Μια καλή είδηση μετά από καιρό: Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης έχει μεγάλο προβάδισμα έναντι των άλλων υποψηφίων και ότι υπάρχουν ισχυρές πιθανότητες να πετύχει την επανεκλογή του τη δεύτερη Κυριακή. Προηγήθηκαν μήνες φημών που τον ήθελαν ηττημένο από τα αποδυτήρια και μια έντονη σεναριολογία για το δίδυμο που θα περνούσε στο δεύτερο γύρο, χωρίς να αναφέρεται το δικό του όνομα. Και αναπτύχθηκε μια φοβερή παραφιλολογία για τη δήθεν χαμηλή δημοτικότητά του, που οφείλεται βασικά -σύμφωνα με τους επικριτές του- στο ότι δεν είναι λαμπερός «σαν τον Γ. Μπουτάρη», κατά τη συνήθη σημείωση που κατατείνει στην ακύρωσή του μέσα από τη σύγκριση με τον χαρισματικό επικοινωνιακά δήμαρχο Θεσσαλονίκης με τον οποίο κινούνται στον ίδιο «κύκλο».
Η υπεροχή του Γιώργου Καμίνη στη μάχη της Αθήνας έχει μεγάλη σημασία, αποτελεί ενθαρρυντικό μήνυμα και αιτία αισιοδοξίας για πολλούς λόγους:
-Αποδεικνύεται ότι οι πολίτες αντιμετωπίζουν τις αυτοδιοικητικές εκλογές με ωριμότητα και όχι ως δημοψήφισμα για την κυβερνητική οικονομική πολιτική, προσπερνώντας τις ιαχές του διπολισμού.
-Καταρρέει το δίλημμα μνημόνιο/αντιμνημόνιο στο οποίο επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ να εγκλωβίσει τη διαδικασία ανάδειξης δημάρχων και περιφερειαρχών.
-Υποχωρεί ο κομματισμός, αφού τον Γ. Καμίνη στηρίζουν ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και Δράση, ενώ η αποδοχή του υπερβαίνει κατά πολύ το άθροισμα των ποσοστών τους.
-Επιβραβεύεται μια αξιοπρεπής θητεία που χαρακτηρίστηκε από πολιτικό πραγματισμό, απόσταση από τον λαϊκισμό και τις επικοινωνιακές ευκολίες, πολιτισμικό πλεονέκτημα.
-Φαίνεται ότι υπάρχει χώρος για μεταρρυθμιστικές, μετριοπαθείς δυνάμεις και ότι το κοινωνικό ξεχαρβάλωμα δεν απαγορεύει την απήχηση του πολιτικού ορθολογισμού.
-Φαίνεται επίσης ότι το εκλογικό σώμα είναι ικανό όχι μόνο για το χειρότερο, αλλά και για το καλύτερο, εφόσον του δοθεί η δυνατότητα της επιλογής και εφόσον βρεθεί μπροστά σε μια ουσιαστική εναλλακτική πρόταση.
-Διαλύονται οι μύθοι της απόλυτης κοινωνικής ριζοσπαστικοποίησης που οδηγούν μόνο σε ακραίες λύσεις και επομένως -βάσει αυτής της θεωρίας- δεν έχει νόημα οποιοδήποτε σοβαρό και ψύχραιμο πολιτικό εγχείρημα τώρα.
-Αντίθετα, γίνεται σαφές ότι η ποιότητα πουλάει αρκεί να μην εξαντλείται στο περιτύλιγμα, αλλά να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο. Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς ότι η κοινωνία αναζητά απεγνωσμένα το καλό και όταν το βρίσκει το υποστηρίζει.
Ο Γιώργος Καμίνης δεν υπήρξε ποτέ ο καταλληλότερος για τις μάχες των τηλεοπτικών παραθύρων, αλλά ήταν και παραμένει ένας κανονικός άνθρωπος, που μιλάει κανονικά, συμπεριφέρεται κανονικά και ζει κανονικά, έχοντας παιδεία, ψυχική καλλιέργεια και υψηλό προσωπικό πολιτισμό. Αυτό είναι το μεγάλο του πλεονέκτημα, ακριβώς επειδή πρόκειται για εξαίρεση σε ένα πολιτικό σύστημα που έχει εκπαιδευτεί να λειτουργεί αφύσικα, με τους όρους ενός λούμπεν ελιτισμού, παραβιάζοντας τους νόμους και τους κανόνες που ισχύουν για τους πολλούς.
Έχει να επιδείξει τη δημοσιονομική εξυγίανση του Δήμου Αθηναίων, μια καθόλου εύκολη υπόθεση, την απαγόρευση των συσσιτίτων του μίσους, τη σύγκρουσή του με τη φασιστική λαίλαπα όταν ήθελε θάρρος ο αντίλογος, ένα μεγάλο κοινωνικό έργο για τη στήριξη των απόρων και τη διάθεση να κάνει τη δουλειά του και όχι να πολιτεύεται ή να παριστάνει κάτι που δεν είναι και για το οποίο κανείς δεν τον εξέλεξε.
Η θητεία του συνέπεσε με μια κρίση που άλλαξε δραματικά την όψη της Αθήνας, χάθηκε αρκετές φορές στο χάος των συναρμοδιοτήτων, είχε ατυχήματα που απορρέουν από την αδυσώπητη γραφειοκρατία του κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης, μπορούσε και χρειάζονταν περισσότερα. Συγκρούστηκε με τραμπουκίζοντες συνδικαλιστές και με τους αυτόκλητους προστάτες των πεινασμένων, χωρίς ποτέ να υποκύψει στις απλουστεύσεις του πολιτικού μανιχαϊσμού και χωρίς να χάσει το μέτρο. Εχει κατηγοριοποιηθεί ως μνημονιακός αλλά διαφώνησε με τις τυφλές απολύσεις στους ΟΤΑ και με τη διαθεσιμότητα των δημοτικών αστυνομικών, διατηρώντας το δικαίωμα να σκέφτεται χωρίς τους περιορισμούς της ετικέτας και να μην χωράει στα “κουτιά” της επικοινωνιακής πραγματικότητας.
Το σημαντικότερο στην περίπτωσή του είναι ότι έχει αξιακό κώδικα, προσφέροντας τη δυνατότητα να μη ντρέπεσαι για το δήμαρχο της πόλης σου, όπως συμβαίνει με τους περισσότερους από αυτούς που δηλώνουν ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντά σου. Η επανεκλογή του, αν τα καταφέρει, θα μας δώσει ένα επιχείρημα για να πιστέψουμε ότι η ήττα των δημιουργικών και υγιών κοινωνικών δυνάμεων στη χώρα μας δεν είναι δεδομένη. Και θα επιβεβαιώσει ότι αν η Κεντροαριστερά δεν καταφέρνει να βρει το δρόμο της, δεν φταίνε οι κάτω, αλλά οι πάνω -αυτά που δεν λένε, αυτά που δεν κάνουν, αυτό που δεν είναι.
13°
