Στη δεδομένα ιδιαίτερα δύσκολη χρονική συγκυρία για όλους μας, αλλά και για τον καθένα ξεχωριστά, καλό θα ήταν να σκεφτούμε την εξής υπόθεση ∙ την υπόθεση μιας χώρας και των κατοίκων της με κλονισμένη τη συλλογική ψυχική υγεία, των αμυνών, της εμπιστοσύνης στις δυνάμεις της και εντέλει της ικανότητας προς σχεδιασμό και πραγμάτωσης της ουσιαστικής και μόνιμης σωτηρίας.
Μιας χώρας που σε αρκετά υποσύνολά της παρουσιάζει όλη την ποικιλία και όλες τις διαβαθμίσεις των ψυχικών διαταραχών και των χαρακτηριστικών και συμπτωμάτων της ψυχοπαθολογίας. Από την καταθλιπτική διάθεση, την απαισιοδοξία, την ανασφάλεια, το αίσθημα αβοηθητότητας, τη λίμναση της σκέψης που παρουσιάζουν οι συναισθηματικές διαταραχές μέχρι τις υπερεκτιμημένες ή παραληρητικές ιδέες περί κρυφού πλούτου, περιούσιου λαού ή άλλων επιλεγμένων υποθέσεων που εξηγούν το «δεδομένο» έλλειμμα αλληλεγγύης που συναντούμε σε βαρύτερες διαταραχές.
Σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας συναντούμε την κινητοποίηση ψυχολογικών αμυνών σωρηδόν. Έτσι η αποφυγή επίγνωσης επώδυνων πλευρών της πραγματικότητας (άρνηση), η αναμόρφωση της εξωτερικής πραγματικότητας πολλές φορές με χονδροειδή τρόπο ώστε να στηρίξει αισθήματα, πιθανόν παραληρητικής υπεροχής (παραποίηση), υπερβολή ανεπιθύμητων πλευρών του κάθε εαυτού σε τρίτους (προβολή), αλλά και η μόνωση, η εκλογίκευση και μια σειρά άλλων νευρωσικών αμυνών έχουν γίνει κομμάτι της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Από την άλλη, ώριμες και χρήσιμες για τη βάσανο της ψυχής άμυνες, όπως ο αλτρουισμός, το χιούμορ και ο υγιής σχεδιασμός, είναι επίσης δύσκολα κινητοποιήσημες.
Όλοι μας πρέπει να δράσουμε στην κατεύθυνση της μη συνάντησης με το τελικό πολλές φορές στάδιο των ψυχικών διαταραχών, την αυτοκαταστροφή, όσο και αν εμμέσως ασκηθήκαμε σε αυτήν επί πολλά έτη.
Για να μη γίνει αυτό πέρα από τη σωστή θεραπεία – αντιμετώπιση του σήμερα στη βάση της κοινωνικής δικαιοσύνης, ενός νέου παραγωγικού μοντέλου και μιας πραγματικά αναδιανεμητικής συμφωνίας, θα πρέπει να δημιουργήσουμε πλέον μια νέα πρόσδεση προεξάρχουσας της ηθικής, με μια νέα συλλογικότητα, ένα νέο κράτος και μια υγιή εικόνα μέλλοντος, τόσο στους εταίρους όσο κυρίως σε εμάς τους ίδιους.
*Ο Γιώργος Οικονόμου είναι ψυχίατρος και στις εκλογές της 6ης Μαΐου είχε εκλεγεί βουλευτής του Ν. Τρικάλων με το ΠΑΣΟΚ.
23°
