Το βράδυ της Τρίτης, ο τελευταίος από την ποδοσφαιρική ομάδα «Αγριόχοιροι» διασώθηκε από το σπήλαιο Ταμ Λουάνγκ, κοντά στη μεθόριο με την Μιανμάρ, δίνοντας έτσι τέλος στη 17ήμερη δοκιμασία που έγινε πρωτοσέλιδο σε πολλές χώρες.
Ανάμεσα στα παιδιά που ήταν εγκλωβισμένα στο πλημμυρισμένο σπήλαιο ήταν και ένα αγόρι άπατρις, το οποίο επικοινώνησε στα αγγλικά με τους δύτες που εντόπισαν την ομάδα. Τα τοπικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν ότι το παιδί αυτό ήταν γεννημένο στην Μιανμάρ και είχε εγκατασταθεί στην Ταϊλάνδη.
Πρόκειται για τον 14χρονο Αντούλ Σαμο-Ον, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από τα τοπικά μέσα ως ο ήρωας της σπηλιάς επειδή γνωρίζοντας άριστα αγγλικά μπόρεσε να γίνει ο άμεσος μεταφραστής μεταξύ της ομάδας του και των διασωστών.
Το εντυπωσιακό της υπόθεσης δεν είναι τόσο ότι ο 14χρονος ήταν ο μόνος που μπορούσε να αναλάβει το κομμάτι των συνεννοήσεων, όσο το ότι μιλά άπταιστα αγγλικά, μεταξύ μάλιστα άλλων τεσσάρων γλωσσών, αν και προέρχεται από μια χώρα όπου το λιγότερο από το ένα τρίτο του πληθυσμού γνωρίζει την γλώσσα.
Η φωνή του Αντούλ καταγράφεται σε πλήθος βίντεο-ντοκουμέντων από το εσωτερικό του σπηλαίου, όπου το παιδί συνομιλεί με τους διασώστες, ενημερώνοντας για την κατάσταση των υπολοίπων μην παραλείποντας να ζητήσει φαγητό και να ρωτήσει τι ημέρα είναι.
«Είμαι ο Αντούλ, και είμαι καλά στην υγεία μου». Φαίνεται να λέει το λέει το παιδί, κάνοντας μια κίνηση ευγενικού χαιρετισμού προς στην κάμερα, όπως δείχνει το βίντεο που δόθηκε στην δημοσιότητα λίγες ώρες αφού οι διασώστες εντόπισαν την ομάδα.
Το χαρακτηριστικότερο όλων για τον Αντούλ είναι φυσικά οι τρόποι του. Χαιρετά πάντα με τον ίδιο ευγενικό τρόπο κάθε διδάσκοντα. Δηλώνει ο καθηγητής του Phannee Tiyaprom.
Το χαρισματικό αυτό παιδί κι η ιστορία του έχει καταφέρει να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη.
Ειδικότερα, ο Αντούλ, ζει από τα επτά του έτη σε οικοτροφείο της χριστιανικής εκκλησίας, στην Βόρεια Ταϊλάνδη , όταν και οι γονείς του αποφάσισαν ότι αυτή ήταν η μόνη λύση για να εξασφαλίσει ο μικρός, εφόδια για μια καλύτερη ζωή.
Παράλληλα, λόγω ζητημάτων που αφορούν το γραφειοκρατικό σύστημα της Ταϊλάνδης , ο μικρός μαθητής δεν είναι σε θέση να κατέχει σειρά σημαντικών εγγράφων όπως ληξιαρχική πράξη, ταυτότητα, διαβατήριο, γεγονός που αν δεν αλλάξει καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την μελλοντική προσωπική του πρόοδο, καθώς έτσι δεν θα μπορεί να διεκπεραιώσει στοιχειώδη ζητήματα με ενδεικτικά αυτών την αδυναμία να εργαστεί, να κατέχει τραπεζικό λογαριασμό, να ταξιδέψει, να έχει παντρευτεί ή να έχει περιουσία.
Παραμένοντας όμως πάντοτε μαχητής, ο μικρός ήρωας του σπηλαίου, όπως απέδειξε και στην πρόσφατη περιπέτεια του, επιλέγει να μην χάνει την αισιοδοξία και την ενεργητικότητα του.
Ο περίγυρος του τον παρουσιάζει ως παθιασμένο ποδοσφαιριστή, εξαιρετικό μουσικό αλλά και θαυμάσιο μαθητή.
