Όταν τα γεγονότα ανατρέπουν μεγαλεπήβολους σχεδιασμούς, τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα.
Το πρωθυπουργικό περιβάλλον προσπαθεί ακόμα να εντοπίσει τι δεν πήγε καλά στον πολιτικό σχεδιασμό που στηρίχθηκε στο «αξίωμα» για τη σύλληψη σύσσωμης της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής (Χ.Α.), που τελικά μόνο αξίωμα δεν ήταν.
Καθώς οι μέρες κυλούν, μαθαίνουμε όλο και περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς εξελίχθηκε από το επιτελείο στο Μαξίμου ένα σχέδιο μεγαλεπήβολων πολιτικών φιλοδοξιών αλλά και υψηλού ρίσκου, όπως αποδείχτηκε.
Αρχικά μια διευκρίνιση. Η δυναμική των γεγονότων -δυστυχώς, έπρεπε να προηγηθεί η δολοφονία του Παύλου Φύσσα- μας οδήγησε σε μια νέα πολιτική πραγματικότητα, οριοθετημένη πλέον από τις αποκαλύψεις για την εγκληματική δράση της Χ.Α. Αυτό δεν σημαίνει πως σε επίπεδο πολιτικών κομμάτων και πρωτοβουλιών δεν έγιναν σοβαρότατα λάθη και δεν αναπτύχθηκαν μικροκομματικοί υπολογισμοί, άκρως επικίνδυνοι και αποκαλυπτικοί του τρόπου σκέψης και δράσης του πολιτικού μας συστήματος.
Είναι πλέον κοινό μυστικό ότι η κυρίαρχη κυβερνητική παράταξη αδρανούσε εδώ και πολύ καιρό στο θέριεμα της Χ.Α., αλλά και στη διάβρωση των Σωμάτων Ασφαλείας. Η θεωρία των δύο άκρων ήταν όλη και όλη η προσπάθεια απάντησης στις προκλήσεις, με τις απόψεις για πιθανή μεταλλαγή της Χ.Α. να κοιμίζουν κάποιους... Οι προειδοποιήσεις και οι προκλήσεις αγνοούνταν. Ακόμα και ως πιθανό μελλοντικό εταίρο την υπολόγιζαν ορισμένοι. Η θεωρία του κατευνασμού έβρισκε ευήκοα ώτα σε ορισμένους «εθνολαϊκιστές».
Ωστόσο, η Χ.Α. καταγραφόταν σταθερά ως η τρίτη πολιτική δύναμη μετά τη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ, με διψήφια ποσοστά. Αυτός ήταν ο λόγος που από τις αρχές του φθινοπώρου το Μαξίμου άρχισε να επεξεργάζεται εναλλακτικό σενάριο μετωπικής ρήξης με την Χ.Α. σε εύθετο χρόνο - σενάριο πιθανότατα συνδεδεμένο με την προοπτική πρόωρης προσφυγής στις κάλπες.
Τα δεδομένα όμως άλλαξαν δραματικά με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον στρατευμένο Χρυσαυγίτη, Ρουπακιά. Η σύλληψη του δράστη και η ομολογία του άφησε εκτεθειμένη τη Χ.Α. , με τις αποκαλύψεις για την εγκληματική της δράση να διαδέχονται η μια την άλλη.
Η δεύτερη κίνηση που αποσυντόνισε το Μαξίμου ήταν η απόφαση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη να πάρει κεφάλια στην ηγεσία της Αστυνομίας -πρωτοβουλία, που αιφνιδίασε και συνάντησε μεγάλη δυσφορία στο εσωτερικό της κυβέρνησης και της ΝΔ. Όμως δρόμος γυρισμού δεν υπήρχε.
Ήταν τότε που η κυβέρνηση επιλέγει να θέσει σε άμεση εφαρμογή το σχέδιο μετωπικής σύγκρουσης με την Χ.Α. Από την πολύμηνη αδράνεια βρέθηκε αίφνης σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού. Από τον κατευνασμό, στον υπέρ πάντων αγώνα κατά των νεοναζί. Η επιχείρηση του περασμένου Σαββάτου μπήκε μάλιστα στις βαλίτσες του πρωθυπουργού, στο ταξίδι του στις ΗΠΑ, ως δείγμα του πώς η κυβέρνησή του αντιμετωπίζει τη νεοναζιστική πρόκληση. Και όχι μόνο. Ήταν σαφής η πρόθεση να μπει το θέμα και ενόψει της διαπραγμάτευσης με την τρόικα: εμείς χτυπάμε το φίδι του φασισμού, εσείς πρέπει να βοηθήσετε την κυβέρνηση στην κρίσιμη διαβούλευση που έρχεται.
