό αλλά υπάρχουν και το απαιτούν. Και σα να μην έφτανε αυτή η υπερβολική απαίτηση, οι κυβερνητικοί φαίνονται κάπως ανακόλουθοι: ζήτησαν ψήφο για να επιβάλουν τη νομιμότητα και τώρα που την πήραν γράφουν την νομιμότητα εκεί που την έγραφαν και οι προκάτοχοι τους. Είναι σαφώς πιο καλλιγράφοι αλλά το αποτέλεσμα όσο να ΄ναι τους εκθέτει.
Ευτυχως υπάρχει λύση και μοιάζει πολύ με τη λύση που κατα καιρούς δίνουν οι κυβερνήσεις στη συμφόρηση των φυλακών όπου αντί να κατασκευάσουν νέες φυλακές, αφήνουν ελεύθερους τους εγκληματίες και μειώνουν τις ποινές των εγκλημάτων (με τον ρυθμό που το κάνουν μάλιστα σε καμιά εκατοστή χρόνια κανένα έγκλημα δεν θα τιμωρείται με πάνω από 27 μέρες φυλάκιση, αλλά τότε δεν θα ζούμε και δεν μας πέφτει λόγος).
Κάτι αντίστοιχο μπορεί να γίνει και με τις καταλήψεις:
Αφού οι κυβερνώντες δεν θέλουν να τις περιορίσουν, μπορούν να τις νομιμοποιήσουν. Μπορούν δηλαδή να φέρουν προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο στο οποίο ρητά θα αναφέρεται πως οι σχολικές καταλήψεις όχι μόνο δεν είναι ποινικώς κολάσιμες, όχι μόνο δεν συνιστούν παραβατικότητα, αλλά είναι και αναπόσπαστο συστατικό της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Μπορεί μάλιστα το νομοσχέδιο να ορίζει τις περιόδους στις οποίες θα γίνονται οι καταλήψεις και να προβλέπει τον εξοπλισμό τον οποίο οφείλει κάθε σχολείο να έχει προκειμένου να διευκολυνθεί η κατάληψη (sleeping bags, στρώματα, ποτά, τσιγάρα, τράπουλες, ρόπαλα για την περιφρούρηση κλπ). Τα πιο καλά εξοπλισμένα σχολεία μάλιστα μπορεί να έχουν και αίθουσες με κουκέτες για τους καταληψίες.
Με τον τρόπο αυτό α) δεν θα χρειάζεται κανένας κυβερνητικός να γίνει δυσάρεστος επιβάλλοντας τη νομιμότητα β) θα συνεχιστεί απρόσκοπτα η διάλυση του κρατικού σχολείου και γ) κανείς δεν θα μπορεί να κατηγορήσει καμία κυβέρνηση ότι γράφει τον νόμο στα παλιά της τα προεκλογικά φυλλάδια. Με ένα σμπάρο δηλαδή, τρία τρυγόνια. Και μπράβο τους.
