Τον τίτλο «ΣΥΡΙΖΑ, επικίνδυνες μέρες ενόψει» είχε η εκπομπή Contre-Courant στις 7/3 στη διαδικτυακή πύλη Mediapart, όπου ο Γάλλος αριστερός φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού υπολόγιζε: «Με έναν τρόπο το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα εγχείρημα ρήξης με τις παλιές πολιτικές και όχι μόνο τις παλιές πολιτικές, αλλά και μία ρήξη με τις πολιτικές που κυριαρχούν σε ευρωπαϊκή αλλά και σε –δεν θα διστάσω να πω– παγκόσμια κλίμακα. Μια επιβεβαίωση της εξαιρετικής μοναδικότητάς του». Ε λοιπόν, καμία σχέση με την πραγματικότητα. Τα όσα ζούμε τους τελευταίους 9 μήνες μπορούν να γραφτούν στην επαναστατική ιστορία της κοινωνικής μαζικής υστερίας του προφητικού τίτλου και μόνο «ΣΥΡΙΖΑ, επικίνδυνες μέρες ενόψει», αλλά όχι όπως προσδοκούσαν οι ψηφοφόροι του. Γιατί, δυστυχώς για τον Αλέξη και την υπόλοιπη κυβέρνηση, μια παροιμία θεωρεί ότι «υπάρχει μόνο ένα πράγμα που είναι χειρότερο από το να μην πετυχαίνεις αυτό που θες, να το πετύχεις».
Πέρα από την επιτυχία της επανεκλογής του, ιδού τι άλλο «πετύχαμε» στους 9 μήνες: Μετά την αποκατάσταση του δώρου Χριστουγέννων, ως 13η σύνταξη σε 1,3 εκ. συνταξιούχους που λάμβαναν σύνταξη έως 700 ευρώ, το οικονομικό επιτελείο με γεμάτα ταμεία μετά την πάταξη της φοροδιαφυγής ετοιμάζει το ΝΣ για την αποκατάσταση της 13ης σύνταξης και του 13ου μισθού σε όλους. Τα φορολογικά έσοδα αυξήθηκαν κατακόρυφα λόγω και της Εθνικής Προγραμματικής Συμφωνίας, με τον κλάδο της ναυτιλίας και τον εφοπλιστικό κόσμο και την κατάργηση των προκλητικών 58 φοροαπαλλαγών. Οι μπάρες στα διόδια είναι σηκωμένες μόνιμα και η διέλευσή τους είναι ελεύθερη χωρίς κόμιστρα, αλλά οι μισθοί των υπαλλήλων επιβαρύνουν τον κατασκευαστή του έργου ως πρόστιμο για τα υπερκέρδη από τις συμφωνίες εκμετάλλευσής τους με τους αχυράνθρωπους των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η μείωση συντελεστών ΦΠΑ και η ελαχιστοποίησή τους στα διατιμημένα τρόφιμα (ψωμί, γάλα κ.λπ.) εξάλειψε τους νεόπτωχους και έδωσε θετικό πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα στην εγχώρια ζήτηση λόγω της υψηλότερης ροπής προς κατανάλωση των χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων. Οι στρατιωτικές παρελάσεις έχουν καταργηθεί, όπως και η υποχρεωτική στράτευση, και με την εξοικονόμηση δαπανών από το κόστος τους χρηματοδοτείται η ανέγερση σύγχρονων νοσηλευτικών μονάδων.
Η προκαταβολή 5 δις από τον αγωγό πετρελαίου Πούτιν-Αλέξη, παρά τα εμπόδια, ήδη μπήκε στον κρατικό κουμπαρά. Όταν αρχίσουν και να σκάβουν τον αγωγό τα έργα θα αυξήσουν το ΑΕΠ περίπου 1%. Οι πρόσφυγες οικονομικοί μετανάστες εφοδιασμένοι με ελληνικά έγγραφα λιάζονται στις πλατείες της Γερμανίας και της Ολλανδίας και πουλούν ελληνική μαρμελάδα στους ξενέρωτους. Το καλοκαίρι θα γυρίσουν για διακοπές στα ελληνικά νησιά να κάνουν ξανά «απίστευτο τζίρο» και να «πλουτίσουν τα νησιά» και πάλι. Με την ολική ή μερική διαγραφή των δανειακών υποχρεώσεων των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, η οικονομία αναπτύσσεται τάχιστα και τα ελληνικά νοικοκυριά ανασαίνουν αξιοπρέπεια. Μετά τον επίσημο διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας, η φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας έχει συνεισφέρει σημαντικά στα φορολογικά έσοδα. Η δημόσια τηλεόραση παράγει πρωτοποριακό πολιτιστικό έργο, και οι σειρές που βγάζει θα μεταδοθούν από τα μεγαλύτερα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα. Τα ιδιωτικά κανάλια εκπέμπουν πια νόμιμα αδειοδοτημένα και οι 5 νταβατζήδες τα έχουν δει σκούρα. Με το πρόγραμμα 300.000 νέων θέσεων εργασίας σε δημόσιο, ιδιωτικό τομέα και κοινωνική οικονομία διάρκειας δύο ετών, συνολικού κόστους 5 δισ. ευρώ –εκ των οποίων τα 3 δισ. ευρώ από τον πρώτο χρόνο– ήδη η ανεργία έκανε βουτιά προς τα κάτω. Το εισιτήριο στις δημόσιες μεταφορές έχει καταργηθεί για τους φτωχούς και τους άνεργους, μόνο οι πλούσιοι πληρώνουν. Ήδη, όπως είχε υποσχεθεί και ο σύντροφος Κυρίτσης, «Οι μέρες της αφθονίας τους, όμως, είναι πλέον μετρημένες». Επειδή, όμως, πρέπει να απαντηθεί και το περιβόητο «Πού θα βρείτε τα λεφτά;», απαντάμε «Θα τα πάρουμε από τους πλούσιους, θα πάρουμε πίσω τα κλεμμένα». Με την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και της φορολογίας, συνδυαστικά με το πρόγραμμα της δωρεάν ιατρικής περίθαλψης για όλους και τη δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη, ανάσανε η ελληνική οικονομία και σε συνδυασμό με τον οργασμό επενδύσεων μπήκε σε ρυθμούς ανάπτυξης.
