Με μεγάλη λαχτάρα κάθισα να παρακολουθήσω τη sit-down comedy παράσταση του Αντώνη του Σαμαρά, που στο κοινό είναι γνωστός και με το παρατσούκλι «ο συνομιλητής του Θεού». Οι μυημένοι στο θέατρο συμπολίτες μου γνωρίζουν πως το sit-down comedy είναι ένα παλιό, όσο και η ελληνική τηλεόραση, είδος κωμωδίας, στο οποίο –σε αντίθεση με το δυτικόφερτο stand-up– ο καλλιτέχνης είναι καθισμένος, συνήθως πίσω από ένα γραφείο ή ένα τραπέζι, μόνος του ή με άλλους κωμικούς και αυτοσχεδιάζει μικρούς κωμικούς μονολόγους, διατηρώντας σε όλη τη διάρκεια της παράστασης το ύφος του, κόντρα στα λεγόμενά του, σοβαρό.
Πολύτιμος βοηθός είναι ένας άλλος καλλιτέχνης, που ονομάζεται δημοσιογράφος, ο οποίος σκοπό έχει, μέσω ερωτήσεων και παρατηρήσεων, να δώσει το έναυσμα -την πάσα αν θέλετε- για τους κωμικούς μονολόγους. Προφανώς, όσο σπουδαιότερος είναι ο κωμικός τόσο μικρότερη είναι η συμβολή του δημοσιογράφου, ένα αξίωμα το οποίο, όπως θα θυμούνται οι παλιότεροι θεατρόφιλοι, βρήκε την απόλυτη εφαρμογή του με τον Ευάγγελο τον Γιαννόπουλο, τον σπουδαιότερο ίσως εκπρόσωπο της παλαιότερης τάσης του sit-down comedy που έμεινε γνωστή ως «νεοελληνικός σοσιαλιστικός σουρεαλισμός».
Ο Αντώνης ο Σαμαράς ξεκίνησε την καριέρα του από το σινεμά. Εδώ σε στιγμιότυπο από τις οντισιόν για το ρόλο του Χάρι του Πότερ
Μετά από τη μικρή αλλά απαραίτητη εισαγωγή, οφείλω να ομολογήσω πως το σόου της Δευτέρας του Αντώνη του Σαμαρά που είχε τίτλο «Συνέντευξη στον Γιάννη Πρετεντέρη» όχι μόνο δεν με απογοήτευσε αλλά, στη δικιά μου συνείδηση τουλάχιστον, επιβεβαίωσε πως ανήκει στην κορυφή της νέας γενιάς sit-down κωμικών.
Αυτό που πρώτα από όλα με μάγεψε ήταν ο άψογος συνδυασμός εικόνας και ήχου. Ο Μεσσήνιος καλλιτέχνης δεν περιορίστηκε απλώς στο να λέει τις δολοφονικές του ατάκες, αλλά τις έπαιζε και παντομίμα, κουνώντας ασταμάτητα τα χέρια του επί 80 λεπτά, σε ένα νέο, εντελώς δικό του, είδος νοηματικής η οποία δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα, αλλά σκοπό έχει να υπογραμμίσει το αστείο και να λειτουργήσει με τον ίδιο τρόπο που λειτουργούν οι ανιματέρ στα μεγάλα ψυχαγωγικά σόου όπου το κοινό βαριέται τόσο πολύ που δεν ξέρει πού να γελάσει ή να χειροκροτήσει. Δεν έχει βεβαια καταφέρει να φτάσει την κίνηση των χεριών του Κώστα του Σημίτη, ο οποίος ήταν δημιουργός της περίφημης «αφηρημένης νοηματικής». Της κίνησης δηλαδή των χεριών που δεν έχει καμία σχέση με τα λόγια που βγαίνουν από το στόμα, αλλά περιγράφουν κάτι τελείως αφηρημένο, ίσως και ανύπαρκτο.
