Τρεις σκηνές που δεν συμβαίνουν για πρώτη φορά και πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά αυτούς που κυβερνάνε.
Σκηνή πρώτη: Σε ώρα αιχμής στο μετρό του Συντάγματος, μια έγκυος εισέρχεται στο βαγόνι. Στις θέσεις κάθεται μια παρέα νεαρών που κοιτούν συνέχεια το κινητό τους, απορροφημένοι. Ένας από αυτούς βλέπει την έγκυο για μερικά δευτερόλεπτα, ίσως και να μην την πρόσεξε. Απλά να σήκωσε το κεφάλι του, αλλά η σκέψη του να παρέμεινε στο κινητό του. Μερικά δευτερόλεπτα μετά μια κυρία που είχε παρακολουθήσει τη σκηνή φωνάζει δυνατά και αυστηρά κοιτάζοντας προς τους νεαρούς: «Δεν είδατε τίποτα, πού ταξιδεύετε; Άντε σηκωθείτε αμέσως να καθίσει η κοπέλα». Την κοιτούν απορημένοι και της απαντούν: «Καλά μην κάνεις έτσι δεν έγινε και τίποτα, θα σηκωθούμε».
Σκηνή δεύτερη: Σε εξωτερικό παρκινγκ μεγάλου εμπορικού κέντρου της Αθήνας ένας οδηγός μόλις έχει παρκάρει. Καθώς βγαίνει από το αυτοκίνητο του βλέπει ότι στη διπλανή θέση που προοριζόταν για άτομα με ειδικές ανάγκες (με μια μεγάλη σήμανση) παρκάρει κάποιος. Του φωνάζει δυνατά, αλλά ευγενικά: «Κύριε, αυτή η θέση είναι για άτομα με ειδικές ανάγκες. Μην παρκάρετε». Η χλευαστική απάντηση που λαμβάνει από τον οδηγό: «Δηλαδή, είναι για εσάς, κύριε!». Παρκάρει το αυτοκίνητο στη θέση αυτή και φεύγει για τα ψώνια του.
Σκηνή τρίτη: Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι περπατάει αργά σε ένα στενό πεζοδρόμιο σε πολύβουη γειτονιά στο κέντρο της Αθήνας. Ο κύριος κρατάει ένα «πι» καθώς έχει μεγάλη δυσκολία στο βάδισμα. Μπροστά τους έχουν ένα εμπόδιο. Μια καφετέρια έχει τοποθετήσει τραπέζια και από τις δύο μεριές του στενού πεζοδρομίου και δεν μπορεί να περάσει ανάμεσά τους με το «πι». Αναγκάζονται να βγουν στον δρόμο. Μια μηχανή περνάει από δίπλα και αγγίζει το «πι» του ηλικιωμένου, ευτυχώς χωρίς να τον ρίξει κάτω, καθώς τον προλαβαίνει η σύζυγός του που είναι δίπλα του. «Άντε, γερόντια, στα σπίτια σας, θα σας σκοτώσουμε και θα πάμε φυλακή» φωνάζει ο οδηγός της μηχανής.
Τρεις σκηνές που πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά αυτούς που κυβερνάνε αυτήν τη χώρα διαχρονικά. Τρεις σκηνές που προβληματίζουν και πρέπει να αποτελέσουν άμεσα έναν κοινό τόπο συνάντησης για την πολιτική ηγεσία της χώρας μας. Ακόμη και αντικείμενο συνάντησης του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα.
Δύο πολιτικών ανδρών, με ένα κοινό σημείο που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς: Κυκλοφορούν στην πόλη, ανάμεσά μας, τον ελεύθερο χρόνο τους, ως απλοί πολίτες. Κάποιον τον έχουμε πετύχει στο γήπεδο να παρακολουθεί το παιδί του σε έναν αγώνα μπάσκετ, σχεδόν δίπλα μας, χωρίς συνοδεία, τουλάχιστον φανερή. Τον άλλον τον είδαμε μπροστά μας μια Κυριακή να τρέχει μόνος του στο κέντρο της Αθήνας.
Άρα έχουν την ευκαιρία να παρατηρούν την καθημερινότητα των απλών πολιτών. Να καταγράφουν νοοτροπίες που δεν αποτελούν δυστυχώς μεμονωμένα περιστατικά. Να βλέπουν αυξανόμενα κρούσματα έλλειψης σεβασμού στους μεγαλύτερους, μηχανάκια να ανεβαίνουν τα πεζοδρόμια μόλις βρουν κίνηση, πεζοδρόμια να καταλαμβάνονται, θέσεις ατόμων με ειδικές ανάγκες να μην είναι προσβάσιμες από όσους τις έχουν ανάγκη. Διαπιστώνουν δεκάδες εμπόδια στην πόλη. Εμπόδια πολλά από τα οποία γεννιούνται από.. νοοτροπίες. Νοοτροπίες που πολλοί από εκείνους που τις έχουν ασπασθεί ενδεχομένως να μην τις πιστεύουν κατά βάθος, αλλά κάπου ίσως τους πήρε το «κύμα».
Νοοτροπίες όμως που εάν κυριαρχήσουν θα είναι αργά για όλους μας. Θα δημιουργήσουν μια ζούγκλα. Ένα πρόβλημα εξίσου σοβαρό με τα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν την κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας, αλλά τελικά δεν βρίσκεται στο επίκεντρο της μιας συστηματικής στρατηγικής για τον έλεγχο του.
Ας περπατήσουν μαζί λοιπόν τους δρόμους της Αθήνας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αλέξης Τσίπρας για να αντιμετωπίσουν από κοινού ένα ζήτημα μείζονος σημασίας για τη χώρα μας. Το ζήτημα των κακών νοοτροπιών. Ας καταγράψουν που δημιουργούν προβλήματα και ας τις αποτυπώσουν σε ένα πολυνομοσχέδιο που θα θέτει τις βάσεις να τις αλλάξει! Και οι δύο μαζί. Διότι ο σεβασμός στους ηλικιωμένους, στα παιδιά, στις έγκυες, στους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, στα εμπόδια της καθημερινότητας χιλιάδων πολιτών που στραγγαλίζονται στην πόλη, δεν χωρούν διαφορές. Μια κοινή προσπάθεια θα είχε συμβολικό αλλά και ουσιαστικό χαρακτήρα από δυο πολιτικούς, νέους στην ηλικία, που μπορεί να έχουν μεγάλες και ουσιαστικές διαφορές σε πολλά επίπεδα, αλλά έχουν ένα κοινό σημείο. Κυκλοφορούν ανάμεσα μας, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
14°
