Θα τα καταφέρουμε με τη βοήθεια του Θεού. Στα χαρακώματα δεν υπάρχουν άθεοι, όλοι προσεύχονται!
Έτσι σιγά-σιγά, ξετυλίγεται η οικονομική πρόταση της Ν.Δ. για την αποφυγή της χρεοκοπίας: Η προσευχή.
Ο δημαγωγικός λόγος είναι απλός. Λες στον καθένα ό,τι θέλει ν’ ακούσει. Θέλετε μειώσεις των φόρων; Πάρτε μειώσεις. Θέλετε περισσότερες κοινωνικές παροχές; Πάρτε και παροχές. Πως θα γίνουν τα θαύματα; Αυτό είναι άλλου δουλειά. Τα ελληνικά κόμματα στόχο έχουν να εκλεγούν στη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου στην Εταιρεία Δημόσιο ΑΕ, όχι να λύσουν τα προβλήματα. Η παρουσία του αρχηγού της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη ήταν αποκαλυπτική για το πολιτικό αδιέξοδο της χώρας. No future, το εκλογικό σώμα δεν μπορεί να βρει εναλλακτικές λύσεις.
Ο Α. Σαμαράς επανέλαβε με δικά του λόγια το γνωστό «λεφτά υπάρχουν». Θα αυξήσει τις συντάξεις, θα μειώσει τους φόρους, δεν θα απολύσει κανέναν και θα τους πληρώνει όλους μέχρι να βγουν στη σύνταξη. Είναι αντίθετος στις «ακραίες αντιδράσεις» αλλά όλοι, ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες, φαρμακοποιοί και υπόλοιπες επαγγελματικές ομάδες έχουν δίκιο που δεν θέλουν ν’ αλλάξει τίποτα. Πως θα βρει λεφτά αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διαπραγματεύεται το πρόγραμμά της και απορρίπτει τις προτάσεις της αντιπολίτευσης; Θα τους χαμογελάσει γλυκά.
Θα στείλει στη διαπραγμάτευση τον Σταϊκούρα και τον Μηταράκη.
Στ’ αλήθεια, η ομιλία του Α.Σ. δεν ήταν ομιλία ενός πολιτικού αρχηγού που θα αναλάβει να λύσει το πρόβλημα της χώρας. Ήταν μια ομιλία βγαλμένη από το παρελθόν, ενός αρχηγού που θέλει κι αυτός με τη σειρά του να αναλάβει την επιχείρηση. Επανέλαβε κατά γράμμα την πρακτική δεκαετιών. Κατηγόρησε τους αντιπάλους («όλα τα σκάνδαλα Siemens, ομόλογα, Βατοπέδι είναι πράσινα»), θα κάνει εξεταστική επιτροπή για την οικονομία, αμφισβήτησε κι αυτός την απογραφή («τείνω στην άποψη ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν προσχεδιασμένη»). Ούτε καν το ξέρει, ούτε καν το βεβαιώνει, «τείνει». Θα μειώσει τα υπουργεία σε 12 αλλά θα ιδρύσει πάλι 3 (Μακεδονίας-Θράκης, Τουρισμού, Ναυτιλίας).
Εναλλακτική οπτική για το ξεπέρασμα της κρίσης, δεν υπήρχε στην παρουσία του. Αυτό είναι και το πιο ανησυχητικό. Ο κ. Σαμαράς δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται για την πραγματικότητα που ξέρουμε, για την πραγματικότητα της Ευρωπαϊκής κοινότητας. Δεν ήθελε να πείσει αυτούς.
Γι’ αυτό το πιο σημαντικό, ήταν τα άλλα σημεία του λόγου του: Το περήφανο «1821 του έθνους και της καρδιάς μας», η βοήθεια του θεού, οι προσευχές μας γιατί «στα χαρακώματα δεν υπάρχουν άθεοι», η ιστορία που δεν καλλιεργεί την περηφάνια για την πατρίδα («αυτό θα το τελειώσω!») και τα βιβλία που φτιάχνουν «διεθνιστές».
Η ρητορική επαρχιακού γυμνασιάρχη του ’60, δείχνει ότι για ένα τμήμα της πολιτικής τάξης, η προοπτική της εξόδου από την ευρωζώνη και η επιστροφή στην Ελλάδα της κατοχικής δραχμής, είναι πια ελκυστική.
10°
