«Τι κρύβεται πίσω από τις “κορόνες” Τσίπρα κατά των “συστημικών” Μέσων ενημέρωσης και πώς αναζητά συμμάχους στη δεξαμενή της “άρχουσας τάξης”».
Με αυτόν τον υπέρτιτλο την Κυριακή και με υπογραφή Ειδικός Συνεργάτης, το «Βήμα» με κύριο άρθρο και άλλα δύο στις μέσα σελίδες, σηκώνει το γάντι και δηλώνει πολύ σκληρό για να πεθάνει: «Πάντως ο ΔΟΛ ευχαρίστως θα ήταν παρών σε ένα Σεμινάριο για την υπερκομματική διαπλοκή. Είμαστε διαβασμένοι, έτοιμοι και αποφασισμένοι».
Είχαν προηγηθεί οι επιθέσεις από την αξιωματική αντιπολίτευση εναντίον του Mega, αλλά και οι ονομαστικές στοχοποιήσεις από την Αυγή και το left.gr στους αρθρογράφους του συγκροτήματος Γιάννη Πρετεντέρη, Ηλία Κανέλλη και Δημήτρη Μητρόπουλο.
Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη δίνει τη δικιά του ερμηνεία για όσα συμβαίνουν αυτό τον καιρό στη χώρα των media. Μια ερμηνεία που παραπέμπει σε τακτικές για τη διεκδίκηση της εξουσίας και καθόλου σε αντιπαραθέσεις αρχών: «Ο επικεφαλής του Σύριζα κρίνει ότι χρειάζεται ισχυρή δύναμη επικοινωνιακού πυρός για να διεκδικήσει την εξουσία. Ο ίδιος στήριξε την πολιτική του ανέλιξη στα Μέσα Ενημέρωσης. Υπήρξε εποχή που οι κάμερες ήταν στραμμένες επάνω του, το πρόσωπο ήταν καινούργιο, η διάθεση φιλική και εκείνος προσηνής, δεν χάλαγε χατίρια».
Κάπως έτσι χωρίς συγκρούσεις και πολλές αμφισβητήσεις οικοδομήθηκε ένα σύστημα αποδοτικής επικοινωνίας για το νεαρό πολιτικό. Την άνοιξη του 2012 ο Τσίπρας ένιωθε αέρα στα πανιά του. Διεκδίκησε εν όψει της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης καλές σχέσεις με τα ΜΜΕ, έκανε σχετικές επαφές με εφημερίδες και τηλεοπτικά δίκτυα και τα στελέχη του είχαν πιάσει στασίδι στα τηλεπαράθυρα. Με την εκτόξευση εκλογικών ποσοστών θεώρησε ότι δικαιωματικά του ανήκουν προβολή και φροντίδα.
Ο κ. Τσίπρας εμφανιζόταν να διεκδικεί τα πρωτεία και δεν άντεχε τις αμφισβητήσεις. Επικράτησε η άποψη ότι πρέπει να αποκτήσει δικά του Μέσα Ενημέρωσης και ταυτόχρονα υπήρξαν παρασκηνιακές επαφές με νεόκοπους εκδότες οι οποίοι διαλαλούσαν στην πιάτσα ότι προχωρούν σε εκδόσεις που θα εκπροσωπούν τον Σύριζα. Οι εκδοτικές προσπάθειες δεν απέδωσαν. Η Κουμουνδούρου θεώρησε ότι η εξουσία δεν κερδίζεται χωρίς ηγεμονία στα ΜΜΕ. Αρχικώς έδωσε μάχη για την επικράτηση φίλων και οπαδών στην κρατική TV και ακολούθως επίθεση φιλίας και πίεση στις παραδοσιακές δυνάμεις. Πήγε παντού και κατά τα φαινόμενα βρήκε νέους συμμάχους στον κύκλο της «άρχουσας τάξης».
Το δημοσίευμα συνδέει τα αλλεπάλληλα επεισόδια στην κρατική τηλεόραση με τις καταγγελίες εκατέρωθεν για κομματική δημοσιογραφία ή κυβερνητική λογοκρισία τα οποία οδήγησαν παρουσιαστές στα κομματικά μέσα του Σύριζα, την έκδοση φύλλων που κλωνοποίησαν την παλιά «Ελευθεροτυπία» και καταλήγει συνθηματικά στις φήμες για πιθανολογούμενη ρήξη μεταξύ των ιδιοκτητών του Mega και στροφή του Star σε κανάλι που θα δώσει ξανά βάρος στην πολιτική με την ενεργοποίηση του Νίκου Χατζηνικολάου. Έτσι η «αντιμνημονιακή» real φωνή κλωνοποιείται σε πρώτη φάση με τον Γ. Τράγκα στο Σκάι και στη συνέχεια με ακόμα μεγαλύτερο βάρος στο Star του ομίλου Βαρδινογιάννη εν όψει των εκλογών που έρχονται του χρόνου.
«Η στάση του ιδίου και του κόμματος δεν είναι αγαθή» συνεχίζει το Βήμα. «Θέλει ευθεία πρόσβαση για να μην πούμε έλεγχο τουλάχιστον σ’ ένα κανάλι μεγάλης εμβέλειας. Οι εκλεκτικές συγγένειες του κ. Τσίπρα αφορούν κοινές παναθηναϊκές προτιμήσεις».