Ο Αντώνης ο Σαμαράς σε ομιλία για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης
Όμως, κακά τα ψέματα, πάνω από όλα είναι ο λόγος. Το κείμενο. Κι εκεί ο Αντώνης ο Σαμαράς αποδεικνύεται πραγματικός μάστορας. Από τις πολλές και καλές του ατάκες ξεχώρισα τρεις. Πρώτον γιατί βαριόμουν να ξεχωρίσω περισσότερες και δεύτερον γιατί νομίζω πως αυτές οι ατάκες θα μείνουν στον πάνθεον της ελληνικής κωμωδίας πλάι στο «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα» ή το «όχι πατέρα... η αλήθεια βρίσκεται στους Σεξ Πίστολς» ή το «όχι άλλο κάρβουνο» ή το «λεφτά υπάρχουν».
«Θα έχουμε δωρεάν στην Ελλάδα ασύρματο wifi ίντερνετ σε ένα χρόνο». Είναι η φράση που κέρδισε κοινό και κριτικούς και δικαίως, καθώς αποδεικνύει την ευρυματικότητα του σπουδαίου καλλιτέχνη. Εκ πρώτης όψεως και από μόνη της, δεν φαίνεται καθόλου αστεία και μάλιστα μοιάζει με μια πάρα πολύ καλή ιδέα που καθόλου άσχημο δεν θα ήταν να γίνει πραγματικότητα. Αν όμως κανείς σκεφτεί πως πρόκειται για την απαντηση στην παρατήρηση «οι νέοι δυσπιστούν απέναντι στο πολιτικό σύστημα», τότε δεν μπορεί παρά να υποκλιθεί στο ταλέντο του Αντώνη του Σαμαρά.
«Στη ζωή μου δεν έχω δει ούτε ένα φασίστα». Μια τεράστια στιγμή, όπου μετατρέπεται σε κωμωδία ένα προσωπικό, ανθρώπινο δράμα: Ο Αντώνης ο Σαμαράς είναι τυφλός. Θεότυφλος. Πιο τυφλός και από τη δικαιοσύνη ή τον Στίβι τον Γουόντερ. Χάρις όμως στην εκπαίδευση που έχει πάρει από Θιβετιανούς μοναχούς κατά τη διάρκεια των 11 χρόνων απουσίας του από τη σκηνή –τα «11 καμένα χρόνια», όπως τα αποκαλούν οι μελετητές του έργου του– καταφέρνει να κινείται με τρόπο που σε καμιά περίπτωση δεν προδίδει την αναπηρία του αυτή. Όποιος έχει δει την ταινία «Ο Τυφλός Σαμουράι» μπορεί να καταλάβει ακριβώς τι εννοώ.
«Αυτοί που ψήφισαν Χρυσή Αυγή δεν έχουν καμία σχέσημε τη Χρυσή Αυγή και την ηγεσία της». Μια φράση που σηματοδοτεί την προσχώρηση του συνομιλητή το Θεού στο χώρο του μεταμοντέρνου σουρεαλισμού. Ένα είδος του οποίου ο κορυφαίος εκπρόσωπος είναι ο Γεώργιος ο Ανδρέας ο Παπανδρέου, τον οποίο δυστυχώς πλεόν μπορούμε να απολαύσουμε μόνο στις μεγάλες σκηνές του εξωτερικού. Αν επιμείνει σε αυτόν το δύσκολο δρόμο μπορεί σε μελλοντικές του παραστάσεις να απολαύσουμε φράσεις όπως «Οι ψηφοφόροι της ΝΔ δεν έχουν καμία σχέση με τη ΝΔ και με την ηγεσία της», «ο Ηλίας ο Κασιδιάρης είναι ο πιο γνήσιος συνεχιστής του έργου του Μαχάτμα του Γκάντι», «η Ελλάδα θα ξεπεράσει την ύφεση» ή «στο τέλος του 2013 θα υπάρχει πλεόνασμα».
Υπάρχει βέβαια και η παλιότερη φράση: «Δεν επιστρέφω στη ΝΔ, ακόμα κι αν με καλέσουν για αρχηγό»... αλλά αυτή ήταν πριν τα 11 χρόνια στο Θιβέτ.
15°
