Η συζήτηση επανήλθε με αφορμή το θέμα των κλήσεων της τροχαίας, με εισοδηματικά κριτήρια: Κατά το πρότυπο σκανδιναβικών χωρών, όποιος παραβιάζει το κόκκινο και οδηγεί π.χ. Ferrari, θα πρέπει να πληρώσει αυξημένο πρόστιμο (μερικές χιλιάδες ευρώ εκεί), ανάλογα με το εισόδημά του.
Υπάρχουν δύο απόψεις για το θέμα. Η μία λέει ότι ο νομικός μας πολιτισμός επιβάλλει κάθε παράβαση να τιμωρείται το ίδιο, ανεξαρτήτως του αν είσαι πλούσιος ή φτωχός. Και η άλλη, η πιο «σοσιαλιστική», λέει ότι ο εύπορος πρέπει να πληρώνει αρκετά παραπάνω, γιατί αλλιώς η χρηματική ποινή δεν τον αγγίζει.
Στο εδώ αλαλούμ, προκρίθηκε η δεύτερη αντίληψη, με παράλληλη κατάργηση του κινήτρου του μισού προστίμου, όταν καταβάλλεται εντός 10 ημερών. Λόγω προσωπικών δεδομένων, το ποσό του προστίμου δεν είναι καθορισμένο. Το χειρότερο όμως είναι ότι, με τον γνωστό λαϊκισμό των Συριζανέλ, αποφασίστηκε η επιβολή εισοδηματικών κριτηρίων, στην πιο ακατάλληλη εποχή για την Ελλάδα.
Διότι στη Σουηδία, όταν κάποιος πληρώνει πρόστιμο με βάση τα εισοδήματα που δηλώνει, υπάρχει πολύ μεγάλη πιθανότητα, έως και βεβαιότητα, ότι αυτά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Στην Ελλάδα, τα εισοδηματικά κριτήρια είναι πια εντελώς διάτρητα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, περίπου το 20% των Ελλήνων δηλώνουν με σχετική ακρίβεια τα εισοδήματά τους (οι περισσότεροι γιατί είναι μισθωτοί και συνταξιούχοι και δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς) και πληρώνουν το 80% των φόρων! Το υπόλοιπο 80% των φορολογουμένων κινούνται σε μια γκρίζα ζώνη φορολογικής ανυπαρξίας, πληρώνοντας το υπόλοιπο 20%.
Αν δεχθούμε, κατά πολύ γενναιόδωρη εκτίμηση, ότι ένα 30% των Ελλήνων κινείται πραγματικά στην περιοχή της φτώχειας, τότε απομένει το 50%, που αποκρύπτει εισοδήματα - και μάλιστα με σκανδαλώδη τρόπο. Δηλαδή, οι μισοί Έλληνες (τουλάχιστον) κλέβουν ασύστολα την εφορία, έχοντας πια και την ηθική «νομιμοποίηση», ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την υπερφορολόγηση επιχειρήσεων και επαγγελματιών και ότι δεν θέλουν να πληρώνουν άχρηστους με ανύπαρκτο βιογραφικό σε θέσεις μετακλητών. Η τάση μάλιστα το 2018 δείχνει να αυξάνεται όλο και περισσότερο.