Ένα παιδί-θαύμα που με καλή διάθεση καταφέρνει να επιτυγχάνει σε όλα, ακόμα κι όταν οι συνθήκες φαντάζουν εξαιρετικά δύσκολες.
Ενώ η πολιτική της Ταϊλάνδης για την παραχώρηση της υπηκοότητας δίνει διάφορες επιλογές στους πρόσφυγες, οι συνθήκες συχνά είναι αυστηρές, λέει η Ρατιρόουζ Σουπαπόρν της Save the Children.
«Τα πολλά έγγραφα που απαιτούνται πιθανόν να δυσκολεύουν ανθρώπους με περιορισμένη μόρφωση και η εφαρμογή της πολιτικής σε τοπικό επίπεδο πιθανόν να απαιτεί χρόνο. Αυτό σημαίνει ότι άνθρωποι μπορεί να παραμένουν χωρίς έγγραφα για μεγάλο διάστημα».
Σημειώνεται ότι η διάσωση των 12 παιδιών και του προπονητή τους του ποδοσφαίρου από το πλημμυρισμένο σπήλαιο της βόρειας Ταϊλάνδης, που προκάλεσε το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας, έστρεψε την προσοχή στα δεινά των απάτριδων παιδιών στη χώρα αυτή.
Τουλάχιστον τρία από τα παιδιά καθώς και ο προπονητής της ομάδας είναι πρόσφυγες. Όπως δεκάδες χιλιάδες άλλοι που αναζήτησαν καταφύγιο στην Ταϊλάνδη, έχουν ελάχιστα δικαιώματα και νομική προστασία, γεγονός που τα καθιστά ευάλωτα στην εκμετάλλευση και την κακομεταχείριση, υποστηρίζουν ακτιβιστές.
«Δεν αναγνωρίζονται ως πολίτες καμίας χώρας και συνήθως είναι φτωχά, με περιορισμένα δικαιώματα μετακινήσεων και εργασίας και περιορισμένη πρόσβαση σε διάφορα προνόμια», λέει η ακτιβίστρια Μάτσα Πόρου-ιν, η οποία εργάζεται για τους πρόσφυγες που δεν διαθέτουν έγγραφα στη βόρεια Ταϊλάνδη.
«Τα παιδιά αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ένταξή τους στο σχολείο και στην ολοκλήρωση της εκπαίδευσής τους. Τα αγόρια συχνά στέλνονται σε βουδιστικούς ναούς ή σε καταφύγια της εκκλησίας επειδή οι γονείς τους θεωρούν ότι εκεί θα έχουν μια καλύτερη τύχη», λέει η ίδια.
Υπάρχουν περίπου 487.000 απάτριδες καταγεγραμμένοι από την κυβέρνηση της Ταϊλάνδης, εκ των οποίων οι 146.269 είναι κάτω των 18, σύμφωνα με στοιχεία της υπηρεσίας των Ηνωμένων Εθνών για τους πρόσφυγες.
Οι ακτιβιστές υποστηρίζουν ότι ο πραγματικός αριθμός πιθανόν να φθάνει τα τρία εκατομμύρια.
Η Ταϊλάνδη δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, η οποία αναφέρει τις νομικές υποχρεώσεις για την προστασία τους.
Η χώρα ωστόσο έχει δεσμευτεί να αναπτύξει ένα σύστημα εντοπισμού των προσφύγων για να καταπολεμήσει τη διακίνηση των ανθρώπων και να αυξήσει την πρόσβασή τους στην εκπαίδευση, τις υπηρεσίες υγείας και την καταγραφή της γέννησής τους.
Η χώρα έχει επίσης δεσμευτεί να σταματήσει την κράτηση των προσφυγόπουλων.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, αριθμός-ρεκόρ-- 68 εκατομμύρια άνθρωποι-- έχουν υποχρεωθεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, σύμφωνα με την υπηρεσία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Από αυτούς, οι μισοί και πλέον είναι παιδιά.
Μια έρευνα που δόθηκε στη δημοσιότητα από τη ΜΚΟ με έδρα τη Βρετανία Save the Children έδειξε τον περασμένο μήνα ότι τα προσφυγόπουλα στην Μπανγκόκ και την Τζακάρτα αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο να πέσουν θύματα trafficking και καταναγκαστικής εργασίας.
Για να έχει δικαίωμα να αποκτήσει την υπηκοότητα, ένα παιδί πρέπει να έχει γεννηθεί στην Ταϊλάνδη, οι γονείς του να ανήκουν σε μια αναγνωρισμένη εθνοτική ομάδα και να έχουν ζήσει στη χώρα επί πολλά χρόνια.