Βέβαια, παρά το ότι ο πρωθυπουργός εμφανιζόταν ως ο εγγυητής της σταθερότητας- και παρά το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα πιστώθηκε το χτύπημα κατά της Χ.Α.-, δεν έλειψαν από την κυβερνητική ομάδα τα «μαξιλάρια ασφαλείας» που αφορούσαν στους ψηφοφόρους της Χ.Α. Ο Φαήλος Κρανιδιώτης ανέλαβε τον «άχαρο» ρόλο του να κλείνει το μάτι στους αποσβολωμένους συμπαθούντες της Χ.Α,. Αλλά δεν ήταν τυχαία και η αναβαθμισμένη παρουσία του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου Μ. Βορίδη τόσο στις συσκέψεις κορυφής στο Μαξίμου όσο και στην παρουσία του στα ΜΜΕ.
Ο θρίαμβος του πρωθυπουργού έμοιαζε σίγουρος. Το γεγονός ότι δημοσκοπικά η ΝΔ δεν κέρδιζε σπουδαία πράγματα, δεν ανησυχούσε τους επιτελείς του Μαξίμου που μας διαβεβαίωναν για μεσοπρόθεσμα οφέλη.
Οι απαντήσεις τους στο αγωνιώδες ερώτημα αν είναι «δεμένη» η δικογραφία ήταν απόλυτα καθησυχαστικές. Οι προσδοκίες διογκώθηκαν από τον τρόπο διαχείρισης κρίσιμων αποκαλύψεων από πολλά ΜΜΕ, ενώ η Δικαιοσύνη παρακολουθούσε απαθής τη διαρροή ανακριτικού υλικού από λειτουργούς της προς τα media, ακόμα και την ώρα εκπομπής των βραδινών τηλεοπτικών δελτίων.
Κι έτσι, ενώ η κοινή γνώμη με όλα αυτά είχε «δέσει» την προφυλάκιση, φτάσαμε στο σοκ των αποφυλακίσεων των Κασιδιάρη, Μίχου και Παναγιώταρου, την ώρα που ο Α. Σαμαράς, στις ΗΠΑ, διαβεβαίωνε πως όλοι οι συλληφθέντες παίρνουν το δρόμο της φυλακής... Πάγωσαν οι επιτελείς, αλλά κυρίως πάγωσε η κοινή γνώμη που είχε εισπράξει γενναίες δόσεις με τα πλάνα με τις χειροπέδες, το περασμένο Σάββατο.
Δεν υπήρχε plan B. Γι' αυτό και τις πρώτες ώρες επικράτησε σύγχυση και απογοήτευση. Άρχισαν να διακινούνται ψίθυροι περί αποπομπής των υπουργών Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη. Ξανά μανά να έρπει η φιλολογία για πρόωρες εκλογές! Ευτυχώς που η απερίγραπτη συμπεριφορά των τριών που αφέθηκαν ελεύθεροι εξισορρόπησε κάπως τις αρνητικές εντυπώσεις ενώ ήρθε και η προφυλάκιση των Μιχαλολιάκου-Παππά να «διορθώσει» την εικόνα.
Αλλά εδώ γίνεται λόγος για τα αντανακλαστικά της πολιτικής ηγεσίας. Η διαχείριση μιας ακόμη κρίσης- από τις σοβαρότερες των τελευταίων ετών-εμφάνισε μεγάλο έλλειμμα ετοιμότητας, πολιτικής οξυδέρκειας και περίσσευμα σκοπιμότητας από την κυβέρνηση (αλλά και ανεξήγητης αμηχανίας από κόμματα της αντιπολίτευσης, αυτό όμως είναι άλλο κεφάλαιο). Κι αυτό, σε μια φάση που η αντιμετώπιση του φαινομένου των νεοναζί μόλις αρχίζει. Θα βγουν κάποια συμπεράσματα για την επόμενη αναμέτρηση-σαφώς πιο σύνθεση, στον πολιτικό, ιδεολογικό και κοινωνικό χώρο, σε βάθος χρόνου; Ιδού η απορία...
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
13°
