Φαντασίωση: φανταστικό σενάριο, συνειδητό ή ασυνείδητο το οποίο είναι κατά βάση ψευδαισθητικό και αναδεικνύει την αντίθεση ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα. Πρόκειται για μια ασυνείδητη ψυχική έλλειψη και είναι ένα καθαρό προϊόν αυταπάτης (Λεξιλόγιο Ψυχανάλυσης Λαπλάνς/Πονταλίς).
Τελικά σ’ αυτή τη χώρα δεν θα ρουτινιάσουμε ποτέ. Μετά το «πρώτη φορά αριστερά» ήρθε η στιγμή, η ιστορική, να ζήσουμε το «πρώτη φορά δικτατορία του προλεταριάτου»!
Κάποια «παιδιά», για να «τιμήσω» και τον υπουργό στο κοινοβούλιο, τα παιδιά του «λαού», αποφάσισαν να μας οδηγήσουν στον ίσιο δρόμο. Εκείνα ξέρουν γιατί έχουν μαζί τους μπαμπάδες τους και τις μαμάδες τους που τους συμβουλεύουν καθημερινά. Κάθε στιγμή! Τους θυμίζουν πως στον εμφύλιο πολέμησαν ενάντια στους ιμπεριαλιστές και τη ντόπια ολιγαρχία! Έτσι τώρα τα παιδιά δεν βλέπουν τίποτα άλλο μπροστά τους παρά ολιγαρχίες και ιμπεριαλιστές. Δεν μπορούν να δουν τυφλωμένα από ιδεολογικό και εγωκεντρικό μένος. Η κυριαρχία του ιδεώδες εγώ.
Η αλαζονεία στην εξουσία!
Δεν μπορούν να δουν αυτή καθαυτή την πραγματικότητα και να σκεφτούν με βάση αυτή. Δεν μπορούν να δουν τι κάνουν οι ίδιοι. Να πάρουν την ευθύνη και να απαντήσουν σε ερωτήματα που καίνε: Είναι η βαθειά διαφθορά, η ανοργανωσιά, η διαπλοκή και η ιδιοτέλεια που έφεραν την κρίση ή το μνημόνιο; Δανειζόταν το κράτος για να πληρώνει μισθούς, εφάπαξ και συντάξεις, συντεχνιών εξωφρενικών ποσών; Κυριαρχεί η παραοικονομία στις συναλλαγές; Κυριαρχούν η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή; Έχει θεριέψει η γραφειοκρατία στο δημόσιο; Έχει διαλυθεί η παραγωγική διαδικασία;
Να πουν: Κάτι πρέπει να κάνουμε γι’ όλα αυτά. Έτσι θα βγούμε από το αδιέξοδο ως κράτος και θα σταματήσουμε να δανειζόμαστε. Αυτό θα ήταν η φαντασία στην εξουσία. Το νέο στη θέση του παλιού! Το αυτόνομο ενάντια στο συμβιωτικό και στην επανάληψη.
Όχι! Όμως αλλοίμονο το έργο το έχουμε ξαναδεί και η ίδια η ζωή το έστειλε στις καλένδες.!
Όχι! Ζώντας μέσα σε μια ιδεολογική ψευδαισθητική πραγματικότητα που αναπαράγεται αενάως από τους ηγήτορες τους τα παιδιά αναπαράγουν το μύθο φαντασιώνοντας τους εαυτούς ως λαϊκούς ήρωες που δικαιώνουν τους αδικημένους προγόνους τους!
Η αιμομικτική καθήλωση στην εξουσία!
Πέντε μήνες στην κυβέρνηση και η φαντασία απουσιάζει ενώ ο λόγος τους είναι ένας λόγος ξύλινος που σε πιάνει ανατριχίλα να τον ακούς. Δεν έχει υπάρξει ούτε μια φράση ρηξικέλευθη ή ανανεωτική. Είναι εντελώς παρωχημένοι και βαθιά συντηρητικοί.
Αλλά και σε καθαρά πρακτική βάση δεν έφεραν ούτε ένα μεταρρυθμιστικό νομοσχέδιο (εκτός εκείνο για το μεταναστευτικό). Αντίθετα συντηρούν το παλιό καθεστώς και ίσως και το ενισχύουν με νοοτροπίες χειρότερες των προηγούμενων. Λαϊκίζουν ασύστολα και ξεδιάντροπα, έχοντας αναγάγει τον τακτικισμό σε υπέρτατη πολιτική πράξη. Έτσι κατέληξαν να στείλουν ολόκληρη χώρα στα βράχια θεωρώντας ότι έτσι πρέπει να γίνει στο όνομα της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας!
Η απάρνηση της πραγματικότητας στην εξουσία!
Ποιοι; Αυτοί! Μα αυτοί είναι το παλιό! Το εκφράζουν και το αναπαράγουν με τον πιο καθαρό τρόπο. Είναι τα παιδιά τέρατα! Είναι επικίνδυνοι και είναι συνειδητοποιημένοι! Δεν παίζουν μας εμπαίζουν. Εμπαίζουν έναν ολόκληρο λαό και μια χώρα προωθώντας ένα πολύ συγκεκριμένο μεγαλομανιακό παραλήρημα: να πεθάνει ο γάιδαρος του γείτονα γιατί έτσι θα ικανοποιήσω την φαντασίωση μου να γίνω «χαλίφης στη θέση του χαλίφη»!
11°
