Οι ερωτήσεις της κ. Ρεπούση στη Βουλή για τους γκέι

Ξεκινώντας πρέπει να σημειώσουμε ότι η Μαρία Ρεπούση της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι προς το παρόν το μοναδικό μέλος της παρούσας Βουλής που έχει «ενοχλήσει» την κυβέρνηση σχετικά με τα ζητήματα των ομοφυλόφιλων ελλήνων. Ζητήματα ασφάλειας και νομικής κατοχύρωσης που χρονίζουν εδώ και δεκαετίες με ευθύνη του πολιτικού και μιντιακού συστήματος που τα περιφρονεί συστηματικά. Σκοπός του άρθρου δεν είναι βεβαίως να αμφισβητήσει τις καλές προθέσεις της βουλευτού, αλλά να καταδείξει μέσα από τη διατύπωση των σχετικών κοινοβουλευτικών ερωτήσεων πόσο περιοριστικά και αποσπασματικά τίθενται τα σχετικά ζητήματα στον δημόσιο διάλογο (έστω τις ελάχιστες φορές που αυτό συμβαίνει).

Οι ερωτήσεις της κ. Ρεπούση προς τους αρμόδιους υπουργούς είναι δύο και η πιο πρόσφατη κατατέθηκε στη Βουλή μόλις πριν τρεις μέρες. Η πρώτη (που δεν έχει απαντηθεί ακόμα, αν και υποβλήθηκε από τις 20 Νοεμβρίου) αφορά τα περιστατικά ομοφοβικής βίας με ακροδεξιούς δράστες και απευθύνεται στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Δένδια. Η δεύτερη (που υποβλήθηκε στις 29 Ιανουαρίου) αφορά την υπόθεση του «συμφώνου συμβίωσης» για τα ομόφυλα ζευγάρια. Μια υπόθεση που έχει καταντήσει κακόγουστο ανέκδοτο με δεδομένη την ολιγωρία της τελευταίας κυβέρνησης του Πα.Σο.Κ. να υποβάλλει προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο που είχε έτοιμο από τον καιρό που βρισκόταν στην αντιπολίτευση.

Την πρώτη ερώτηση σχετικά με τα περιστατικά ακροδεξιάς τρομοκρατίας μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Ορισμένες σχετικές παρατηρήσεις:

• Η βουλευτής μιλάει για "ραγδαία αύξηση των ομοφοβικών επιθέσεων" χωρίς όμως να προσκομίζει σχετικά στοιχεία. Αναφέρεται σε μία αποστροφή του προέδρου της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου που δήλωσε ότι "οι γκέι, οι αλλοδαποί και οι ρομά είναι οι εβραίοι της σύγχρονης Ελλάδας". Η δήλωση αυτή έγινε με αφορμή την παρουσίαση μιας έκθεσης της ΕΕΔΑ σχετικά με τα περιστατικά ρατσιστικής βίας στην Ελλάδα το 2012. Διαβάζοντας την έκθεση πάντως δεν βρίσκουμε την παραμικρή νύξη σε επιθέσεις που έχουν να κάνουν με τη σεξουαλική ταυτότητα του θύματος. Αναρωτιέται κανείς αν αυτή η παράλειψη είναι σκόπιμη ή αν οφείλεται σε αδιαφορία της ανεξάρτητης αρχής. Πάντως σίγουρα δεν έχει να κάνει με την (ευνόητη) απροθυμία των ομοφυλόφιλων θυμάτων να καταγγείλουν επώνυμα τέτοιες επιθέσεις στην αστυνομία, καθώς τα στοιχεία της έκθεσης προέρχονται από σχετικές οργανώσεις και όχι από τις αστυνομικές αρχές (από τα 87 περιστατικά που καταγράφει, μόνο 11 έχουν καταγγελθεί στην αστυνομία).

Πιο κάτω η βουλευτής αναφέρει ως πειστήριο την επίθεση σε βάρος μιας αντιφασιστικής επιτροπής στον Κεραμεικό, χωρίς να γίνεται σαφές πως συνδέεται αυτό το περιστατικό με την ομοφοβική βία.

