Ο βουλευτής της «Χρυσής Αυγής» κ. Ηλίας Κασιδιάρης είπε από τηλεοράσεως ότι ο υπουργός κ. Νίκος Δένδιας είναι «δικηγόρος των Ρότσιλντ, άνθρωπος των Εβραίων και τέκτονας». Ο υπουργός απάντησε ότι δεν είναι (σχετικό), είναι εγγονός παπά (άσχετο), αλλά έχει φίλους τέκτονες (σχετικό).
Φυσικά, ένας δικηγόρος θα μπορούσε να εκπροσωπήσει οποιονδήποτε, όντας (ή μη όντας) ταυτόχρονα τέκτονας. Το θέμα όμως είναι ότι στο μυαλό του κ. Κασιδιάρη τεκτονισμός, εβραϊκή ιδιότητα και πλούτος (η εβραϊκή οικογένεια Ρότσιλντ είναι κυρίως τραπεζίτες) ταυτίζονται. Εγώ θα ήθελα να διευκρινίσω ότι οι όροι δεν ταυτίζονται. Υπάρχουν πλούσιοι Εβραίοι, υπάρχουν και φτωχοί Εβραίοι, το ίδιο που ισχύει για τους Λάπωνες, του Κινέζους ή τους Αιγύπτιους ή τους Λευκορώσους. Υπάρχουν προφανώς τέκτονες Εβραίοι (αν και δεν ξέρω ούτε ένα γνωστό τέκτονα Ελληνοεβραίο), αλλά υπάρχουν προφανέστατα και μερικά εκατομμύρια τέκτονες μη Εβραίοι παγκοσμίως.
Αφήνοντας στην άκρη τα μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας ιστορίας, υπενθυμίζω φιλικά ότι στην Ελλάδα τέκτονες υπήρξαν, μεταξύ άλλων, οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρίας (το τυπικό εισόδου της οποίας ήταν αντιγραφή του τεκτονικού), ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, οι Υψηλάντηδες, ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, οι αδιάλλακτοι αντιβασιλικοί πολιτικοί Γεώργιος Φιλάρετος και Ρόκος Χοϊδας, ο πρωτοπόρος του σοσιαλισμού και του συνδικαλισμού Σπύρος Νάγος, ποιητές όπως ο Γεράσιμος Μαρκοράς, ο Μιλτιάδης Μαλακάσης και ο Σωτήρης Σκιπης, ο πρίγκιπας Ανδρέας (γιος του Γεωργίου Α΄) και ο ο αδερφός του βασιλιάς Γεώργιος ο Β΄, ο αντιβενιζέλικός πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης (εκτελεσμένος στη «δίκη των έξι»), ο πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος, ο δικτάτορας πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς και ο διορισμένος απ΄ αυτόν υπουργός διοικήσεως πρωτευούσης Κωνσταντίνος Κοτζιάς, ο διορισμένος από τους Γερμανούς πρωθυπουργός της κατοχής Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος, ο κομμουνιστής συγγραφέας Νίκος Καρβούνης (ποιητής τού «Βροντάει ο Όλυμπος»), ο δολοφονημένος από τον ΕΛΑΣ συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός, ο πανεπιστημιακός καθηγητής Ορυκτολογίας - Γεωλογίας και εαμίτης Γεώργιος Γεωργαλάς, βασιλικοί άνδρες όπως ο Γεώργιος Στρέιτ και ο Παναγιώτης ΠΙπινέλης ο μέγιστος Έλληνας γελοιογράφος Φωκίωνας Δημητριάδης, ορθόδοξοι πατριάρχες όπως ο Ιωακείμ ο Γ΄ ή ο Αθηναγόρας, ο κεντροαριστερός πολιτικός Μιχάλης Κύρκος (πατέρας του Λεωνίδα), ο πρωθυπουργός της εθνικής κυβέρνησης στο μεγαλύτερο μέρος του εμφύλιου πολέμου Κωνσταντίνος Σοφούλης, ο σοσιαλιστής συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης, ο αντιπρόεδρος της χούντας ταξίαρχος Στυλιανός Παττακός κλπ.
Ρίξτε πάλι μια ματιά στο ονόματα και τις ιδιότητες, σκεφτείτε λίγα δευτερόλεπτα το καθένα και μετά κάντε τις γενικεύσεις. Δεξιοί και αριστεροί, βασιλόφρονες και δημοκρατικοί, διορισμένοι και εκλεγμένοι, καλλιτέχνες και στρατιωτικοί- αχταρμάς, έτσι δεν είναι; Όχι ακριβώς. Αν σκεφτεί κανείς την πορεία της αστικής τάξης μέσα στους αιώνες και μέχρι σήμερα, βγάζει μερικά πιθανά συμπεράσματα- αλλά αυτό απαιτεί άλλο άρθρο. Σε κάθε περίπτωση, το φαινόμενο «τεκτονισμός» είναι αρκετά σύνθετο για να ξεμπερδεύει κανείς με απλοϊκές ταυτίσεις και αφορισμούς. Σίγουρα αξίζει περισσότερη σκέψη, αν όχι από τον κ. Κασιδιάρη έστω για τους τηλεθεατές που τον άκουσαν.
16°
