Νέο. Στη Μαρφίν κατάθεση στεφάνου στις 9.30 πμ.

Όταν ξεμύτισε ο ιός από τη Γιουχάν, έλεγες ότι δεν είναι παρά μια απλή γρίπη που χρησιμοποιεί το σύστημα για να σπείρει τον φόβο στους λαούς. Όταν άρχισε να σκοτώνει αβέρτα, έλεγες ότι είναι κατασκευασμένος στα υπόγεια της CIA για να μειώσει τον πληθυσμό του πλανήτη και να διασώσει τα ασφαλιστικά συστήματα του καπιταλισμού. Όταν η πατρίδα πήρε εγκαίρως τα κατάλληλα και σωτήρια μέτρα, έλεγες ότι το lockdown παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όταν η Ευρώπη έβγαζε τα φέρετρα με τις νταλίκες αλλά εμείς μέναμε σπίτι ασφαλείς, απαιτούσες να λήξουμε την καραντίνα ως υπερβολική. Τώρα που τα κρούσματα υποχωρούν και όλος ο κόσμος επανέρχεται στην κανονικότητα, δεν θέλεις να ανοίξουν τα σχολεία. Παρτάκια όμως στις πλατείες θέλεις. Γκαζόζα, δεν μας είπες, θέλεις;

Ενδιάμεσα, ζητούσες εδώ και τώρα επίταξη των ιδιωτικών κλινικών, την έπεφτες στον Τσιόδρα γιατί ήταν το επιστημονικό φρικιό της δεξιάς, ο Χαρδαλιάς σου θύμιζε χουντικό συνταγματάρχη και δυσφορούσες γιατί σου έκοψαν τα μπάνια στη θάλασσα τον Μάρτη μήνα. Σε άκουγα να λες ότι από τύχη σώθηκε η Ελλάδα, η Αλβανία έχει λιγότερους νεκρούς, η Μάρεβα βγάζει μεροκάματο από τις μάσκες, να κάνουμε περισσότερα τεστ όπως η Κορέα, να μοιράσει ο Μητσοτάκης το 50% του ΑΕΠ όπως η Γερμανία, να μην παίζονται τα τραγούδια σου στου Κούλη τα λημέρια, «ΟΧΙ» στην τηλεκπαίδευση, αφού δεν έχουν όλοι υπολογιστή, και «ΟΧΙ» στη βιντεοσκόπηση, γιατί παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Της πλάτης του μαθητή, του καθηγητή, ίσως και του πίνακα. 

Και για να μη νομίζουμε ότι ξέχασες την επανάσταση, διαδήλωσες έξω από τον Ευαγγελισμό ενώ μέσα ψυχορραγούσαν άνθρωποι, έκανες ασκήσεις ακριβείας απέναντι από τη Βουλή των Ελλήνων για να τιμήσεις δήθεν την εργατική πρωτομαγιά, συγχρωτίστηκες ανέμελα στο Σύνταγμα για να μείνουν «τα βουνά ελεύθερα από τα αιολικά» και πας δειλά και πλαγίως να στήσεις κίνημα για το δικαίωμα της «οργισμένης» νεολαίας να πίνει μπίρες στις πλατείες. Όταν ο χάρος μας χτυπήσει δυνατά την πόρτα και αρχίζει να γράφει πάλι το κοντέρ, θα σηκώσεις το δάχτυλο για να δείξεις τον υπαίτιο. Φρόντισε να μη στέκεσαι μπροστά από καθρέφτη. Δέκα χρόνια μετά θα καταθέσεις στεφάνι. Το Σάββατο πρωί στις 9.30.

Όταν ξεκίνησε αυτή η τραγωδία, ήσουν σίγουρος ότι το τέλος της θα σε βρει νικητή. Μονά ζυγά δικά σου. Το πιθανότερο ήταν η πατρίδα να τα πάει ως συνήθως χάλια και να πεθαίνουν οι άνθρωποι σαν τις μύγες εν μέσω κατάρρευσης του νοσηλευτικού συστήματος της επάρατης δεξιάς. Διότι ο νεοφιλελευθερισμός βάζει τους αριθμούς επάνω από τον άνθρωπο. Δεν σου έκατσε. Ο φιλελεύθερος τρελάθηκε και έβαλε μπροστά τους γέρους και από πίσω όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους, ενώ ξέχασε τους αριθμούς.

