Μέση Ανατολή: Όταν εξαντλήθηκαν ακόμη και τα προσχήματα

Όταν ο Bernard Henri Levy έγραφε στις 18/5/2021 το «Israël, Gaza et les tartuffes» στο «Le Point» κανείς δεν περίμενε πως ένα τέτοιο άρθρο θα εξακολουθούσε να είναι απολύτως επίκαιρο μερικά χρόνια αργότερα. Ο τουλάχιστον αμφιλεγόμενος και για πολλούς αμφίσημος Γάλλος διανοητής παραπέμπει στον Κλάουζεβιτς για να εξηγηθεί το φαινόμενο «Hamas». Η ισλαμιστική οργάνωση την οποία εξέλεξαν οι Παλαιστίνιοι της Λωρίδας της Γάζας να τους εκπροσωπεί –ξεχνάμε συχνά αυτή την παράμετρο– δεν έθεσε ποτέ κατά τον αρθρογράφο έναν ziel, έναν στόχο δηλαδή. Αντίθετα ανέκαθεν η δραστηριότητά της παρέπεμπε σε έναν «σκοπό», έναν zweck κατά τον πνευματικό πατέρα της Θεωρίας του Πολέμου. Υπάρχει τεράστια διαφορά. Ο στόχος προϋποθέτει εξορθολογισμό αναγκών, ανάλυση δεδομένων, επιλογή στρατηγικής. Ο σκοπός αντίθετα αφορά ιδεολογικό προσανατολισμό, συνθηματολογική διαχείριση, συναισθηματικό φόρτο, λαϊκιστικές ερμηνείες.

Είναι φανερό πως η θεοκρατική διάσταση του ιδεολογικού πυρήνα της Hamas οδήγησε εξαρχής την οργάνωση σε ένα αυτοκαταστροφικό ατόπημα. Την αντικατάσταση της πολιτικής από το σύνθημα της εκδίκησης. Σε μία δεξαμενή ανθρώπων που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, χωρίς παρελθόν, παρόν ή μέλλον, σε έναν χώρο ασφυκτικά αποπνικτικό όπου βασανίζεται η ψυχή κάθε πολίτη αισθητικά, πολιτικά, οικονομικά, σεξουαλικά, εκπαιδευτικά, η Hamas στρατολογεί με άνεση τους mujahedin που χρειάζεται για να επανδρώσει τις «Ταξιαρχίες» της. Το ιδεολόγημα είναι επεξεργασμένο εδώ και αιώνες. Κάθε θρησκευτικό παραλήρημα βασίζεται στην ενεργοποίηση του βασικού ενστίκτου του ανθρώπου για να αντιμετωπίσει τον φόβο. Την καταφυγή στην ουράνια πλάνη, στην έσχατη ελπίδα. Στους θεούς.

Οι «Ταρτούφοι» του Bernard Henri Levy είναι πανταχού παρόντες. Υποκριτές, καταξιωμένοι απατεώνες, απίστευτοι προμηθευτές της αναλήθειας στην παγκόσμια παραγωγή ψευδών ειδήσεων, εμποτίζουν με μίσος και καλλιεργούν με πραγματικό αίμα τη θεωρία της φυλετικής επικράτησης. Αυτή την αθλιότητα αναπαράγουν με αξιοθαύμαστη αποτελεσματικότητα οι δύο δυνάμεις που έφεραν τη Μέση Ανατολή και την Ανθρωπότητα σε αυτήν την καμπή. Οι ερμηνευτές του Θείου Λόγου του Κορανίου, που συγκρότησαν τον φανατικό Ισλαμισμό, και οι φανατικοί Ορθόδοξοι συντηρητές του δόγματος των Εβραίων Ζηλωτών, που κατάφεραν να ελέγχουν βασικούς μηχανισμούς στο Κράτος του Ισραήλ. Μέσα στα δογματικά σκουπίδια με τα οποία είναι εμποτισμένοι οι Εβραίοι από τη Ρωσία κατά κύριο λόγο, κατάφεραν να ακυρώσουν ό,τι είχε πετύχει η ιστορική γενιά που ίδρυσε το Ισραήλ μετά το Ολοκαύτωμα.

