Ναι! Αυτή είναι η πιο ωραία εποχή του χρόνου. Η πιο ωραία περίοδος. Οι πιο ωραίες ημέρες. Γιορτάστε, χαρείτε, ψωνίστε, διασκεδάστε, δείτε τους δικούς σας, περάστε ΤΕΛΕΙΑ!
Και, προς Θεού, μην το κάνετε σαν εμένα. Γιατί εγώ…
Δεν στολίζω το σπίτι. Δεν είμαστε η Βουκουρεστίου, ούτε η Τσιμισκή. Συμμαζευτείτε.
Δεν ανταλλάσσω δώρα με συγγενείς και φίλους. Κι είμαστε πάτσι. Του χρόνου πάλι.
Δεν συμμετέχω σε θρησκευτικές τελετουργίες. Όχι ότι πάει κανείς στην εκκλησία, λέμε τώρα.
Δεν πηγαίνω στο χωριό μου. Ο Θεός με φύλαξε και δεν έχω — όχι ότι θα πήγαινα αν είχα.
Δεν κάνω μικρές αποδράσεις σε χειμερινούς προορισμούς και χιονοδρομικά κέντρα. Γενικά φροντίζω να κρατάω ένα επίπεδο.
Δεν ταξιδεύω. Επίσης αντιπαθώ τη λέξη «ταξιδιώτης», περισσότερο ακόμη και από τη λέξη «στρατολάτης». Εκτιμώ μόνο τους τουρίστες.
Δεν πηγαίνω Πράγα-Βιέννη-Βουδαπέστη. Ή αλλιώς, το Τρίγωνο των Βερμούδων.
Δεν κάνω «βόλτες στην πόλη». Μου αρκεί το οικοδομικό μας τετράγωνο.
Δεν φροντίζω να περνώ περισσότερο χρόνο στο σπίτι για ανασυγκρότηση και ηρεμία. Επίσης, δεν είμαι ανδροειδές.
Δεν κάνω χειμερινή κολύμβηση για το καλό. Και δεν βλέπω τα σχετικά ρεπορτάζ με κάτι κοιλαράδες με τάνγκα.
Δεν κάνω πλήρη αποτοξίνωση από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί, έχουνε κάτι τα ένζυμά μου;
Δεν κάνω πλήρη αποτοξίνωση από το διαδίκτυο. Βλ. παραπάνω.
Δεν παίρνω μέρος σε μαραθωνίους επιτραπέζιων παιχνιδιών. Προτιμώ να πιω κεζάπι, να φύγω μια κι έξω.
Δεν κάνω γενική εκκαθάριση της ντουλάπας και του παταριού. Μια χαρά είναι και οι ντουλάπες και το πατάρι. Νομίζω.
Δεν συντάσσω αναλυτικό οικονομικό προϋπολογισμό για το επόμενο έτος. Λολ.
Δεν φροντίζω να βάλω τις βάσεις για μια νέα δεξιότητα ή μια ξένη γλώσσα. Λολ.
Δεν πηγαίνω στην αγορά. Ναι, ακόμα είμαι κάπως στα καλά μου.
Δεν μπαίνω στα ζαχαροπλαστεία. Δεν τρελάθηκα.
Δεν στέκομαι σε ουρές έξω από μαγαζιά. Και περνώ από μακριά όταν τυχαίνει να δω κάποια, φτύνοντας τον κόρφο μου.
Δεν πηγαίνω σε τραπέζια και γεύματα. Αν υποθέσουμε ότι γίνονται ακόμα, δεν έχω σχετική πληροφόρηση.
Δεν πηγαίνω σε χριστουγεννιάτικες υπαίθριες αγορές. Να ζούσα στο Ταλίν, να το συζητήσουμε.
Δεν υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι δεν θα παρασυρθώ σε υπερβολές και γενικώς δεν χάνω την αίσθηση του μέτρου: κύριος. Άλλωστε γιατί να παρασυρθώ; Χτύπησα το κεφάλι μου στο ντουλάπι της κουζίνας; Πήρε το Κύπελλο ο Άρης;
Δεν αγοράζω περισσότερα τρόφιμα από όσα μπορούν να χωρέσουν στο ψυγείο. Αποφεύγω το κιτς, το κατά δύναμιν.
Δεν πηγαίνω σε οικογενειακές, φιλικές ή επαγγελματικές συνάξεις. Γιατί φροντίζω να μη μεταμορφώνομαι σε λυκάνθρωπο μπροστά σε τρίτους, το αντίθετο δεν είναι πρέπον.
Δεν προσποιούμαι ότι με ενδιαφέρει κάτι από τα τεκταινόμενα. Πάν’ απ’ όλα η ειλικρίνεια.
Δεν προσποιούμαι ότι περνάω τέλεια. Βλ. παραπάνω.
Δεν ακούω μπάντες με χάλκινα. Και όταν έρθω με το καλό στα πράγματα, θα τις καταργήσω.
Δεν πηγαίνω σε μαγαζιά που ψήνουν στο πεζοδρόμιο. Και όχι μόνο όταν ψήνουν, αλλά και όλη την επόμενη χρονιά επειδή έψηναν.
