Ο νέος-που-δεν-ήταν-νέος-ούτε-όταν-ήταν-νέος και δροσερός υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας για τη δημαρχία της Αθήνας τις τελευταίες ημέρες εξαπολύει μια ομοβροντία προεκλογικών δεσμεύσεων, προτάσεων και εκτιμήσεων που σόκαραν, συνάρπασαν και προβλημάτισαν το φιλοθεάμον κοινό. Στα πλαίσια του σουρρεαλιστικού πολιτικού λεξιλογίου μιας πολιτικής σκηνής που περιλαμβάνει το Μάκη Χριστοδουλόπουλο και τον αστυνομικό με τη ζαρντινιέρα αυτά που λέει δεν είναι και τρομερά ρηξικέλευθα, βεβαίως, αλλά ας υποδυθούμε για λίγο ότι είναι απλά ο επίσημος υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος για τη δημαρχία του μεγαλύτερου Δήμου μιας δημοκρατικής χώρας, μιας αφηρημένης χώρας, όχι του δικού μας freak show, κι ας αξιολογήσουμε αυτά που λέει ως κανονικό πολιτικό λόγο.
Είπε τις τελευταίες ημέρες μεταξύ άλλων:
«Λέει ο κ. Καμίνης ότι θα φυτέψει ένα τζαμί στο κέντρο της Αθήνας κι εγώ λέω να ρωτήσουμε τους Αθηναίους πριν το φυτέψουμε».
Η δήλωση του κυρίου Σπηλιωτόπουλου για το θέμα του δημοψηφίσματος που έχει εφεύρει φλερτάροντας γλυκά κι αντισυνταγματικά τους απανταχού Μπαλτάκους και ψηφοφόρους του Κασιδιάρη, επαναλαμβάνει το μοτίβο «όχι εδώ, αλλού», ένα μοτίβο γνώριμο στους κατοίκους των αυθαιρέτων της Κερατέας, μόνο που σε εκείνη την περίπτωση κινητοποιείται από την ανάγκη υπεράσπισης της αξίας αυθαιρέτων κτισμάτων, ενώ σε ετούτη κινητοποιείται από σκέτο, ανόθευτο, αντρίκιο ρατσισμό. Πράγμα που σπεύδει να επιβεβαιώσει πρόθυμα ο κύριος Σπηλιωτόπουλος αμέσως μετά:
«Εγώ δεν το θέλω στην Αθήνα. Υπάρχει μεγάλη πύκνωση στην πόλη, δεν θέλω κι άλλο τσιμεντούργημα, δεν θέλω άλλο ένα πόλο για λαθρομετανάστευση, δεν θέλω νέα τριτοκοσμικά τσαντίρια κάτω από τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως»
Προσπερνώντας τη φυσιολογική, θα έλεγε κανείς, ελιτίστικη αποφορά του ανθρώπου που ζει σε ιδιόκτητο ρετιρέ του Κολωνακίου (καίτοι από μικρομεσαία οικογένεια της Πάτρας, που δεν έχει δουλέψει πουθενά ποτέ εκτός από το κόμμα, άλλο θέμα αυτό) για τα «τσαντίρια» των «τριτοκοσμικών», παραμένει μια ενδιαφέρουσα και συναρπαστική δήλωση. Είναι προφανές, σύμφωνα με τον κύριο Σπηλιωτόπουλο, ότι αν αποκτήσει τζαμί η Αθήνα η λαθρομετανάστευση θα αυξηθεί, γιατί μόλις οι εξαθλιωμένοι πολίτες τριτοκοσμικών χωρών μάθουν ότι υπάρχει τσιμεντένιος ναός κάτω από την Ακρόπολη θα σπεύσουν να επιλέξουν την Ελλάδα για τόπο διαβίωσής τους, πτώχευση και μνημόνια notwithstanding. Η Αθήνα με ένα τέτοιο τσιμεντένιο αξιοθέατο θα γίνει πιο ελκυστικός προορισμός για τον desperation tourism, αυτό δηλαδή που καταλαβαίνει ο Πατρινός πολιτικός όταν ακούει "μετανάστευση".
«Δουλειά του δημάρχου Αθηναίων δεν είναι να μοιράζει φασολάδα, αλλά να δημιουργεί θέσεις εργασίας».
Αυτό είχε να πει ο υποψήφιος δήμαρχος για τη φιλανθρωπική δράση του νυν δημάρχου, μια δήλωση που, σε συνδυασμό με δηλώσεις αυτού του τύπου:
«Για να μην είναι η Αθήνα πόλη των ανέργων, των αστέγων, των πεινασμένων, πρέπει να μάθει να πουλάει αυτό που έχει, δηλαδή τον πολιτισμό της, τον αττικό ήλιο, το θαλάσσιο μέτωπο, την παράδοση».
...δημιουργεί απορίες για το αν καταλαβαίνει ο υποψήφιος δήμαρχος ποια, όντως, είναι η δουλειά του δημάρχου και ποια είναι η διαφορά της από μηχανισμούς της κεντρικής κυβέρνησης όπως το υπουργείο εργασίας και το υπουργείο τουρισμού. Επίσης θα πρέπει κάποιος να ενημερώσει τον κύριο Σπηλιωτόπουλο εγκαίρως, πριν είναι πολύ αργά: Ο δήμος της Αθήνας δεν έχει «θαλάσσιο μέτωπο».
«Αντί να πετάω το ΕΣΠΑ, θα κάνω κοινωνική στέγη για να απορροφήσω τους αστέγους θα έχω φάρμακο για τους ανασφάλιστους και καρκινοπαθείς. Αυτή είναι η δουλειά του δημάρχου».
Κάπου πλησιάζουμε τώρα: Κατά τη γνώμη του κύριου Σπηλιωτόπουλου, λοιπόν, δουλειά του δημάρχου είναι να δίνει στέγη και φάρμακα στους δημότες που τα έχουν ανάγκη, αλλά όχι, προς θεού, σε καμία περίπτωση φασολάδα. Το πιάσαμε.
11°