Τώρα, μέσα από ένα επαπειλούμενο Αρμαγεδδώνα, οι Ορθόδοξοι ακροδεξιοί Εβραίοι με ξεκάθαρα φασιστικά χαρακτηριστικά συντονίζονται θαυμάσια με τα φανατικά απόβλητα του ισλαμικού κόσμου που διαχειρίζονται τη δίψα τους για φυλετικά διακριτό αίμα. Των Εβραίων προφανώς και των Χριστιανών δευτερευόντως.

Σύγκρουση Ισραήλ – Παλαιστίνης: Ο κίνδυνος για πλανητικό βραχυκύκλωμα

Το θέμα δεν είναι να εξηγηθούν και να ερμηνευθούν οι εκατέρωθεν παραλογισμοί. Είναι πολύ αργά για κάτι τέτοιο. Η ανοχή και η αντοχή ενός μεγάλου τμήματος αυτού του εναπομείναντος κόσμου που λειτουργεί ακόμη με όρους ορθολογισμού, δείχνουν να εξαντλούνται. Στη Λωρίδα της Γάζας και στους λόφους του Νοτίου Λιβάνου παίζεται μία ενδεχομένως κρίσιμη για το μέλλον όλων μας παρτίδα. Για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί, η δύναμη κρούσης των Δυτικών και του Ισραήλ αυτή την ώρα στην Ανατολική Μεσόγειο και την Αραβία είναι πλέον μη μετρήσιμη. Είναι απλώς απερίγραπτη.

Στους διπλωματικούς διαδρόμους των κάπως σοβαρών καγκελαριών της Ευρώπης κανείς δεν κρύβει την πεποίθησή του πως μία παρεκτροπή στη Γάζα και μία άστοχη ενέργεια του Ιράν θα μπορούσαν να προκαλέσει πλανητικό βραχυκύκλωμα.

Η αμερικανική διπλωματία είχε εδώ και πολλά χρόνια να επιδείξει τέτοια κινητικότητα. Σε συνδυασμό με μία αλλόκοτη για την ταχύτητά της εκδήλωση στρατιωτικής αντίδρασης του αμερικανικού Πενταγώνου, που έσπευσε να στείλει το σύνολο του 6ου Στόλου στα νερά της Κύπρου με έξτρα ενισχύσεις μάλιστα και όλα αυτά σε μόνον ελάχιστα 24ωρα.

Η Ουάσινγκτον κατέδειξε πως πήρε πολύ σοβαρά και πολύ προσωπικά την υπόθεση Hamas. Ξέρει πως μία φράξια του παγκόσμιου Ισλάμ που απηχεί ό,τι χειρότερο έχει καταφέρει η Μέση Ανατολή και η Κεντρική Ασία εδώ και αιώνες, θα επιχειρήσει να αποκομίσει κέρδη επικυριαρχίας σε μία περίοδο που η Ρωσία και η Κίνα θα επιθυμούσαν να επιβάλουν το μοντέλο μίας ετεροβαρούς (προς την Ανατολή) Ευρασίας.

Αυτό επιθυμούν οι καθοδηγητές του Πούτιν (Αλέξανδρος Ντούγκιν), αυτά θέλουν οι Αγιατολάδες στην Τεχεράνη, αυτή την προοπτική θα ανεχόταν αλλά με δική της επιρροή η Κίνα. Στη Μόσχα τρίβουν τα χέρια τους για πολλούς λόγους. Στο Ιράν χειροκροτούν διότι επιτέλους οραματίζονται πρωταγωνιστικό ρόλο. Στο Πεκίνο κάνουν υπολογισμούς και σκέπτονται πότε θα τινάξουν στον αέρα τη Σινική Θάλασσα βάζοντας μπουρλότο στην Ταϊβάν.

