Άλλη μια φορά το ίδιο λάθος. Στο αεροδρόμιο εγκαίρως για check-in. Δηλαδή τουλάχιστον δύο ώρες πριν από την πτήση (εξωτερικού).
Κατά την είσοδο στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» όλα έδειχναν φυσιολογικά. Ουρές στα γκισέ. Κόσμος να μπαινοβγαίνει στα καταστήματα. Είχα καιρό να ταξιδέψω και όλα μου φαίνονταν υπέροχα. Μέχρι τη στιγμή που δίνω λίγο μεγαλύτερη προσοχή στις ανακοινώσεις. «Καθυστέρηση». Η λέξη που επαναλαμβανόταν με ανησυχητική συχνότητα.
Ωστόσο, οι περισσότερες ανακοινώσεις αφορούσαν την Olympic. «Εντάξει, αυτή πάντα είχε καθυστερήσεις», σκέφτηκα. Εν τω μεταξύ, οι ουρές για check-in μεγάλωναν. Αλλά και όσοι είχαν πια στο χέρι το boarding pass ήταν καρφωμένοι στις οθόνες αναχωρήσεων. «Δηλαδή πετάμε κι αν πετάμε πότε θα γίνει αυτό;», τους ακούω να λένε.
Houston we have a problem. Κάτι δεν μου κάθεται καλά. Εκμεταλλεύομαι τη δωρεάν σύνδεση και διαβάζω στο ίντερνετ: «Για τρίτη συνεχή εβδομάδα, οι ελεγκτές προχωρούν σε ημέρα αιχμής σε άτυπη ‘λευκή απεργία’, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στις πτήσεις. Πηγές του «Ελ. Βενιζέλος» επισημαίνουν ότι περίπου 30 πτήσεις αναχώρησαν με καθυστέρηση κατά μέσον όρο 90 λεπτών, ενώ περίπου 10 πτήσεις πέταξαν με καθυστέρηση πέντε ωρών. Οι καθυστερήσεις δεν καταγράφονται μόνο στο Διεθνή Αερολιμένα, αλλά σε ολόκληρο το ελληνικό FIR, δυσκολεύοντας και τις πτήσεις των διερχομένων διεθνών αερογραμμών”.
Απεργία, λοιπόν. Έτσι χωρίς πρόγραμμα. Αποτέλεσμα. Στο αεροδρόμιο από τις 17.00. Θα πετούσα στις 20.00. Και τώρα η ώρα είναι ήδη 22.00. Έχω βαρεθεί να πίνω καφέδες. Έχω κουραστεί να κάνω βόλτες πάνω κάτω στο αεροδρόμιο. Σκέφτομαι συνέχεια τον παγιδευμένο Τομ Χανκς στο Terminal και με πιάνει κρύος ιδρώτας. Και απορώ μ’ όλους τους τουρίστες που υπομένουν αδιαμαρτύρητα την μοίρα τους. Η μονοτονία σπάει λίγο, όταν κάποιοι ξεσπούν σε σκηνές υστερίας.
Συνεχίζω το διάβασμα για να καταλάβω την αιτία της ταλαιπωρίας. «Ο πρόεδρος της ένωσης ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, κ. Μαργέτος είπε ότι τα μέτρα της κυβέρνησης, η υπαγωγή τους στο ενιαίο μισθολόγιο και η εργασιακή εφεδρεία έχουν προκαλέσει απογοήτευση στον κλάδο, η οποία με τη σειρά της δημιουργεί “αδυναμία εργασίας”».
Όσοι έχουν απομείνει να δουλεύουν στο αεροδρόμιο δουλεύουν διπλά. Κάνουν ό,τι μπορούν για να αισθανθεί το επιβατικό κοινό καλύτερα. Και δικαιολογούνται συνεχώς για τους άλλους. Η ώρα έχει πάει 23.00. Άγνωστο αν θα πετάξουμε. Αυτό θα πει μαύρη νύχτα με λευκή απεργία. Καληνύχτα.
10°
