Καταμεσίς της απεργίας των συμβασιούχων στην καθαριότητα, κάποιοι «γείτονες» κλάδεψαν τα ωραία τους δένδρα, άφησαν τα κλαδιά σε απόσταση ασφαλείας από τα σπίτια τους -ακριβώς κάτω από την πολυκατοικία που μένω-, χωρίς να κάνουν τον κόπο να ειδοποιήσουν την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων. Η απεργία έληξε, τα κλαδιά όμως έμειναν να υποχρεώνουν τους πεζούς να βγαίνουν στο δρόμο για να πάνε στη δουλειά ή στο σπίτι τους. Σύντομα, έγιναν εστία βρωμιάς και δυσοδίας.
Καθώς οι μέρες περνούσαν, άλλοι αξιοσέβαστοι «γείτονες» άρχισαν να ξεφορτώνονται άχρηστα αντικείμενα, στη στοίβα με τα ξερόκλαδα. Ράφια, ντουλάπια, ακόμα και σπασμένα τζάμια. Σου λέει «αφού τα βάζουν εκεί κι άλλοι, γιατί όχι εμείς;». Οι μέρες περνούσαν, και το βουναλάκι μεγάλωνε…
Στο μεταξύ, σημειώθηκαν δύο δραστηριότητες.
-Η υπηρεσία του Δήμου ειδοποιήθηκε -όχι βέβαια από τους ασυνείδητους- και πληροφορηθήκαμε πως ο επικεφαλής έχει προσωρινά αποσπαστεί στις κατασκηνώσεις του Δήμου. Ένας οδοκαθαριστής που συναντήσαμε μας το επιβεβαίωσε, προθυμοποιήθηκε όμως να βρει άκρη για να τελειώσει αυτό το χάλι. Αναμένουμε…
-Χτες το βράδυ, κάποιοι συμπολίτες μας ανάρτησαν στην τζαμαρία δίπλα στο σωρό ένα κείμενο. Αντιγράφω: «Οι μ-----ς του μεσονυκτίου. Που κατέστησαν άβατο το πεζοδρόμιο 20 μέρες τώρα. Που αντί να ειδοποιήσουν -ως όφειλαν- το Δήμο να μαζέψει τα κλαδιά, απλά τα ξεφορτώθηκαν. Που θέτουν καθημερινά σε κίνδυνο τις ζωές όλων αλλά κυρίως ηλικιωμένων, μαμάδων με μωρά σε καρότσια και παιδιών που αναγκάζονται να περπατήσουν στο στενό δρόμο. Που δεν σέβονται τους συνανθρώπους τους. Που απλά αποδεικνύουν ότι ζούμε σε μια γ------η χώρα που ο καθένας κοιτάζει τον κώλο του και για το διπλανό του λέει ‘να πάει να γ----εί’. Που δικαιώνουν τους μ-----ς που μας κυβέρνησαν, μας κυβερνούν και θα μας κυβερνήσουν, γιατί ξέρουν ότι έχουν να κάνουν με λαό που το 80% είναι ατομιστές και μας πηδάνε τη ζωή. Λυπούμαστε που συγκατοικούμε με τέτοια όντα».
Σημεία των καιρών: το «βουναλάκι με τα άχρηστα» γιγαντώθηκε εν μέσω μιας σκληρής απεργιακής και πολιτικής αντιπαράθεσης, με τη συμμετοχή και των media, για την… καθαριότητα στην πόλη. Δεν είναι όμως και μόνο ένα θλιβερό σύμβολο ότι μετά την παρέλευση της απεργίας- και των όποιων πολιτικών καβγάδων-ουδείς… μπόγος αναγνωρίζεται! Ακόμα χειρότερα, η αποκρουστική αυτή στοίβα αποτελεί ασφαλές βαρόμετρο της πολιτισμικής αφασίας που έχει πλήξει καίρια τις γειτονιές. Η λογική του «ωχαδερφισμού», η μαγκιά του να ξεφορτώνεται τα σκουπίδια σου στην αυλή του γείτονα, η αδιαφορία ακόμα και αυτών που θίγονται από τα απομεινάρια των άλλων, γίνεται κυρίαρχη και ανεξέλεγκτη ακόμα και στα σταυροδρόμια. Συνεπώς, μπορεί να έχετε στις ενστάσεις σας για το κείμενο που αναρτήθηκε χτες-δεν είχα την τύχη να γνωρίσω τους συντάκτες του-, αλλά ρίχτε μια ματιά στη φωτογραφία (Τρίτη, 11 Ιουλίου 2017, 10 π.μ.) και ίσως ομολογήσετε: «και λίγα λέει»…
Υποθέτω ότι μια στο τόσο πρέπει και οι αρμόδιες διωκτικές αρχές να προσποιούνται αποτελεσματικότητα ώστε να μπορούν να συνεχίζουν να είναι αναποτελεσματικές χωρίς άγχος
13°