• Διαβάζοντας την ερώτηση έχει κανείς την αίσθηση ότι η βία σε βάρος των ομοφυλόφιλων αξίζει την προσοχή μας μόνο όταν έχει το επιθυμητό πολιτικό πρόσημο, όταν δηλαδή μπορεί να συνδεθεί με τη δράση εξτρεμιστικών ακροδεξιών οργανώσεων. Καμία αναφορά στη βία (σωματική, λεκτική, ψυχολογική) που υφίστανται οι ομοφυλόφιλοι ακόμα και από άτομα του στενού οικογενειακού τους περιβάλλοντος (π.χ. αυτό εδώ) Από συμμαθητές και δασκάλους. Από συναδέλφους και προϊσταμένους. Ή με δράστες άτομα που προέρχονται από βίαια ομοφοβικές κοινωνίες (δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε π.χ. την υπόθεση της δολοφονίας Σεργιανόπουλου)

Σχετικό Άρθρο

Πολιτικη & Οικονομια Ξεφουσκώνει η φούσκα των ναζί;

Σακελλάρης Σκουμπουρδής 24.01.2013, 11:59

Η δεύτερη ερώτηση που κατατέθηκε πριν τρεις μέρες (την διαβάζετε εδώ) αφορά την εκδίκαση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο προσφυγής για τον αποκλεισμό των ζευγαριών ίδιου φύλου από το ελληνικό σύμφωνο συμβίωσης. Απευθύνεται στον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Ρουμελιώτη που είναι και συνάδελφος της κ. Ρεπούση στη Δημ.Αρ....

• Η βουλευτής αναφέρει ότι το σύμφωνο συμβίωσης ισχύει για τους ομοφυλόφιλους "στις Σκανδιναβικές χώρες, τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Αγγλία" ενώ ο γάμος ισχύει στο Βέλγιο και την Ολλανδία. Οι σκανδιναβικές χώρες έχουν θεσμοθετήσει τον γάμο ομοφύλων εδώ και καιρό (η Νορβηγία το 2008, η Σουηδία το 2009, η Ισλανδία το 2010 και η Δανία το 2012). Η Γαλλία και η Αγγλία αναμένεται να κάνουν το ίδιο μέσα στις επόμενες εβδομάδες (το σχετικό νομοσχέδιο συζητείται στη γαλλική Εθνοσυνέλευση από τις 29 Ιανουαρίου και στη Βουλή των Κοινοτήτων από τις 5 Φεβρουαρίου). Επιπλέον δεν γίνεται καμία αναφορά στις δύο χώρες της Νότιας Ευρώπης που έχουν επίσης αναγνωρίσει τον γάμο ατόμων του ίδιου φύλου: Την Ισπανία και την Πορτογαλία.

   

• Στην Ελλάδα το σύμφωνο συμβίωσης ετερόφυλων αποδείχτηκε στην πράξη θεσμός χωρίς καμία κοινωνική διείσδυση, καθώς προσφέρει ελάχιστη κατοχύρωση και πληθώρα γραφειοκρατικών προβλημάτων σε όσους το αποτολμήσουν. Η κ. Ρεπούση πρέπει να το γνωρίζει καθώς σχετική ερώτηση είχαν καταθέσει παλιότερα στη Βουλή ο πρόεδρος της Δημ.Αρ. κ. Κουβέλης μαζί με άλλους βουλευτές. Εκτός αν επίσημη θέση της Δημ.Αρ. είναι το «μάντρωμα» των ομοφυλόφιλων σε ένα άχρηστο συμβολαιογραφικό σύμφωνο ως «παρηγοριά» και ανάχωμα σε περαιτέρω διεκδικήσεις...

   

• Με αφορμή την επικείμενη θεσμοθέτηση του γάμου ομοφύλων στη Γαλλία και την Αγγλία αλλά και τις πρόσφατες ένθερμες παρεμβάσεις του αμερικανού προέδρου για το ίδιο θέμα, θα περίμενε κανείς η ερώτηση να αφορά την επέκταση του πολιτικού γάμου και όχι του συμφώνου συμβίωσης. Μπορεί τα ελληνικά ΜΜΕ να έχουν «θάψει» τις συγκεκριμένες ειδήσεις, όμως για βουλευτές που έχουν πρόσβαση και στον ξένο τύπο δεν υπάρχει δικαιολογία.

Συμπερασματικά: όπως και σε οποιαδήποτε άλλη πολιτική παρέμβαση, οι καλές προθέσεις δεν φτάνουν όταν δεν συνοδεύονται από ψάξιμο και βαθιά γνώση των σχετικών θεμάτων, αλλά και απεμπλοκή από τα στενά πλαίσια της κομματικής και παραταξιακής λογικής. Εξυπακούεται πως περιμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις των δύο υπουργών για να διακρίνουμε θέσεις και προθέσεις...