Λίγα λεπτά μετά το τέλος του ντέρμπι και το 2-0 του ΠΑΟΚ κόντρα στον Ολυμπιακό, ο Ιβάν Σαββίδης μπροστά στην κάμερα της ΕΡΤ ζητούσε από τους παίκτες, τον προπονητή και κυρίως τους φίλους της ομάδας «να μην αρρωστήσει το μυαλό τους» και «να μην υπεραξιολογήσουν τις δυνατότητές τους», ώστε «να φτάσουμε ως το τέλος με ψυχραιμία».
Η δήλωση έδειχνε πως μετά από τόσα χρόνια και τόσα λεφτά που ξόδεψε, κατάλαβε την αρρώστια της ομάδας. Ότι, δηλαδή, νίκες όπως αυτή κατά του Ολυμπιακού είναι απλώς εφήμερες χαρές. Δεν αλλάζουν τους συσχετισμούς και δεν απειλούν την κυριαρχία του μόνιμου πρωταθλητή αφού έρχονται συνήθως στα μέσα του δευτέρου γύρου, όταν τα πάντα έχουν κριθεί.
Ο περίγυρος, όμως, είχε (όπως πάντα!) άλλη άποψη. Απόδειξη ότι αμέσως μετά από εκείνο το παιχνίδι ξεκίνησαν τα... πανηγύρια. Οι περισσότεροι άρχισαν να ονειρεύονται πάλι διάφορα. Ολόκληρη την προηγούμενη εβδομάδα οι ΠΑΟΚάρχες της περιοχής έκαναν υπολογισμούς για το πώς θα καταφέρουν το... «εφτά στα εφτά» ως το τέλος και θα... πάρουν το πρωτάθλημα, την ώρα που ο Ολυμπιακός θα χάνει συνέχεια βαθμούς! Και «φυσικά», ήρθε την Κυριακή η ξεγυρισμένη τριάρα από την ΑΕΚ κι όλα ξαναγύρισαν στο... «τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα»!
Για να γίνει κάποια στιγμή «κανονικό» το πρωτάθλημα, θα πρέπει είτε να μικρύνει ο Ολυμπιακός είτε να μεγαλώσουν όσοι τον κυνηγούν. Φέτος ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ βρήκαν μπροστά τους τη μεγάλη ευκαιρία. Από τον περασμένο Αύγουστο, ο μεγάλος τους αντίπαλος ξεδοντιάστηκε. Έχασε τη συμμετοχή στο Champions League, άλλαξε τρεις προπονητές σε ένα μήνα, έκανε μεταγραφές χαμηλού κόστους, πουλάει τους καλύτερους και ακριβότερους μόλις βρει αγοραστή και γενικότερα παρουσιάζει αδυναμίες τις οποίες οι εχθροί του θα μπορούσαν να εκμεταλλευθούν για να τον αμφισβητήσουν.
Δυστυχώς γι' αυτούς, πριν περάσουν οι πρώτοι τρεις μήνες έφαγαν τα μούτρα τους. Ο «χειρότερος Ολυμπιακός των τελευταίων χρόνων» τους πήρε από Νοέμβριο μήνα το πρωτάθλημα για πλάκα!
Ειδικότερα, ο ΠΑΟΚ απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα συμπεριφέρθηκε σαν ομάδα με δεδομένα χαμηλές φιλοδοξίες. Ας θυμηθούμε κάποια πράγματα «ξεχασμένα» από τους περισσότερους...
Το καλοκαίρι ο Μακ, ο κορυφαίος της περσινής σεζόν, έφυγε για την Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης. Δεν το σκέφτηκε καν. Τον Ιανουάριο ακολούθησε ο Γκάρι Ροντρίγκεζ που κατέληξε στην Γαλατά. Ούτε αυτός συζήτησε την πιθανότητα να μείνει.
Αξίζει να σταθούμε λίγο σε μερικές λεπτομέρειες... Και στη μια περίπτωση και στην άλλη, εκείνοι που έκαναν τα πάντα για να αλλάξουν φανέλα, περιβάλλον αλλά και επίπεδο μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία ήταν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές. Την άρπαξαν από τα μαλλιά επειδή καταλάβαιναν πως, αν έμεναν στη Θεσσαλονίκη, θα παρέμεναν στάσιμοι σε ένα επίπεδο κατώτερο από τις δυνατότητες και τις φιλοδοξίες τους. Τι να καθίσουν να κάνουν στον ΠΑΟΚ;
Δεν είναι μόνο το πρωτάθλημα στο οποίο παίζουν, που συνεχίζεται βουτηγμένο στην ανυποληψία − για να μην πω στην εξαθλίωση. Το χειρότερο έχει να κάνει με την αδυναμία του κλαμπ να ανεβάσει τον πήχη των προσδοκιών του και να επενδύσει σε κάτι πιο μεγάλο που θα το κάνει να ξεκολλήσει από τη μετριότητα αλλά και από τη σκιά του Ολυμπιακού.
Στην προκειμένη περίπτωση αναγκάστηκε να αφήσει τους καλύτερους να φύγουν, όχι γιατί «έμαθε να πουλάει», όπως έλεγε τότε το περιβάλλον, αλλά επειδή κατάλαβε ότι δεν ήταν σε θέση να τους κρατήσει. Και o Μακ και ο Ροντρίγκεζ δεν ήρθαν για να βολευτούν αλλά για να αρπάξουν ευκαιρίες. Διαπίστωσαν γρήγορα ότι το μέλλον τους δεν βρισκόταν στην Τούμπα αλλά σε μια μεταγραφή για κάπου παραπάνω. Μόλις ψήλωσαν λίγο, ένιωσαν το κεφάλι τους να χτυπάει σε ένα χαμηλό ταβάνι που δεν μπορούσαν να το αντέξουν για καιρό. Έτσι προτίμησαν να αναχωρήσουν.
Σήμερα ο ΠΑΟΚ αντιμετωπίζει παρόμοια πρόκληση με τους δύο καινούργιους που έφερε. Τον Πρίγιοβιτς και τον Πέντρο Ενρίκε. Αν διαπιστώσουν κι αυτοί από ένα σημείο και μετά ότι η ομάδα τους δεν αλλάζει, άρα οι ατομικές τους φιλοδοξίες παραμένουν φυλακισμένες, θα θελήσουν να πάρουν το δρόμο εκείνων που έφυγαν ψάχνοντας το επίπεδο που θα θεωρήσουν αντάξιό τους.
Γι' αυτό αποκτά μεγάλη σημασία η ατάκα του Σαββίδη για τα «άρρωστα μυαλά» που ανέκαθεν φρενάρουν την ομάδα, την περιχαρακώνουν στα όρια της Θεσσαλονίκης και την εγκλωβίζουν σε λογικές χωριού. Οι γύρω-γύρω, όμως, μάλλον δεν ακούνε. Απόδειξη ότι μόλις νικήσουν τον Ολυμπιακό, αράζουν στις καφετέριες, ρουφάνε τις φραπεδιές τους και περιμένουν την... επόμενη χρονιά!
7°