Τα δημοσιεύματα συνεχίζονται τη Δευτέρα από τα «Νέα», όπου φωτογραφίζεται ως συνδετικός κρίκος ο Ν. Κωνσταντόπουλος και αφήνονται νέοι βαρύτατοι υπαινιγμοί για αριστερά έντυπα που κυκλοφόρησαν με χρήματα δεσμευμένων λογαριασμών του Λαυρεντιάδη, για αφαίμαξη της κρατικής τηλεόρασης από ριζοσπάστες δημοσιογράφους και τη συσπείρωση όλης της παρέας του «αριστερού καραμανλισμού» οι οποίοι επιστρέφουν τώρα ως ηρακλειδείς της νέας δύναμης.
«Το θέαμα είναι ομολογουμένως παράξενο. Επιχειρηματίες-παράγοντες και φιλόδοξοι τηλεσωτήρες, που προ δεκαετίας γύριζαν γύρω από τον τότε αρχηγό της ΝΔ, περιστρέφονται σήμερα γύρω από τον αρχηγό του Σύριζα. Ο καλοθελητής που είχε κάνει τότε το προξενιό είναι ο ίδιος και σήμερα. Τι να κάνει άλλωστε; Το 2005 δεν ανταμείφθηκε, όπως ήλπιζε, με την Προεδρία της Δημοκρατίας. Τουλάχιστον, σε ένα κλασικό νεοελληνικό μονόπρακτο τακτοποιήθηκε η θυγατέρα. […] Μας κουνάνε το δάχτυλο, ενώ έχουμε δει μια ή δυο προσπάθειες για νέα “αριστερά” έντυπα με αμφιλεγόμενους εκδότες και αμφίβολης προέλευσης χρηματοδότηση – όταν δεν επιστρέφεται άρον άρον υπό την πίεση των εισαγγελικών Αρχών και των δρακόντειων νόμων περί ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Οι νέες εφημερίδες ή έκλεισαν ή παραπατούν. Τουλάχιστον υπάρχουν τα μηνιαία έντυπα που κάνουν το παιχνίδι της Κουμουνδούρου, ενώ οι εκδότες τους αμείβονται παχυλά –συγγνώμη όχι οι ίδιοι: οι εταιρείες παραγωγής των εκπομπών τους!– από την ΕΡΤ. […] Αν τα σχέδια στον Τύπο ναυάγησαν είναι γιατί οι αναγνώστες δεν τρώνε κουτόχορτο. Θυμούνται ότι οι προ δεκαετίας γαλάζιοι κουμπάροι είναι οι σημερινοί νεοαριστεροί σώγαμπροι. Γι’ αυτό τα κρυπτοκομματικά έντυπα δεν περνάνε. Οπότε, πριν φτάσει η ώρα για τις αδειοδοτήσεις και τη ρύθμιση από μηδενική βάση που εξαγγέλλεται για νιοστή φορά, βγήκαν από τη ναφθαλίνη διάφορες παλαιές ενζενί του νεοκαραμανλισμού προκειμένου να νεκραναστηθεί η βραδινή ενημερωτική ζώνη καναλιού το οποίο ήταν ως τώρα διάσημο μόνο για τις ξανθιές που είχε στα πρωινάδικα».
Όπως φαίνεται, η σύγκρουση μόλις άρχισε. Πιθανόν, όπως συμβαίνει συνήθως, μετά τις προειδοποιητικές βολές, οι μεγάλοι παίκτες βρίσκουν μια νέα ισορροπία και οι εχθροπραξίες λήγουν. Καθώς όμως η κατάσταση έχει στενέψει λόγω κρίσης για όλους, τα παιχνίδια γίνονται όλο και πιο δύσκολα. Και πιο αποκαλυπτικά. Οι χαμένοι δεν έχουν πολλά να χάσουν και μιλάνε. «Όταν είναι στην αντιπολίτευση μιλάνε για τα Μέσα Ενημέρωσης, για συμφέροντα, για διαπλεκόμενους, αποφεύγουν όμως να αναφέρουν ονόματα και συνήθως θολώνουν τα νερά καθώς οι πρώην υπάλληλοι ξιφουλκούν κατά του πρώην εργοδότη, για να γίνουν τελικά ο περίγελος της δημόσιας ζωής. Όπως ο βήχας, η αληθής διαπλοκή δεν αποκρύπτεται… Ιδίως όταν υπάρχουν φωτογραφίες και βίντεο. Επιτέλους, ας μιλήσουμε με ονόματα. Ο φερετζές των εξωχώριων εταιρειών κουρελιάζεται» καταλήγει το δημοσίευμα αφήνοντας υπαινιγμούς για φωτογραφίες, βίντεο, offshore και πρώην έμπιστους υπαλλήλους πριν μεταπηδήσουν στην πολύ ριζοσπαστική πολιτική.
Έτσι κι αλλιώς, η ιστορία των αγώνων εναντίον της διαπλοκής στην Ελλάδα ήταν πάντα σικέ εκ μέρους του πολιτικού συστήματος. Για να ελέγξουν τα media, για να συναλλαγούν, για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα ενός αντίπαλου οικονομικού συμφέροντος. Δεν υπάρχουν αθώοι και ένα καλό παρεπόμενο της κρίσης είναι πως όλα γίνονται όλο και πιο φανερά.
14°