Το μέγεθος της απάτης φαίνεται από ένα και μόνο στοιχείο: Το 50% των φορολογουμένων δηλώνουν εισοδήματα όχι πάνω από 5.000 ευρώ συνολικά το χρόνο, που αντιστοιχεί σε λίγο πάνω από 400 ευρώ το μήνα. Αν αυτό μπορεί να είναι λογικό για χαμηλοσυνταξιούχους και νέους, αποκλείεται να είναι αλήθεια για τη μεγάλη μάζα ελευθέρων επαγγελματιών, μικροεπιχειρηματιών και μικροεισοδηματιών. Πώς πληρώνουν ΕΝΦΙΑ, λογαριασμούς, ενοίκια και έξοδα παιδιών; Ποιος εισπράττει όλα τα ενοίκια της επιικράτειας; Πώς γινεται οι περισσότεροι μικροϊδιοκτήτες να μην ξεπερνούν το όριο των 12 χιλιάδων, για να μη φορολογηθούν πάνω από 15%; Και πώς γίνεται το αγροτικό εισόδημα συνήθως να «προσαρμόζεται», ώστε να μη χαθούν οι πάσης φύσεως ενισχύσεις;
Η υπερφορολόγηση δεν δημιουργεί μόνο την πρωταρχική αδικία, ότι κάποιοι αρνούνται να συνεισφέρουν, διότι δεν μπορούν να επιβιώσουν, πραγματικά ή τεχνητά. Με βάση τα εισοδηματικά κριτήρια, εκτός από τις κλήσεις, πάρα πολλοί Έλληνες απολαμβάνουν κάποιες παροχές και διευκολύνσεις, για παράδειγμα επιδόματα, μοριοδότηση σε διαγωνισμούς, ειδικές εκπτώσεις κλπ.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, που για μία ακόμα χρονιά βρέθηκαν να μη μπορούν να φιλοξενήσουν τον απαιτούμενο αριθμό παιδιών, περίπου 35 χιλιάδες. Ποιοί έχουν μεγαλύτερη ανάγκη αυτή την υπηρεσία; Προφανώς οι εργαζόμενοι γονείς, που έχουν βεβαρυμένα οικονομικά και δεν μπορούν να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικούς.
Ας δεχθούμε ότι, η αντίληψη του δημάρχου Αθηναίων να έχουν προτεραιότητα τα παιδιά των ανέργων είναι σωστή, για κοινωνικούς και ανθρωπιστικούς λόγους: Ας είμαστε σίγουροι οτι τα παιδιά αυτά θα έχουν να φάνε ένα πιάτο φαΐ, που ίσως οι γονείς τους δυσκολεύονται να τους προσφέρουν.
Οι υπόλοιποι όμως; Πώς είναι δυνατό να μένει έξω από βρεφονηπιακό σταθμό το παιδί ενός ζεύγους, που έχει έναν μόνο χαμηλό μισθό; Κι όμως είναι. Γιατί πριν από αυτό έχουν μπει ένα σωρό άλλα παιδιά, οι γονείς των οποίων δεν δηλώνουν τα εισοδήματά τους. Αν κάποιος έχει 3 παιδιά και κάποιος άλλος έχει 3 «κούρσες» (αλλά δηλώνει εισόδημα 5.000 ευρώ το χρόνο, παρακάμπτοντας με διάφορα κόλπα τα τεκμήρια), ποιου το παιδί νομίζετε ότι θα γίνει δεκτό;
Μάταια φωνάζουν οι ειδικοί οτι κλειδί για την ανάπτυξη της χώρας μας είναι το δημογραφικό. Εμείς δεν κάνουμε τίποτα για να δώσουμε κίνητρο στους τρίτεκνους και πολύτεκνους, παρά κάτι γλίσχρες εκπτώσεις στη ΔΕΗ και στην ΕΥΔΑΠ, οι πρώτες πάλι με τα γνωστά εισοδηματικά κριτήρια. Αντιθέτως, με άνεση, δίνουμε πρόσβαση στις πάσης φύσεως παροχές, σε όλους όσοι κοροϊδεύουν κράτος και έντιμους συμπολίτες τους.
Το να βασιστούμε στη φορολογική ειλικρίνεια ή στο αίσθημα ντροπής των Ελλήνων, με τις νοοτροπίες που μας διέπουν και την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, αποτελεί ανέκδοτο. Λίγες φορές άλλωστε έχουν πιαστεί με τη γίδα στην πλάτη, ακόμα και εξαιρετικά εύποροι επώνυμοι, που έκαναν και αίτηση για επιδόματα και εκπτώσεις;
Γι’ αυτό, ας σταματήσει πια αυτή η φάρσα με τα εισοδηματικά κριτήρια. Ώσπου να αναστραφεί η πορεία που έχουμε πάρει και βρεθεί ο τρόπος να εντοπίζονται τα εισοδήματα όλων (ή σχεδόν όλων), ας ακολουθηθούν άλλα, πιο αδιάβλητα και αξιόπιστα κριτήρια για τις κοινωνικές παροχές. Γιατί είναι βαθύτατα προσβλητικό, η πλειονότητα να μπορεί να κλέβει, αλλά και να απολαμβάνει παροχές προς τους οικονομικά αδύναμους…
15°
