Στην Ελλάδα κυριάρχησε ένα κρατικίστικο μοντέλο παντού. Η «κατά τεκμήριο σοσιαλδημοκρατία» δεν θέλησε ή δεν κατάφερε να θέσει τα σοσιαδημοκρατικά προτάγματα. Κάθε μεταρρύθμιση και αλλαγή προς την κατεύθυνση εξορθολογισμού δομών ανετέθη στο κράτος – στη συγκυρία, εάν τύχαινε κάποιος φωτισμένος στην ηγεσία (π.χ., πρώτη περίοδος Σημίτη).
Οι όποιες δυνάμεις αρνήθηκαν τη συμμετοχή «από τα κάτω» (π.χ. συνδικαλισμός, κοινωνία πολιτών) ή και ήταν εχθρικές. Η κεντροαριστερή ατζέντα ήταν –εν πολλοίς παραμένει– πεδίο πολιτικής διαβούλευσης παραγόντων. Όσο δεν μεταφέρεται στο συγκεκριμένο και αρνείται να αντιμετωπίσει το ζήτημα της κρατικιστικής λογικής, δεν θα υπάρξει διέξοδος.
Οι δυνάμεις που θα μπορούσαν να συνευρεθούν σε σοσιαλδημοκρατικό εγχείρημα είναι διάσπαρτες στα κόμματα του «κέντρου», ΔΗΜΑΡ, ΠΑΣΟΚ, Δράση, Οικολόγοι Πράσινοι, αλλά και ΣΥΝ – επίσης σε κινήσεις πολιτών. Εγκλωβισμένες όμως στην κυρίαρχη αφήγηση των χώρων τους. Δεν πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει μετεξέλιξη κάποιου από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα. Απαιτείται διάρρηξη με την κρατικιστική αριστερή λογική που κυριάρχησε 40 χρόνια.
Ο Γ.Πρ. είναι σύμβουλος επιχειρήσεων σε θέματα οργάνωσης και διαχείρισης πληροφοριών και υποψήφιος με τη «Δράση - Δημιουργία Ξανά - ΦΙΣ».
18°
