Το μεγαλύτερο χάλι μέσα στο χάλι του φετινού Παναθηναϊκού είναι ότι κανείς δεν ασχολείται με το αγωνιστικό κομμάτι της ομάδας. Δεν υπάρχουν ούτε ποδοσφαιριστές άξιοι λόγου, ούτε επιτυχίες, ούτε καν μια σοβαρή προοπτική για το μέλλον. Το ενδιαφέρον εξαντλείται στους απλήρωτους, στα χρέη, στις προσφυγές και στο απροσδιόριστο μέλλον που δεν φαίνεται και τόσο ρόδινο απ’ όποια πλευρά κι αν το δει κανείς...
Το ακόμη χειρότερο, πως την ομάδα την έχει εγκαταλείψει ο κόσμος της. Στο γήπεδο πηγαίνουν το πολύ 7-8 χιλιάδες θεατές σε κάθε παιχνίδι μόνο για να βρίσουν, να σηκώσουν πανό διαμαρτυρίας και στις περισσότερες περιπτώσεις να τσακωθούν μεταξύ τους με... αγαπημένο θέμα ποιος φταίει για το σημερινό κατάντημα...
Άλλωστε, το 80% των φιλάθλων που εξακολουθούν να ενδιαφέρονται ανήκει στους οργανωμένους χούλιγκαν που δεν αφήνουν χώρο για αντίλογο σε κανέναν δημιουργώντας ένα ιδιότυπο καθεστώς τρομοκρατίας για τους αντιφρονούντες. Από την στιγμή που κατάφεραν να διώξουν την οικογένεια Βαρδινογιάννη και τους αγκάλιασε ο Αλαφούζος, απέκτησαν τέτοια δύναμη, η οποία στο τέλος έπνιξε και τον ίδιο τον σημερινό ιδιοκτήτη μόλις τόλμησε να πει ότι αποχωρεί αφού έχει χάσει καμιά 40ριά εκατομμύρια ευρώ -συν άλλα 10 που θα δώσει ως τον Μάιο.
Πριν λίγες μέρες ο Αλέξης Κούγιας έδωσε μια καινούργια διάσταση στην κατάσταση που επικρατεί στον Παναθηναϊκό, λέγοντας ότι όχι μόνο «γράφει τις ανακοινώσεις των οργανωμένων» αλλά και πως «θέλει να πάει ο Παναθηναϊκός στο α' τοπικό για να μπει στην ομάδα και να την διαχειριστεί γιατί τώρα δεν μπορεί να προσφέρει αφού δεν έχει τόσα χρήματα».
Και μπορεί μεν ο Πατέρας να απάντησε ότι όλα αυτά «χρήζουν ψυχιατρικής διερεύνησης», αλλά συζητήθηκαν και συζητιούνται όπως κάθε τι που ιντριγκάρει και προσπαθεί να δώσει εξηγήσεις πέρα από τις προφανείς.
Τέτοιες σκέψεις έρχονται στο μυαλό οποιουδήποτε, καθώς τις τελευταίες μέρες πληθαίνουν οι φήμες, που διαψεύδονται αλλά επιμένουν, για την εμφάνιση ενδιαφερόμενου(ων) επενδυτή(ών) που θα ήθελε(αν) να αναλάβει(ουν) την ομάδα.
Όμως μέσα σε τέτοιο κλίμα είναι δύσκολο για τον οποιονδήποτε και ανεξάρτητα από τα λίγα ή πολλά λεφτά που θα βάλει, πρώτα να κατανοήσει τι γίνεται, μετά να προσπαθήσει να προσαρμοστεί και στο τέλος να δημιουργήσει κάτι που αναγκαστικά θα ξεκινήσει από την αρχή. Αυτό που υπάρχει σήμερα στον Παναθηναϊκό δεν το συναντάς συχνά σε άλλες ομάδες για να το ξέρεις και να μπορείς να το διαχειριστείς. Η πραγματικότητα που θα συναντήσει όποιος το τολμήσει, θα τον κάνει να... πέσει πολλές φορές από τα σύννεφα, μέχρι να συνειδητοποιήσει πού έμπλεξε. Στην πραγματικότητα ισχύει εκείνο που έλεγε ο Μελισσανίδης για την ΑΕΚ πριν την ρίξουν στην Γ' Εθνική. Ότι δηλαδή για να αναλάβει κανείς «θα πρέπει να είναι ή τρελός ή λαμόγιο». Και το πρόβλημα θα μεγαλώσει αν δεν βρεθεί για να μπει μπροστά ένας άνθρωπος που να τον εμπιστεύονται οι οπαδοί... Ακόμη χειρότερα, αν ο Αλαφούζος επιδιώξει να συνδιοικήσει με τους καινούργιους, καθώς έχει χάσει και τα τελευταία ερείσματα που διέθετε στην πράσινη κερκίδα.
8°