Δεν παίρνω δώρα της τελευταίας στιγμής. Ούτε της πρώτης. Λυπάμαι.
Δεν στέλνω ευχετήρια μηνύματα. Και όχι μόνο επειδή δεν πολιτεύομαι.
Δεν κάνω απολογισμό της χρονιάς που φεύγει. Δεν πήγε και πολύ καλά, το ΞΕΡΩ, δεν χρειάζεται να μαυρίζουμε τις καρδιές μας χρονιάρες μέρες.
Δενκάνω new year’s resolutions. Αλλά μπορώ να φτιάξω όσους τέτοιους καταλόγους θέλετε, για όλα τα γούστα.
Δεν ακούω εορταστικά τραγούδια. Δηλαδή, ποιος ακούει; Και ποια είναι αυτά; Το Τούλι για τον Χριστούλη; Η Βιέννη; Όλα τα απ’ ανάμεσα; Όχι, δεν θα πάρω.
Δεν στέλνω ευχετήριες κάρτες σε τυχαία άτομα. Υποτίθεται πως κάποιοι το κάνουν — ισχύει;
Δεν στέλνω ευχετήριες κάρτες γενικά. Θα φτάσουν το Πάσχα, έπρεπε να το είχα φροντίσει από τον Δεκαπενταύγουστο, αλλά πού μυαλό με τους καύσωνες.
Δεν τηλεφωνώ για ευχές. Δεν τηλεφωνώ ποτέ μου, κανέναν, ούτε τις καλές ημέρες.
Δεν δέχομαι τηλεφωνήματα για ευχές. Ναι. Δεν το σηκώνω. Στείλτε μέιλ, Messenger, Viber, WhatsApp, SMS, DM. Φτάνει με τα τηλέφωνα, στο φεγγάρι πήγαμε.
Δεν διαβάζω κλασικά λογοτεχνικά έργα με εορταστικό θέμα. Αλλά χαζεύω τα εξώφυλλα.
Δεν πηγαίνω σε ρεβεγιόν. Καλύτερα βάλτε με να με φάνε οι νυφίτσες. Ζωντανόν.
Δεν πηγαίνω σε μπουζούκια. Ποτέ δεν έχω πάει. Μόνο σε σκυλάδικα.
Δεν πηγαίνω σε πάρτι. Δεν με έχουν καλέσει ποτέ. Δεν ξέρω γιατί.
Δεν παρακολουθώ χριστουγεννιάτικα προγράμματα. Και μη χριστουγεννιάτικα, ομοίως.
Δεν κάνω SantaRun. Έχω μια στάλα αξιοπρέπεια.
Δεν παίρνω το Πρωτοχρονιάτικο λαχείο. Δεν ξέρω καν αν κυκλοφορεί ακόμα. Υπάρχουν πιο πολλές πιθανότητες να σε φάει νυφίτσα. Ζωντανόν.
Δεν τρώω γαλοπούλα και χοιρινό. Η γαλοπούλα δεν τρώγεται ούτως ή άλλως. Και ήρθε η ώρα να κόβουμε το κρέας για τα καλά.
Δεν φοράω τα καλά μου, όχι. Και, ναι: δεν έχω καλά. Μόνο κάτι φόρμες.
Δεν νιώθω μελαγχολία λόγω των Εορτών. Νιώθω γενικά. Πώς γίνεται να μη νιώθεις; Πόλεμο έχουμε.
Δεν νιώθω «μιαν αδιόρατη μελαγχολία χωρίς λόγο». Έχω τους λόγους μου να νιώθω όση μελαγχολία θέλω. Όλοι τούς έχουμε. Κάτσε να υπάρχουμε αύριο. Κάτσε να ’χουμε να πληρώνουμε το νοίκι.
Δεν νιώθω μελαγχολία όταν τελειώνουν όλα. Κάνω σαν να μην πρόσεχα.
Δεν νιώθω ανακούφιση όταν τελειώνουν όλα. Βλ. παραπάνω.
Ε, και το κλασικό +1:
Όχι, δεν πίνω Glühwein. Για όνομα του καλού Θεού. Ζω στη Θεσσαλονίκη, όχι στη Ρηνανία-Βεστφαλία.
«Και τι κάνεις, μπαρμπα-Εμπενέζερ;» σα ν’ ακούω κάπου από το βάθος.
Εκτός από το να κοιμάμαι πριν την αλλαγή του χρόνου, π.χ., για την αποφυγή του σαματά; Χμμ… Δεν ξέρω, δεν είμαι πρόχειρος.
«Κάνεις καμιά εθελοντική προσφορά σε τίποτα κοινωνικά παντοπωλεία και συσσίτια; Δίνεις κάνα πενηντάρικο έξτρα στη γυναίκα που καθαρίζει; Παίρνεις καμιά έξτρα Σχεδία; Ή είσαι μόνο σαν τους Free Palestine κι εσύ;»
Μα, αν έκανα κάτι τέτοιο θα σ’ το ’λεγα; Μπρο, σοβαρέψου λέμε.
«Βλέπεις καμιά κλασική χριστουγεννιάτικη ταινία τουλάχιστον, καημένε;»
13°
