Όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Θεόδωρος Ρούζβελτ έγραψε για τον Bigfoot

Ο Θεόδωρος Ρούζβελτ (27 Οκτωβρίου 1858 - 6 Ιανουαρίου 1919) ήταν ο 26ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και μία από τις πιο συναρπαστικές προσωπικότητες που πάτησαν το πόδι τους σε αυτόν τον πλανήτη.

Ο πατέρας του, Θεόδωρος Ρούζβελτ (πρεσβύτερος), ήταν από τους πιο επιφανείς επιχειρηματίες και φιλάνθρωπους της Αμερικής. Ήταν και ένας από τους ιδρυτές του Metropolitan Museum of Art, νοσοκομείων και οργανισμών για τα παιδιά, αλλά και του περίφημου Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας. Η αγάπη του πατέρα Ρούζβελτ για την άγρια αμερικανική φύση μεταλαμπαδεύτηκε στο γιο του, ενώ η κρίση άσθματος που έπρεπε να αντιμετωπίσει ο μικρός Θεόδωρος τον έφερε κοντά στα δάση, στον καθαρό αέρα και σε υπαίθριες δραστηριότητες.

Ο Θεόδωρος Ρούζβελτ, ήταν ένας από τους ανθρώπους, μαζί με τον Τζον Μιούιρ και άλλους, που πρωτοστάτησαν, άλλοι νωρίτερα και άλλοι αργότερα, στην προστασία των δασών και τη διατήρηση του φυσικού πλούτου. Από το 1901 μέχρι το 1909, σαν πρόεδρος των ΗΠΑ, σύστησε την Υπηρεσία Εθνικών Δρυμών, μία μεγάλη παρακαταθήκη για το μέλλον και μία δικαίωση για τον αγώνα δεκαετιών του φιλοσόφου και φυσιολάτρη Τζον Μιούιρ, τον «πατέρα των Εθνικών Δρυμών». Από την ηλικία των 12 ετών άρχισε να κυνηγάει και να ασχολείται επιμελώς με την ορνιθολογία, ακόμα και με την ταρίχευση πτηνών.

Τα πάντα άλλαξαν ξαφνικά στη ζωή του Θεόδωρου Ρούζβελτ όταν στις 14 Φεβρουαρίου 1884 η πρώτη του γυναίκα, Άλις Λι, και η μητέρα του, Μάρθα, πέθαναν με διαφορά λίγων ωρών. Η πρώτη από επιπλοκές στη γέννα και η μητέρα του από τύφο. Η διπλή απώλεια τσάκισε τον 26χρονο τότε Ρούζβελτ και έβαλε μία μεγάλη παύλα στην πολιτική του καριέρα στη Νέα Υόρκη.

Ο Θεόδωρος Ρούζβελτ για τα επόμενα χρόνια θα ζούμε κοντά στα δάση και την άγρια φύση της Ντακότα, στα τελευταία σύνορα. Δούλευε σαν ραντσέρης και σερίφης για τα επόμενα δύο χρόνια, διάβασε και έγραφε Ιστορία, κράταγε σημειώσεις, κατασκήνωνε και πεζοπορούσε, εξερευνούσε τα δάση και κυνηγούσε. Το 1886 επέστρεψε πίσω στη Νέα Υόρκη και στην πολιτική. Είχε να μεγαλώσει και μία κόρη δύο ετών, την Άλις.

Ο Θεόδωρος Ρούζβελτ έγραψε και μία σειρά από βιβλία γύρω από τη ζωή και τις εμπειρίες του στη φύση. Μερικοί τίτλοι «Hunting Trips of a Ranchman», «Ranch Life and the Hunting Trail» και άλλα, ενώ το βιβλίο «The Wilderness Hunter» του 1893, περιγράφει τις κυνηγετικές του περιπέτειες.

Μέσα στο βιβλίο «The Wilderness Hunter» υπάρχουν διάφορες διάσπαρτες αναφορές σε τοπικές δοξασίες, κάτι όχι παράξενο για την εποχή και τους συγκεκριμένους τόπους. Μία πρώτη εντύπωση, μέσα από το βιβλίο, μας κάνει η επαφή του Ρούζβελτ με έναν γηγενή Αμερικανό οδηγό που αρνείται να ανέβει ψηλά στην οροσειρά Selkirk, που εκτείνεται από το Αϊντάχο μέχρι την ανατολική Ουάσινγκτον, υπό το φόβο του αγνώστου.

«Ο Ammal διαφώνησε να αφήσει τη λίμνη. Οικειοθελώς μας ακολούθησε την πρώτη μέρα ταξιδιού, αλλά μετά ήταν δύσκολα για αυτόν, άρχισε να χαλάει η διάθεσή του. Τελικά μας έδωσε να καταλάβουμε πως φοβόταν γιατί ψηλά στα βουνά υπήρχαν «κακοί μικροί ινδιάνοι» που θα τον σκότωναν αν τον έπιαναν μονάχο, ειδικά το βράδυ. Στην αρχή νομίζαμε πως μίλαγε για πολεμιστές της φυλής Blackfeet, αλλά αυτός δεν εννοούσε ανθρώπους αλλά για τελώνια.

