O καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Στάθης Καλύβας αναφέρθηκε στο ζήτημα του αντισυστημισμού και αντιεμβολιασμού.
«Ανορθολογισμός υπήρχε πάντα, απλώς η θεματολογία αλλάζει. Αλλά για κάθε ζήτημα στην κοινωνία, πάντα υπάρχουν οι άνθρωποι που θέλουν να βλέπουν τα πράγματα με έναν διαφορετικό τρόπο. Δεν είναι τόσο ανορθολογισμός, όσο αντισυστημισμός. Υπάρχει ένα ποσοστό γύρω στο 20%-25% που είναι αντισυστημικοί», τόνισε ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Στάθης Καλύβας.
Μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8, ο Στάθης Καλύβας τόνισε ότι στο θέμα του αντισυστημισμού και αντιεμβολιασμού υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ των ανθρώπων σε διαφορετικές ανεπτυγμένες χώρες, όπως έχει προκύψει από σχετικές έρευνες, σημείωσε ο κ. Καλύβας. Στα δημογραφικά χαρακτηριστικά, είναι περισσότερο άνδρες παρά γυναίκες, άνθρωποι που ζουν στις περιφέρειες κυρίως και όχι στο κέντρο και οι οποίοι προέρχονται συνήθως από χαμηλά μορφωτικά και κοινωνικά στρώματα, οι οποίοι θεωρούν ότι βγαίνουν χαμένοι στο οικονομικό παιχνίδι, επομένως αισθάνονται έντονο θυμό και έντονη αποστροφή όχι μόνο προς την κυβέρνηση αλλά προς οτιδήποτε χαρακτηρίζει αυτό που θεωρούν σύστημα. «Πάνω σε αυτό το πεδίο αναπτύσσονται θεωρίες συνομωσίας που θα χαρακτηρίζαμε ανορθολογικές. Δηλαδή ότι η αίσθηση που έχουμε γύρω μας δεν είναι η πραγματικότητα. Και είναι στοιχεία που ωθούν τους πιο φανατικούς από αυτούς σε ενέργειες που έχουμε δει το τελευταίο διάστημα» υπογράμμισε ο κ. Καλύβας.
Συμπλήρωσε ακόμα, πως έχουν έντονη δυσπιστία αυτοί οι άνθρωποι. Θεωρούν ότι ο δομημένος κόσμος που βλέπουν γύρω τους είναι ψεύτικος και ότι υπάρχει ένας διαφορετικός κόσμος από πίσω.
«Αυτό μπορεί να εξηγηθεί με κοινωνιολογικούς όρους αλλά είναι και ένα θέμα που το βλέπουμε να παίρνει διαφορετική μορφή ανάλογα με την θεματολογία. Πριν μερικά χρόνια, ήταν το μνημόνιο, τώρα είναι το εμβόλιο, αύριο θα είναι κάτι άλλο, οτιδήποτε προσφέρεται για την εκ βάθρων αμφισβήτηση της εξουσίας και του συστήματος, είναι ένα θέμα πρόσφορο για να εκδηλωθεί η αίσθηση των ανθρώπων ότι είναι κατά κάποιο τρόπο εκτός συστήματος, εκτός παιχνιδιού, αισθάνονται τον κόσμο όπως προχωράει και τις αλλαγές που γίνονται να τους αφήνουν πίσω και αυτό δεν μπορούν να το αντιληφθούν, ενδεχομένως ούτε και να το δεχτούν και αντιδρούν με αυτόν τον σπασμωδικό τρόπο».
Αυτό που πιθανολογεί ο κ. Καλύβας πως θα δούμε το επόμενο διάστημα είναι μια αποκλιμάκωση στα νούμερα των αρνητών του εμβολιασμού, δηλαδή περισσότερους ανθρώπους να εμβολιάζονται και από την άλλη είναι πιθανό αυτοί που μείνουν μέσα στους αντιεμβολιαστές να αυξήσουν την έντασή τους.
Σχετικά με το αν μπορεί αυτός ο αντισυστημισμός να μετουσιωθεί σε μια πολιτική κίνηση ή και ένα πολιτικό κόμμα, ο κ. Καλύβα απαντά πως πάντα υπάρχει η δυνατότητα σε ανθρώπους που ψαρεύουν, πολιτικά, σε θολά νερά να εκμεταλλευτούν τις αγωνίες και τους προβληματισμούς αυτών των ανθρώπων και να προσπαθήσουν αν τους μαζέψουν σε ένα μέρος για να ωφεληθούν οι ίδιοι. Αυτό είναι μέρος της πολιτικής διαδικασίας και του πολιτικού παιχνιδιού. Το αν αυτό όμως μπορεί να πραγματοποιηθεί είναι κάτι διαφορετικό, γιατί αν συγκρίνουμε τον αριθμό των προσπαθειών που γίνονται για να οργανωθούν πολιτικά, διάφορα διάχυτα κοινωνικά συναισθήματα ή και κοινωνικά κινήματα σε κάτι πιο οργανωμένο με την μορφή του πολιτικού κόμματος θα δούμε ότι ένα τεράστιο ποσοστό καταλήγει σε αποτυχία. «Ελάχιστες είναι οι επιτυχημένες προσπάθειες οργανωμένης παρέμβασης που οδηγούν στην αποκρυστάλλωση αυτών των τάσεων σε πολιτικά κόμματα και αυτές συμβαίνουν μόνο σε περιόδους τρομερών κρίσεων όπου τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα δεν μπορούν να ανταποκριθούν και καταρρέουν και δημιουργείται έτσι ένα κενό εκπροσώπησης και αυτό το είδαμε το διάστημα 2012-2015. Δεν νομίζω ότι βρισκόμαστε σε αντίστοιχη κρίση αυτή την στιγμή» τόνισε ο κ. Καλύβας.
Πάντως, μια διαπίστωση σχετική με τον αντισυστημισμό, είναι ότι περισσότερο στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, παρά στις Η.Π.Α., πάντως στις ανεπτυγμένες κοινωνίες, δηλαδή σε αυτές που έχουν φτάσει ένα ζηλευτό επίπεδο ευημερίας και ανάπτυξης που η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων του πλανήτη, ουσιαστικά το ζηλεύουν και πολλοί άνθρωποι πνίγονται και περνούν απίστευτες ταλαιπωρίες για να έρθουν να ζήσουν σε αυτές τις κοινωνίες, στους κατοίκους αυτών των κοινωνιών υπάρχει πολλές φορές μια διάθεση μηδενισμού, ότι δηλαδή τίποτα δεν αξίζει, ότι δεν εκπροσωπούμαστε από αυτό που συμβαίνει, πως σε αυτή την κοινωνία είναι όλα λάθος. «Μου κάνει πολύ εντύπωση σαν φαινόμενο γιατί βλέπω πραγματικά μια αναντιστοιχία μεταξύ της πραγματικότητας και αυτού που αισθάνονται ορισμένοι άνθρωποι», είπε τέλος ο κ. Καλύβας.
11°