Ο Τζο Μπάιντεν στο Ισραήλ

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο Τζο Μπάιντεν ετοιμάζει τις βαλίτσες του για την Ιερουσαλήμ και ο Πούτιν για το Πεκίνο. Στον θύλακα έχουν στριμωχτεί κάτω από τον ποταμό Γάζα πάνω από 2.200.000 ψυχές. Στον βορά έχουν παραμείνει 100.000. Είναι η ανθρώπινη ασπίδα της Hamas. Οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι δεν θέλουν ούτε έναν Παλαιστίνιο στο έδαφός τους, κρατούν σφραγισμένα τα σύνορα και κλειστή τη διάβαση της Ράφα. Οι πολιορκημένοι στη Γάζα δεν έχουν ούτε πού να πάνε, ούτε τι να φάνε, ούτε τι να πιουν. Οι γεννήτριες στα νοσοκομεία δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Τα καύσιμα έχουν εξαντληθεί. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προχώρησε σε μία άνευ προηγουμένου διαπίστωση: από εδώ και πέρα οι γιατροί στη Γάζα θα υπογράφουν μόνον πιστοποιητικά θανάτου.

Ο αστικός μύθος που αναπαράγεται αενάως στα διπλωματικά γραφεία, επιμένει πως οι Άραβες ηγέτες έκαναν πίσω το 1973, όταν οι Αμερικανοί τους ειδοποίησαν πως ισραηλινοί πύραυλοι με πυρηνικά έχουν λοκάρει τις πρωτεύουσές τους. Όποιος θέλει το πιστεύει. Ακούγεται λίγο παραμύθι αυτή η ιστορία.

Όμως μετά την 7η Οκτωβρίου και τη σφαγή των αμάχων από την Hamas, το μόνο σίγουρο είναι πως το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ, που πλέον είναι αποδειγμένα υπαρκτό, σίγουρα θα στοχεύει πρωτεύουσες κάποιων αντιπάλων.

Την Πέμπτη 19 Οκτωβρίου και μετά από μια βόλτα στην Ιορδανία, ο Τζο Μπάιντεν θα έχει αναχωρήσει από την περιοχή. Οι τελευταίες ζαριές θα έχουν παιχτεί. Τα μηνύματα θα έχουν αποσταλεί και οι αποδέκτες θα τα έχουν λάβει. Την Πέμπτη το πρωί στην Ανατολική Μεσόγειο δύο αμερικανικά αεροπλανοφόρα με πολλές δεκάδες αεροσκάφη πάνω τους, το καθένα εκ των οποίων είναι σε θέση να εκτελέσει 165 πολεμικές αποστολές, μιλάμε δηλαδή για μία εφιαλτικά συμπαγή δύναμη, θα έχουν αναπτυχθεί ανατολικά από την Κύπρο μέχρι τον Λίβανο. Δύο βρετανικές βάσεις σε πλήρη πολεμικό συναγερμό στην Κύπρο θα περιμένουν διαταγές. Οι ένοπλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ βρίσκονται ήδη σε πορτοκαλί συναγερμό, εκτός από εκείνες που έχουν ήδη εμπλακεί στέλνοντας μονάδες στη ναυτική δύναμη κρούσης.

Τα πράγματα, όπως φαίνονταν το μεσημέρι της Τρίτης 17 Οκτωβρίου, ήταν σαφώς χειρότερα από εκείνη την ημέρα τρόμου, το 1973, όταν ξέσπασε ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ και η ανθρωπότητα ξύπνησε για να ζήσει την τρομακτική πετρελαϊκή κρίση που επακολούθησε. Τότε μάθαμε στην Ευρώπη να ψελλίζουμε τον όρο «νεόπτωχοι». Οι παλαιότεροι θα το θυμούνται.

Ο Άντονι Μπλίνκεν καθισμένος σε μία πολυθρόνα στο καταφύγιο μαζί με τους ισραηλινούς συνομιλητές του θα προσπαθεί να μετατρέψει σε εικόνα το τι μπορούσε να σημαίνει η επανάληψη ενός σεναρίου γενικευμένης σύρραξης στη Μέση Ανατολή το 2023, πενήντα χρόνια μετά το Γιομ Κιπούρ. Ουδεμία σύγκριση. Τότε ακόμη η σύγκρουση θα περιοριζόταν απλά σε επικίνδυνα παιγνίδια πολέμου. Τώρα όλα είναι διαφορετικά.