Όντως, οι νυχτερινοί ήχοι σε αυτά τα ορεινά δάση ήταν πολύ περίεργοι και παράξενοι… Πρώτη φορά κατάλαβα τόσο καλά γιατί οι άνθρωποι που ζούνε στα δάση μπορούν να πιστεύουν σε ξωτικά, στα πνεύματα των δασών και στα πλάσματα από έναν αθέατο κόσμο» γράφει ο Θεόδωρος Ρούζβελτ στο βιβλίο του.

Θα μπορούσε εύλογα να πει κάποιος πως όλοι αυτοί οι ήχοι προέρχονται από άγρια ζώα του δάσους. Αλλά ο Θεόδωρος Ρούζβελτ ήταν έμπειρος άνθρωπος της υπαίθρου, μία πολύ συγκροτημένη προσωπικότητα, έτσι τα γραπτά του έχουν μία ιδιαίτερη βαρύτητα. Πολλοί βέβαια άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει στη ύπαιθρο, ιδιαίτερα τις παλαιότερες εποχές, είναι προληπτικοί και πιστεύουν σε δεισιδαιμονίες. Πόσο μάλλον σε περιοχές που ακόμα έρεε το αίμα των γηγενών Αμερικανών και οι ιστορίες τους παρέμεναν ζωντανές μέσα από την προφορική παράδοση.

Σε ένα άλλο κεφάλαιο του βιβλίου τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο παράξενα, με έναν άνθρωπο των βουνών, τον Bauman, να εξιστορεί στον Ρούζβελτ μία εμπειρία με ένα άγνωστο πλάσμα. Για πολλούς μεταγενέστερους, είναι μία από τις πρώτες καταγραφές αυτού που ονομάζουμε Bigfoot (Μεγαλοπόδαρος) ή Sasquatch, το πιθηκοειδές τριχωτό πλάσμα που στέκεται στα δύο πόδια, βγαλμένο κατευθείαν από το αμερικάνικο φολκλόρ και τις τοπικές ιστορίες. Το κυνήγι για τον Μεγαλοπόδαρο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα…

Ο Θεόδωρος Ρούζβελτ γράφει για την ιστορία του Bauman, ενός ανθρώπου που από τότε χάθηκαν τα ίχνη του. «Όταν συνέβη το γεγονός, ο Bauman ήταν ακόμα νεαρός και έστηνε παγίδες με ένα φίλο κυνηγό… Δεν είχαν μεγάλη τύχη και έτσι αποφάσισαν να ακολουθήσουν ένα άγριο και μοναχικό πέρασμα που μέσα του έρεε ένα μικρό ρυάκι και λέγεται ότι εκεί υπήρχαν πολλοί κάστορες. Το πέρασμα είχε κακή φήμη γιατί ένα χρόνο πριν, ένας μοναχικός κυνηγός που περιπλανιόταν εκεί, σφαγιάσθηκε, φαινομενικά από ένα άγριο ζώο. Τα μισοφαγωμένα απομεινάρια του βρέθηκαν από μεταλλωρύχους που είχαν προσπεράσει τη σκηνή του το προηγούμενο βράδυ….

…. Έμειναν άναυδοι, βλέποντας πως κατά τη διάρκεια της απουσίας τους, κάτι επισκέφτηκε τις σκηνές τους, προφανώς μία αρκούδα, ψαχούλεψε τα πράγματά τους, σκόρπισε τα πάντα μέσα από τα σακίδια και κατέστρεψε το υπόστεγο. Δεν έδωσαν ιδιαίτερη βάση στις πατημασιές στο έδαφος μιας και ήταν απασχολημένοι για να φτιάξουν ξανά το υπόστεγο, τα κρεβάτια τους, την αποθήκη και να ανάψουν φωτιά.

Είχε πέσει το σκοτάδι καθώς ο Bauman ετοίμαζε το δείπνο. Ο φίλος του άρχισε να εξετάζει πιο ενδελεχώς τις πατημασιές. Λίγο αργότερα πήρε μία δάδα φωτιάς για να ακολουθήσει τις πατημασιές στο μονοπάτι που ακολούθησε ο εισβολέας αφού έφυγε από τις σκηνές. Όταν η φωτιά άρχισε να τρεμοπαίζει, γύρισε και πήρε μία άλλη και συνέχισε να κοιτάζει προσεκτικά τα ίχνη. Όταν επέστρεψε στη φωτιά, κοντοστάθηκε για ένα δυο λεπτά, κοιτάζοντας το σκοτάδι, ώσπου ξαφνικά είπε “Bauman, αυτή η αρκούδα περπατάει στα δύο πόδια”.

