Σε βλέπω, γαϊδούρι

Σε βλέπω, γαϊδούρι. Ξέρεις ποιος είσαι και πιθανότατα πιστεύεις ότι εγώ είμαι γαϊδούρι που τολμώ να σε αποκαλέσω γαϊδούρι. Τι τρομερό έκανες πια για να αγανακτούμε τόσο; Απλώς βιαζόσουνα και μπήκες σφήνα στην ουρά του σούπερ μάρκετ. Είχες ένα επείγον ραντεβού και μπήκες για κάποια χιλιόμετρα στη ΛΕΑ. Φοβόσουν μήπως αρχίσει το θέατρο χωρίς εσένα και απλώς έστρεψες τον κάδο στο πλάι ώστε να χωρέσει το αμάξι σου. Αν δεν μπορέσαμε εμείς να μεταφέρουμε στο νοσοκομείο τον πατέρα μας γιατί είχες καταλάβει εσύ τη ΛΕΑ, αν δεν μπορούσαμε να ανοίξουμε το καπάκι του κάδου να ρίξουμε μέσα τα σκουπίδια, δικό μας πρόβλημα. Στο κάτω κάτω, 500 μέτρα πιο κάτω έχει άλλον κάδο. Γιατί δεν πήγαμε τα σκουπίδια μας εκεί; Μήπως είμαστε τίποτα αγύμναστοι τεμπέληδες αραχτοί στον καναπέ; Αυτό είναι πολύ βλαβερό για την καρδιά. Ενώ, αν βαδίζαμε ευχαρίστως, και τα σκουπίδια μας θα πετάγαμε και εμφράγματα δεν θα παθαίναμε ώστε να χρειαστούμε τη ΛΕΑ. 

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, αποσύρω την κατηγορία. Δίκιο έχεις. Δεν είσαι γαϊδούρι, ευέλικτος είσαι. Σου ευχόμαστε χρόνια πολλά και να μας συγχωρείς που υπάρχουμε.