Αν έρθουν πίσω και τα κλεμμένα, που είχε υποσχέθει ο σύντροφος Κυρίτσης, η χώρα θα μπορέσει να χρηματοδοτήσει το νέο θερινό Νταβός στην Αιγιλεία, όπου όπως υποσχέθηκε ο κ. Μαρδάς «θα αναπτυχθεί ένα Παγκόσμιο Πολιτιστικό Κέντρο με ζώνη αναψυχής και αθλοπαιδιών, και ζώνη ανοιχτού “αρχαιοελληνικού” θεάτρου. Στο νησί θα αναπτυχθούν πρότυποι αμπελώνες και ελαιώνες με παραδοσιακό οινοποιείο και ελαιουργείο, σύγχρονες λιμενικές εγκαταστάσεις. Η φιλοσοφία ανάπτυξης του νησιού θα καθορίζεται από τις αρχές της Οικολογίας και της Αειφορίας, αφού οι χώροι πρασίνου θα καταλαμβάνουν περισσότερο από τα 4/5 του νησιού. Η κίνηση στους δρόμους θα γίνεται μόνο με ηλεκτρικά αθόρυβα οχήματα, ποδήλατα και όποιο άλλο μέσο έχει μηδενικούς ρύπους. Τα κτίρια θα είναι βιοκλιματικά, χαμηλά, πλήρως ενταγμένα στο περιβάλλον, με πολύ πράσινο, ακόμα και στην οροφή τους, και εξωτερικά λιτά, έτσι ώστε οπτικά να ενσωματώνονται στο τοπίο...» (Μα καλά αυτά δεν θα τα κάναμε και στο Ελληνικό πριν το κάνουμε χωματερή;)
Τεσπά, αυτά ήταν ό,τι θα πετυχαίναμε, και το θερινό Νταβός θα παραμείνει το φαντασμένο όνειρο κάποιων που δεν μπορούσαν να συνεισφέρουν ούτε τη συμμετοχή 5% στα 35 δις του ΕΣΠΑ 2014-2020. Δυστυχώς, όμως, το μόνο που πετύχαμε είναι η πρόσληψη 178 μόνιμων κληρικών, το άνοιγμα της ΕΡΤ, οι επαναπροσλήψεις των καθαριστριών και των πελατών του κ. Κατρούγκαλου, οι περικοπές μισθών και συντάξεων, η συνέχιση του ΕΝΦΙΑ, και βέβαια στα πλαίσια του μεταρρυθμιστικού έργου στην Παιδεία οι δασκάλες πληροφορικής σύζυγοι πρωθυπουργών να μπορούν να αποσπαστούν στο ΕΜΠ και ακολούθως να διδάσκουν στο Πανεπιστήμιο της Κοζάνης σε συνέχεια του έργου τους, στα βήματα της διά βίου μάθησης των νηπιαγωγών-χειρούργων συζύγων πρώην πρωθυπουργών.
Από τον Ιανουάριο και μετά λέμε και μερικές μαλακίες να περνά η ώρα, να μην ξεχάσουμε το παραμύθι που είχαμε φτιάξει. Το 1996 ο Τσακνής έγραφε μουσική για τους στίχους της Κριεζή «Φτιάξε, καρδιά μου, το δικό σου παραμύθι αλλιώς τη βάψαμε, στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε. Φτιάχνω μαζί σας το δικό μας παραμύθι γιατί χανόμαστε». Το 2015 γράφει παραμύθια από την προεδρική καρέκλα της κρατικής ραδιοτηλεοπτικής προπαγάνδας. Τα παραπάνω παραμύθια δεν τα κατέβασα από την κούτρα μου, ήταν όσα είχε υποσχεθεί ο Σύριζα στους ψηφοφόρους του πέρσι στη Θεσσαλονίκη, και φέτος Θεσσαλονίκη plus, και τον Ιούνιο του 2012 στην Αθηναΐς στην παρουσίαση του προγράμματος «Ανοίγουμε δρόμο στην ελπίδα». Λόγια μεγάλα, στραπατσαρισμένα κωλόχαρτα.