Ο Bauman γέλασε, αλλά ο φίλος του επέμενε πως είχε δίκιο. Καθώς εξέτασαν ξανά τις πατημασιές με μία δάδα, έβλεπαν τώρα πως τα ίχνη προέρχονταν από δύο πέλματα. Ήταν αρκετά σκοτεινά πάντως για να είναι απολύτως σίγουροι. Αφού συζήτησαν αν οι πατημασιές προέρχονταν πιθανόν από έναν άνθρωπο και ερχόμενοι στο συμπέρασμα πως αυτό δεν ήταν δυνατόν, οι δύο άνδρες χώθηκαν μέσα στις κουβέρτες τους και κοιμήθηκαν κάτω από το υπόστεγο. Τα μεσάνυχτα, ο Bauman ξύπνησε από κάποιο θόρυβο και ανασηκώθηκε. Μία δυνατή μυρωδιά άγριου ζώου διαπέρασε τα ρουθούνια του.

Αρπάζοντας τo τουφέκι του, πυροβόλησε προς στην αμυδρή απειλητική σκιά αλλά πρέπει να αστόχησε. Αμέσως άκουσε να σπάνε κλαδάκια καθώς αυτό το πράγμα, ότι και να ήταν αυτό, εξαφανίστηκε μέσα στο αδιάβατο σκοτάδι του δάσους και της νύχτας».

Βιογραφία: Ποιος ήταν ο Θεόδωρος Ρούζβελτ;

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 27 Οκτωβρίου 1858 και ήταν γιος του μεγαλοτραπεζίτη Θεόδωρου Ρούζβελτ, γόνου εύπορης οικογένειας της Νέας Υόρκης. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ ενώ παράλληλα καταπιανόταν με την ιστορία, τη φυσική κ.α. Το 1881 εκλέχτηκε με το ρεπουμπλικανικό κόμμα μέλος του πολιτειακού κοινοβουλίου της Νέας Υόρκης αλλά το 1884 παραιτήθηκε εξαιτίας μιας μοιραίας σύμπτωσης, όταν η μητέρα και η γυναίκα του πέθαναν την ίδια μέρα. Κουμπάρος στον πρώτο του γάμο ήταν ο αδερφός του Έλιοτ.

Το 1886 προσπάθησε να εκλεγεί χωρίς επιτυχία δήμαρχος Νέας Υόρκης και το 1897 διορίστηκε υφυπουργός ναυτικών. Με τις πολιτικές του κινήσεις ώθησε τις ΗΠΑ στον Ισπανοαμερικανικό Πόλεμο του 1898, όπου συγκρότησε σώμα εθελοντών πολεμώντας στις περισσότερες μάχες. Ο ηρωισμός που επέδειξε ήταν τόσο μεγάλος που ανακηρύχθηκε σε εθνικό ήρωα. Την ίδια χρονιά έγινε κυβερνήτης της πολιτείας της Νέας Υόρκης και το 1900 εκλέχτηκε αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. Μετά την δολοφονία του Ουίλλιαμ ΜακΚίνλεϊ ανήλθε στον προεδρικό θώκο, όπου επανεξελέγη θριαμβευτικά το 1904. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ήρθε σε οριστική ρήξη με την πλειοψηφία του Ρεπουμπλικανικού κόμματος με αποτέλεσμα να θέσει υποψηφιότητα στις αμερικανικές εκλογές του 1912 ως ανεξάρτητος. Παρά τη μεγάλη δημοτικότητα του δεν κατάφερε να εκλεγεί. Το 1906 κέρδισε το Νόμπελ ειρήνης για την συμβολή του στη λήξη του Ρωσο-Ιαπωνικού πολέμου.

Η εξωτερική του πολιτική μπορεί να χαρακτηριστεί ιμπεριαλιστική. Κατά την εποχή του οι Η.Π.Α. εξασφάλισαν τη Χαβάη και τη διώρυγα του Παναμά. Η προεδρία του σημαδεύτηκε από την κατακόρυφη αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, οι οποίες βέβαια κατέστησαν τις Η.Π.Α. στρατιωτική υπερδύναμη. Στον τομέα της εσωτερικής πολιτικής ο Ρούζβελτ ήρθε σε σύγκρουση με τα μεγάλα κεφάλαια και προσπάθησε να περιορίσει την δύναμη των μεγάλων επιχειρήσεων.

Απεβίωσε στις 19 Ιανουαρίου του 1919 στο Όιστερ Μπέι. Ο μετέπειτα πρόεδρος των Η.Π.Α. Φραγκλίνος Ρούζβελτ ήταν μακρινός ξάδερφος του.

Πηγή βιογραφίας: Wikipedia