Έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δημοσιοποιούν οι New York Times, η οποία αποτυπώνει ένα κλίμα διαμάχης και αντιπαραθέσεων μεταξύ των στελεχών του Ταμείου για τον χειρισμό της ευρωπαϊκής κρίσης. Η αυτόνομη ομάδα του Γραφείου Αξιολόγησης του Ταμείου αντιμετωπίστηκε με μεγάλη δυσπιστία ιδίως από τα στελέχη του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, τα οποία αρνήθηκαν πολλές φορές να προσκομίσουν έγγραφα που τους ζητήθηκαν, ενώ σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα έντονες ήταν οι διαμάχες και οι εκφοβισμοί.
Στην 86 σελίδων έκθεση περιλαμβάνονται ασυνήθιστα «ωμές» επικρίσεις για το πώς χειρίστηκε τα προβλήματα χρέους της Ελλάδας το Ταμείο. Σύμφωνα με την έκθεση, μέλη του προσωπικού του ΔΝΤ εκφοβίστηκαν από τους εταίρους τους στο Ευρωπαϊκό Τμήμα, δεν είδαν τα πρώιμα σημάδια των προβλημάτων και δεν έκαναν αρκετά για να πιέσουν ώστε να υπάρξει αναδιάρθρωση χρέους.
Πριν τη δημοσιοποίηση της έκθεσης το καλοκαίρι, αξιωματούχοι του Ταμείου απαίτησαν το Ανεξάρτητο Γραφείο Αξιολόγησης να μειώσει και σε ορισμένες περιπτώσεις να αφαιρέσει κομμάτια της έκθεσης που ανέφεραν ότι το ΔΝΤ δεν έδινε στους αξιολογητές τα έγγραφα που ζητούσαν.
Από το 2012, όταν το Γραφείο γνωστοποίησε για πρώτη φορά την πρόθεσή του να εξετάσει τις δραστηριότητες του ΔΝΤ στην ευρωζώνη, αντιμετώπισε αντιδράσεις, όχι μόνο από τα μέλη του προσωπικού του ΔΝΤ, αλλά και από ευρωπαίους που ήταν μέλη του ΔΣ του Ταμείου, σύμφωνα με τους New York Times.
Το δημοσίευμα αναφέρει ότι ειδικά οι διευθυντές της Γαλλίας και της Γερμανίας δεν ήθελαν να γίνει η έρευνα, χρησιμοποιώντας ορισμένες φορές έντονη γλώσσα στις συναντήσεις με τα στελέχη του Γραφείου, σε μια προσπάθεια να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν το εγχείρημα, παρά το ότι δημοσίως υποστήριζαν την αποστολή του Γραφείου. Όταν έγινε σαφές ότι το Γραφείο θα προχωρούσε την έρευνα, ευρωπαίοι διευθυντές ζήτησαν αν είναι δυνατόν να μην δημοσιοποιηθεί η έκθεση, σύμφωνα με ανθρώπους που εμπλέκονταν στη διαδικασία.
Η αντίθεση προς την έρευνα ήταν πιο αισθητή στο ισχυρό Ευρωπαϊκό Τμήμα, που επέβλεπε τις διασώσεις της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας. Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος, Πολ Τόμσεν, ο οποίος ήταν επίσης ο «αρχιτέκτονας» του ελληνικού προγράμματος διάσωσης, αποστασιοποιήθηκε αρχικά από τους ερευνητές, και η έκθεση κατέληξε να είναι κρίσιμης σημασίας για τις εργασίες του Ταμείου στην Ελλάδα, αν και ο Τόμσεν δεν αναφέρεται ονομαστικά στην έκθεση. Τελικά ο Δανός αξιωματούχος συνεργάστηκε, δίνοντας χιλιάδες emails και έγγραφα και συμφωνώντας να πραγματοποιήσει τρίωρη συνέντευξη με το στέλεχος του Γραφείου που συνέταξε την έκθεση.
17°