Τώρα που όλος ο κόσμος υμνεί την Ελλάδα για τις επιλογές της, εσύ ο αριστερός θυμάσαι τους αριθμούς ελπίζοντας να στήσεις πανηγύρι πάνω στην ύφεση. Τους βάζεις μπροστά, αλλά μια ανησυχία την έχεις. Τελειώνει το lockdown, γυρίζει το κλειδί στη μηχανή, λες να πάρει μπρος η οικονομία; Λες να επιλέξουν οι παραθεριστές την Ελλάδα που δεν είχε πολλά θύματα; Λες να προλάβουν και η ζημιά να μην είναι τόσο μεγάλη; Και τι θα απογίνει η αριστερά που ποντάριζε στους αριθμούς; Στους αριθμούς των δημοσκοπήσεων βεβαίως. Γιατί αυτοί είναι που την απασχολούν και όχι οι αριθμοί της οικονομίας. Αυτή ανέκαθεν ήταν απλώς το μέσο. Δυστυχώς, αγάπη μου, μπορεί να μην είναι ούτε τα μονά αλλά ούτε και τα ζυγά δικά του. Γι' αυτό δέκα χρόνια μετά θα καταθέσεις στεφάνι. Δεν ξέρεις τι γίνεται, μπορεί και να το χάψουν. Το Σάββατο πρωί στις 9.30. Alone.

Αυτή η λατρεία διασάλευσης της νομιμότητας, αυτός ο παντός καιρού κόντρα ρόλος, αυτή η απανθρωπιά πίσω από την ηχηρώς επαναλαμβανόμενη ανθρωπιά μπορεί να σου φαίνεται επαναστατική, αλλά σε εκθέτει. Γιατί σε αυτοαναιρεί. Είναι όπως η σχέση της αριστεράς με τα εκπαιδευτικά νομοσχέδια. Τα έχει καταγγείλει όλα, ακόμα και αυτά που αναιρούσαν όσα προηγούμενα είχε αρνηθεί. Ακόμα και αυτά που νομοθετούσε η ίδια ως κυβερνώσα. Διότι στον κόσμο της ως πολιτική δεν νοείται η θέση παρά μόνο η αντίθεση.

Αφού τους τρεις στη Μαρφίν δεν τους έκαψαν οι εξάδελφοι μπάχαλοι αλλά η τράπεζα, γιατί καταθέτεις στεφάνι; Να τιμήσεις ποιους και γιατί; Έχεις καταθέσει στεφάνι και γι' άλλα θύματα πυρκαγιάς που οφείλονται σε αμέλειες; Μήπως και γι' αυτά στο Μάτι; Αφού η ανεπίσημη αλλά ισχυρή άποψη του κινήματος είναι ότι τη φωτιά την έβαλαν προβοκάτορες του συστήματος, γιατί ζητάς από τον υπουργό της δεξιάς να βρει τους ενόχους; Και αν οι ένοχοι είναι οι ασφαλίτες, γιατί πέντε χρόνια που κυβερνούσες δεν τους έψαξες να κλείσει το θέμα και να μην τολμάει κανείς να σε σύρει σε κατάθεση στεφάνου; Το Σάββατο το πρωί στις 9.30. Με την τσίμπλα στο μάτι.

