Ο Παναθηναϊκός έκανε πολύ περισσότερα στεκόμενος ως ίσος απέναντι σε ομάδες που η χρηματιστηριακή τους αξία (το σύνολο της αξίας των παικτών τους) είναι πολύ μεγαλύτερη από τη δική του
Ο Παναθηναϊκός και η φετινή του πορεία που υπερβαίνει σε αξία το άθροισμα των αξιών των παικτών του
Την Τρίτη το βράδυ στεναχωρήθηκα. Η ομάδα μου δεν κατάφερε να προκριθεί στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ φανερά είχε τη δυνατότητα αλλά όχι την τύχη που μπορεί να απαιτηθεί όταν μια αναμέτρηση κρίνεται στις λεπτομέρειες (τύχη που πάλι μαζί με τη δυνατότητα είχε π.χ. δύο εβδομάδες πριν στη Μασσαλία). Ταυτοχρόνως είχα ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
Ο ένας λόγος ήταν ότι μετά από γκολ στο 83’ που έκανε το συνολικό σκορ 3-1, μετά από γκολ που κανονικά κόβει τα πόδια, η ομάδα έπαιξε ακόμα πιο δυνατά και έκανε 5 ευκαιρίες επιβεβαιώνοντας ότι είναι ομάδα που δεν τα παρατάει ποτέ (και που με λίγη τύχη θα επιβραβευόταν ξανά γι’ αυτό).
Ο δεύτερος και βασικότερος λόγος έχει να κάνει με την πραγματικότητα και την ορθή αντίληψη της θέσης μας σε αυτή. Αντίληψη που μας γλιτώνει από παρακρούσεις μεγαλείου ή μιζέριες (αμφότερες καταστροφικές) και μας βοηθάει να γινόμαστε συνεχώς καλύτεροι (πράγμα που ισχύει και για τη ζωή της οποίας το ποδόσφαιρο είναι μια αρκετά καλή παραβολή).
Αν πριν δύο μήνες κάποιος μου έλεγε ότι ο Παναθηναϊκός όχι μόνο θα περνούσε στους ομίλους του Γιουρόπα αλλά θα απέκλειε τη Μαρσέιγ και μετά θα πάλευε μέχρι το τέλος για είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς του Λιγκ, την οποία θα έχανε στις λεπτομέρειες, θα τον έλεγα υπερβολικά αισιόδοξο (ή θα νόμιζα ότι με δουλεύει). Όμως τελικά αυτός ο κάποιος θα είχε δίκιο. Ο Παναθηναϊκός έκανε πολύ περισσότερα από όσα περίμενα στεκόμενος ως ίσος απέναντι σε ομάδες που η χρηματιστηριακή τους αξία (εννοώ το σύνολο της αξίας των παικτών τους) είναι πολύ μεγαλύτερη από τη δική του.
Για να καταλάβετε (και να πάρετε μια γεύση της πραγματικότητας) η συνολική αξία των παικτών του Παναθηναϊκού σύμφωνα με το Transfermarkt* είναι 57 εκατομμύρια ευρώ και όταν αντιμετώπιζε Ντνίπρο και Μαρσέιγ ήταν 51 (δεν είχε έρθει ακόμα ο Αράο). Αν εξαιρέσουμε την Ντνίπρο που η αξία της ήταν μικρότερη, οι παίκτες της Μαρσέιγ αξίζουν 283 εκατομμύρια (δηλαδή σχεδόν 6 φορές πάνω) και της «εύκολης» για τους μυρωδιάδες Μπράγκα 125 εκατομμύρια (δηλαδή 2 φορές και κάτι ψιλά πάνω). Τη Μαρσέιγ την απέκλεισε και από την Μπράγκα αποκλείστηκε με εμφανίσεις για πρόκριση. Και στις δύο περιπτώσεις ΔΕΝ ήταν το φαβορί. Στο μεταξύ, αποκλείοντας την Ντνίπρο, είχε ήδη προκριθεί στους ομίλους του Γιουρόπα. Κι όλα αυτά παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο και όχι ταμπούρι με φτου ξελευτερίες. Πώς, λοιπόν, να μην είμαι χαρούμενος; Αν ζούσα εκτός πραγματικότητας πιστεύοντας ότι η Μπράγκα είναι «η Λαμία της Πορτογαλίας», όπως διάβασα κάπου, θα τα είχα βάψει μαύρα, αλλά ευτυχώς δεν ζω στη φανταστική χώρα του μυαλού μου.
Πολλοί μπορεί να μην το έχουν καταλάβει, αλλά οι ελληνικές ομάδες είναι οι εύκολες κληρώσεις για τους αντιπάλους τους. Και ομάδες σαν τον φετινό Παναθηναϊκό, με σύνολο που τελικά καταφέρνει να υπερβεί σε αξία το άθροισμα των αξιών των παικτών του, είναι η μοναδική ελπίδα αυτό να πάψει να είναι ο κανόνας. Γι’ αυτό και ο φετινός Παναθηναϊκός με κάνει και να χαμογελάω και να χαίρομαι που ‘χω τέτοια ομάδα. Και μπράβο του.
Υ.Γ.1: Ακούω και διαβάζω τη φράση «τελικά ο Παναθηναϊκός δεν έκανε την υπέρβαση» και αναρωτιέμαι σε ποιο σύμπαν ο αποκλεισμός της Μαρσέιγ και η πρόκριση στα πλέι τα οφ του Τσάμπιονς του Λιγκ ήταν μέσα στο πρόγραμμα.
Υ.Γ.2: Κρίμα που οι σπουδαίοι προπονητές της κερκίδας και του καναπέ (που ευτυχώς όλο και λιγοστεύουν), αυτοί οι άνθρωποι που ξέρουν ακριβώς τι έπρεπε να κάνει ο Γιοβάνοβιτς, να μένουν αναξιοποίητοι. Ίσως να φταίει το ότι μοιράζονται τις γνώσεις τους μόνο μετά τα ματς και μόνο με βάση το σκορ.
* Προφανώς αυτή η «αξία» δεν είναι ο αλάθητος καθρέφτης της ποδοσφαιρικής αξίας των παικτών στο γήπεδο αλλά είναι ό,τι πιο κοντά σε μέτρηση της αξίας τους υπάρχει.
20°