Όπως έλεγε και η σύντροφος Ναόμι Κάμπελ ή η Ναόμι Κλάιν δεν θυμάμαι ποια από τις δύο (τις μπερδεύω, όπως και ο Αλέξης) «πόσο εξωπραγματικός φαίνεται ένας ειλικρινής ηγέτης που δεν είναι διατεθειμένος να ξεπουλήσει τη χώρα σε ανταλλαγή της συνέχισης της προσωπικής ισχύος. Πάρτε μιαν ανάσα. Αφήστε στα μάτια να προσαρμοστούν. Ο Τσίπρας είναι αυτός που όλοι οι ηγέτες θα έπρεπε να είναι». Και να σκεφτείς, η μεγάλη αμπελοφιλόσοφος τα είπε τέλος Ιούνη σχολιάζοντας την ανακοίνωση του δμψφ. Δεν πρόλαβε να σχολιάσει το τεράστιο έργο που έχει πραγματοποιηθεί μετά. Να της δώσουμε, τιμής ένεκεν, την ελληνική υπηκοότητα με μόνο όρο να καταφέρει να εργαστεί έστω και για ένα χρόνο στη χώρα του «ειλικρινή ηγέτη».
Όλα τα παραπάνω ερμηνεύονται πιο απλά με το «λέμε και καμιά μαλακία για να περνά η ώρα». Το πρόβλημα είναι ότι στην Ελλάδα δεν μας αρκούσε μία, ειπώθηκαν πάρα πολλές. Και επειδή ακόμη πετάμε στα σύννεφα της εθνικής μας μυθολογίας, οι πιο αδύναμοι και οι μη βολεμένοι θα τις πληρώνουμε για πολύ καιρό ακόμη. Όσοι τα καταφέρουν να επιβιώσουν από την επερχόμενη φοροκαταιγίδα θα αναρωτιούνται αν τελικά ο μόνος που κατέβαινε στους δρόμους ήταν ο Λουκάνικος; Πού χάθηκαν, άραγε, οι αγανακτισμένοι του 2011-12; Γιατί σίγουρα οι περισσότεροι μπροστάρηδες από τους τότε αγανακτισμένους έχουν βολευτεί σε θέσεις εξουσίας και αναρωτιούνται γιατί μόνο τον Σεπτέμβριο έσκασε 1,5 δισ. φέσι και συνολικά τα ληξιπρόθεσμα προς το Δημόσιο από τις αρχές του 2015 μετράνε στα 8,392 δισ. ευρώ. Και ταυτόχρονα έχει φεσώσει απλήρωτα 5,6 δις στους ιδιώτες Έλληνες πολίτες. Τι να απέγιναν εκείνοι που σύμφωνα με τον κ. Μπαλτά «oι ίδιοι που σήμερα δυσκολεύονται εξαιρετικά να πληρώσουν τους φόρους τους θα κάνουν τα πάντα για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, αν γίνει κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί τότε θα ξέρουν ακριβώς το πού πάνε τα λεφτά τους. Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη αλλαγή νοοτροπίας, ένα νέο φρόνημα». Μάλλον απογοητευμένοι έχουν βγει από το κάδρο. Γιατί, όπως σωστά έγραφε ο Νίκος Νικολαΐδης στους «Τυμβωρύχους» του, «και ο εχθρός τώρα είμαστε εμείς. Και τα τραγούδια μας, τραγούδια ξένα. Και ξένες οι αφίσες μας… για μας φοβούνται».
Όπως περήφανα έλεγε κάποτε ο σύντροφος Αλέξης: «Γιατί τον θυμόμαστε όλοι να κομπορρημονεί από τηλεοράσεως τον περασμένο Φεβρουάριο για τη σκληρή διαπραγμάτευσή του με τους δανειστές. Ότι χάρη σε εκείνον για πρώτη φορά η Ελλάδα διαπραγματεύτηκε με τους δανειστές. Τον θυμόμαστε να διαβεβαιώνει τον ελληνικό λαό ότι δεν πρόκειται να δεχτεί τη μείωση των κύριων και των επικουρικών συντάξεων. Και αυτό που με περηφάνια απέρριπτε στις κάμερες, υπέγραψε μετά από λίγο στο τραπέζι της άνευ όρων παράδοσης στους δανειστές. Υπέγραψε τη μείωση και των κύριων και των επικουρικών συντάξεων». Για τον Σαμαρά τα έλεγε τότε και είχε δίκαιο, προφητικά και δίκαια του έκατσαν και για τον ίδιο. Πρώτη φορά τέτοια θλιβερή κοροϊδία;
13°