Είναι δυνατόν να στηθεί κίνημα πάνω στο δικαίωμα μιας χούφτας κακομαθημένων νεαρών για πάρτι με μπίρες στην πλατεία με την πανδημία σε εξέλιξη; Αντί να βγεις να τους ζητήσεις να διαλυθούν για να μη διασπείρουν τον ιό και θρηνήσουμε νέα θύματα, τους μπιζάρεις καταγγέλλοντας την επέμβαση της αστυνομίας; Και συγκρίνεις το μπάχαλο μιας υπαίθριας σύναξης με το συντεταγμένο και σταδιακό άνοιγμα των σχολείων. Πώς ανακατεύεις ανόμοια πράγματα και γιατί νομίζει ότι θα γίνεις πιστευτός; Πώς και γιατί στο όνομα μιας τυφλής επί παντός αντιπολίτευσης ξευτελίζεις την όποια αξιοπιστία σού απέμεινε στο 30% του εκλογικού σώματος;

Αλλά αν χαρακτηρίζει κάτι την αριστερά, είτε στη δογματική είτε στην εναλλακτική εκδοχή της, αυτό είναι ο διχασμός. Γι' αυτό δεν κατανοεί την ομοψυχία, δεν αντιλαμβάνεται την αξία του εθνικού. Όλο το θεολογικό μαρξιστικό αφήγημα περί ενός άλλου κόσμου, αυτού του σοσιαλιστικού παραδείσου επιβάλλει τον ολοκληρωτικό πόλεμο για την επίτευξη του Σκοπού. Για την ανατροπή του παρόντος. Και επειδή η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι συμφεροντολόγοι και όχι αφελείς, τον Σκοπό αναλαμβάνει να υπηρετήσει το κόμμα - εκκλησία ως συλλογικός ζηλωτής. Αφού το κάθε αμαρτωλό μέλος χωριστά αρνείται να «αυτοκτονήσει», ας αναδείξουμε τη συλλογική ανευθυνότητα, μήπως και «αυτοκτονήσει» σύσσωμη η καπιταλιστική κοινωνία και κυριαρχήσουμε εμείς.

Έτσι τα μέλη της «εκκλησίας» φροντίζουν για την υγεία τη δική και των οικείων τους και διαδηλώνουν με προφυλάξεις, ενώ ταυτόχρονα προτρέπουν τους αφελείς σε πανηγύρια και συνωστισμούς για να δουν το σύστημα να αρρωσταίνει, να ηττάται και να καταρρέει. Ενώ τα μέλη της «εκκλησίας» φροντίζουν για τη μόρφωση των παιδιών τους εντός αυτού ή άλλου ακόμα πιο ανταγωνιστικού πλαισίου, την ίδια στιγμή προτρέπουν δάσκαλους και μαθητές σε απεργίες και καταλήψεις για να δουν το εκπαιδευτικό σύστημα να διαλύεται. Είναι όταν ο στρατευμένος ανθρωπισμός ξεγυμνώνεται και φαίνεται η μισανθρωπία του.

Ο αντισυστημικός καλλιτέχνης ζητά επιδότηση από το σάπιο σύστημα, ώστε να συνεχίσει να το ξεσκίζει με τα έργα του. Ο επαναστάτης ζητά από την «αστική δημοκρατία» περισσότερα δικαιώματα, ώστε να την ανατρέψει και να την κάνει «λαϊκή δικτατορία». Και αυτή ως υπόχρεος των αρχών της του τα παρέχει απλόχερα. Όταν όμως το 2015 του δόθηκε η ευκαιρία να το κάνει, φοβήθηκε τις κακουχίες και προτίμησε την ασφάλεια του ευρώ. Ο συμφεροντολόγος νίκησε τον επαναστάτη. Φαντάσου να μην.

Επειδή είναι κομμάτι δύσκολο να πολεμάς ό,τι αγαπάς, να αρνείσαι ό,τι αναζητάς, να καταστρέφεις συλλογικά ό,τι χτίζεις ιδιωτικά, κοινώς να ζεις μες τις ακραίες αντιφάσεις σου, στο τέλος χάνεις την αίσθηση της πραγματικότητας και εκτίθεσαι. Ή εμείς ή αυτοί. Μόνο που εσύ ανήκεις και στο «εμείς» και στο «αυτοί». Και γι' αυτό υποστηρίζεις τα ίδια και τα αντίθετά τους. Αρκεί να φαίνεσαι πάντοτε ως αρνητής. Μέχρι που καταθέτεις και στεφάνι στη Μαρφίν. Απαρνούμενος τον εαυτό σου. Το Σαββάτο στις 9.30. Ακριβώς.