Η ατζέντα που είναι ανοιγμένη πάνω στο τραπέζι τα λέει όλα. Ο Δεκέμβριος θα λειτουργήσει ως καταλύτης για τα επόμενα βήματα. Οι υπολογιστές προσπαθούν να ταυτοποιήσουν διαφορετικά αρχεία και να ταξινομήσουν κάποιες σκέψεις. Στην ουσία κολυμπούν σε βαθιά αλλά θολά νερά. Επιδιώκουν ωστόσο να αποπροσανατολίσουν τους στόχους τους. Διοχετεύουν ψευδείς πληροφορίες που αναμειγνύονται με πραγματικά γεγονότα. Ψελλίζουν στους δημοσιογράφους κάποια ονόματα απλά για να προκληθεί σύγχυση. Αφήνουν να εννοηθεί πως το τάδε στοιχείο είναι σημαντικό, αν και ξέρουν πως είναι ασήμαντο, διότι ελπίζουν να προκαλέσουν ταραχή στο στόχο. Η υπόθεση μοιάζει σαν μία μεγάλη σκακιέρα όπου διώκτες και διωκόμενοι κάνουν κινήσεις εντυπωσιασμού, με κίνδυνο να υποπέσουν στο μεγάλο σφάλμα.
Εκεί ψηλά στην Κατεχάκη ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης δηλώνει έτοιμος να εξαρθρώσει τις ομάδες ένοπλης βίας. Στην πραγματικότητα, απλά το ελπίζει. Κάτω στους δρόμους της πρωτεύουσας το στοίχημα που παίζεται δεν αφορά τα σχέδια και τις αναλύσεις του FBI ή της Scotlan Yard που μελετά λαίμαργα η νέα πολιτική ηγεσία του υπερυπουργείου με τη βαρύγδουπη ονομασία «Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη». Το στοίχημα που παίζεται στους δρόμους της πρωτεύουσας αφορά κάτι πολύ σημαντικότερο. Την ίδια τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της. Η Αστυνομία που κληρονόμησε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης έμαθε να λειτουργεί με λογική παρακράτους, ακροδεξιά ανακλαστικά και νοοτροπία θεσμικού «τσαμπουκά». Έξι χρόνια τώρα η Αστυνομία περνούσε και ξαναπερνούσε τη νοητή κόκκινη γραμμή, άλλοτε με πρόσχημα τα Εξάρχεια, άλλοτε με πρόσχημα τους κουκουλοφόρους, άλλοτε με πρόσχημα την τρομοκρατία. Με αυτή τη λογική «στήθηκε» η προβοκάτσια στο βιβλιοπωλείο των Εξαρχείων με την προσαγωγή στελεχών της ευρύτερης Αριστεράς. Προβοκάτσια που εκμηδένισε εξαρχής την όποια μικρή πιθανότητα πολιτικής συνεννόησης μεταξύ Χρυσοχοΐδη και άλλων πολιτικών δυνάμεων για τη διαχείριση της «καυτής πατάτας». Τουλάχιστον αυτή τη συνεννόηση επεδίωκε ο νέος υπουργός Δημόσιας Τάξης. Αυτός είναι και ο λόγος που καταργήθηκε το Ιδιώνυμο για την κουκούλα. Ένας νόμος άχρηστος, επιθετικός, απλά κατασταλτικός, αντιδημοκρατικός, απίστευτα αναποτελεσματικός. Ένας νόμος στα μέτρα της Δεξιάς με στόχο την ικανοποίηση των ακροδεξιών τάσεων εντός και επί τα αυτά της Νέας Δημοκρατίας. Η όποια θετική επιρροή που θα ασκούσε στον κόσμο της Αριστεράς η κατάργηση αυτού του νόμου ακυρώθηκε τόσο από την εμπλοκή στο βιβλιοπωλείο των Εξαρχείων όσο και από την επικήρυξη με τρόπο ξένο για τα ελληνικά ήθη των τριών ληστών της λεγόμενης «Ομάδας με τα μαύρα». Το περιβάλλον του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη επιμένει πως τα δύο επικηρυγμένα αδέλφια συμμετείχαν στην επίθεση κατά του Αστυνομικού Τμήματος της Αγίας Παρασκευής. Προφανώς και όλα είναι πιθανά σε αυτό τον κόσμο της ένοπλης βίας, αλλά μπορεί και να ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Οι ίδιοι κύκλοι ισχυρίζονται πως δρομολογούνται συλλήψεις ενός μεγάλου αριθμού εμπλεκομένων σε ομάδες ένοπλης βίας στο αμέσως επόμενο διάστημα. Πολύ πιθανό, όσο όμως και απίθανο. Στον ομιχλώδη κόσμο των μυστικών υπηρεσιών και των απανταχού Διευθύνσεων Αντιτρομοκρατικής η αλήθεια με την παραπληροφόρηση συχνότατα ταυτίζονται ή συμπλέουν. Το χρονοδιάγραμμα όμως των αναμενόμενων εμπλοκών είναι εξαιρετικά πιεστικό. 6 Δεκεμβρίου, επέτειος δολοφονίας Γρηγορόπουλου, 12 Δεκεμβρίου, δίκη Δημητράκη (Ομάδα με τα μαύρα), 15 Δεκεμβρίου δίκη Επαμεινώνδα Κορκονέα, του δολοφόνου του Αλέξη Γρηγορόπουλου και μέσα σε όλα αυτά και η εκλογή νέου αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας με ανοικτές διαδικασίες, που σημαίνει στήσιμο εκλογικών τμημάτων. Για τους παροικούντες την Κατεχάκη, ο εφιάλτης αρχίζει με τους εορτασμούς για το Πολυτεχνείο με την προοπτική να συνεχιστεί για ένα χρονικό διάστημα πέραν του μηνός, ενδεχομένως μέχρι τα Χριστούγεννα. Το στοίχημα λοιπόν του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, αλλά και προσωπικά του Γιώργου Παπανδρέου, είναι να διασφαλιστεί (αν διασφαλίζεται) η δημοκρατική λειτουργία της ΕΛΑΣ ενόψει των κινητοποιήσεων, σχήμα οξύμωρον, και να αποτραπεί η περαιτέρω διολίσθηση στον αυταρχισμό και την αστυνομοκρατία, προοπτική που θα βόλευε αρκετούς νοικοκυραίους-ψηφοφόρους. Φλυαρία. Είναι λοιπόν προφανές πως ο νέος αρμόδιος υπουργός σε θέματα Ασφαλείας επιχειρεί να διαχωρίσει ζητήματα που συνδέονται με το οργανωμένο έγκλημα ή την ένοπλη βία, με εκείνα που αφορούν τη μαζική κοινωνική διαμαρτυρία. Πρόκειται στην ουσία για επικοινωνιακό τακτικισμό. Στο πλαίσιο αυτής της λογικής εντάσσεται και η ακατάσχετη «φλυαρία» στελεχών της ΕΛΑΣ περί εσωτερικών ρήξεων στον κόσμο της ένοπλης βίας και περί διασπάσεων. Είναι προφανές πως αν η Αντιτρομοκρατική γνώριζε τόσες λεπτομέρειες για τα εσωτερικά προβλήματα των οργανώσεων αυτών τότε θα γνώριζε και ποιοι είναι και πού βρίσκονται. Εκτός αν ξέρουν, οπότε οδηγούμεθα σε άλλες ερμηνείες εξίσου αληθοφανείς, όπως αυτές που συντηρούνται από την Κατεχάκη. Η «φλυαρία» στοχεύει στη δημιουργία συνθηκών ανασφάλειας στους κόλπους των γνωστών οργανώσεων με την προοπτική κάποια στιγμή να γίνει το λάθος, όπως και πριν από μερικά χρόνια στο λιμάνι του Πειραιά. Παράλληλα η«φλυαρία» λειτουργεί και επικοινωνιακά, αφού έτσι δίνεται η εντύπωση πως «κάτι γίνεται». Αυτά τα εύσημα τα έχει απόλυτη ανάγκη ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ενόψει της καυτής περιόδου του Δεκεμβρίου κατά την οποία ο υπουργός και η κυβέρνηση θα δώσουν εξετάσεις. Εκεί δεν θα έχουν να συζητήσουν με τεχνοκράτες του FBI και των βρετανικών υπηρεσιών που λειτουργούν σε κατάσταση αντισηπτικού περιβάλλοντος. Θα έχουν να κάνουν με μία Αστυνομία η οποία έχει στηθεί για να υπερασπίζεται το δικό της παρακράτος, με γνώμονα τη δική της ξενοφοβία και κινητήρια δύναμη την αντίληψη ότι οι πιτσιρικάδες αποτελούν μείζονα κοινωνική απειλή.
24°
