Φράντζες, χωρίστρες, κουρέματα με ξυράφι. Μούσια, πυκνά μούσια, ξαφνικά εδώ και μερικά χρόνια έχουμε γεμίσει μουσάτους. Όχι κλασικούς μουσάτους τύπου Νίκου Βερλέκη ή Bob Seger. Αυτού του τύπου το μούσι έχει μείνει πίσω στα 70s. Φαντάζομαι θα θυμούνται κάποιοι τι εννοώ. Αριστεροί επαναστάτες με ταγάρια και σανδάλια να μοιράζουν προκηρύξεις έξω από το Πολυτεχνείο, όψιμοι χίπις, ροκάδες, χεβιμεταλάδες, southerners. Μακρύ μαλλί χύμα, πέτσινα, μπότες, μηχανές και πάει λέγοντας…
Εδώ όμως μιλάμε για κάτι άλλο. Εδώ και κάτι χρόνια ένα εξαιρετικά ιδιόμορφο look έχει κάνει την εμφάνισή του, το οποίο, σύμφωνα με έναν κολλητό μου κομμωτή, έχει μείνει στη μόδα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την τελευταία 15ετία. Άλλωστε, πλέον υπάρχουν κουρεία που κάνουν αποκλειστικά μόνο τέτοια κουρέματα, γένια και μουστάκια. Μιλάμε για μούσια ιερωμένου, στριφτά μουστάκια λυράρη, ζελατιναρισμένη φράντζα, συχνά ξυρισμένο κεφάλι. Όλα φτιαγμένα στο κομμωτήριο, επιμελώς φροντισμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Τίποτα χύμα, τίποτα στην τύχη. Υποτίθεται πρόκειται για κίνημα. Οι λεγόμενοι hipsters. Καρό πουκάμισα, γιλέκα, vintage κοστούμια, μπερέδες, παπιγιόν. Χοντροκομμένα γυαλιά, κολλητά τζηνς. Indie μουσική, βινύλια, κασέτες, vegan διατροφή, single-speed και fixed-gear ποδήλατα, εμμονή με τις συσκευές της apple, πολλά τατουάζ κλπ, κλπ, κλπ. Αυτά γράφουν τα περιοδικά και τα site όταν αναφέρονται στους χίπστερς. Υποτίθεται ότι αυτά ισχύουν στο εξωτερικό, Αμερική, Βόρεια Ευρώπη, Ιταλία και ότι το όλο στιλάκι και το συγκεκριμένο lifestyle όταν πρωτοεμφανίστηκε κάτι ήθελε να υποδηλώσει. Να κάνει ένα statement. Ποιο ακριβώς δεν έχω καταλάβει, όπως δεν έχουν καταλάβει και οι περισσότεροι, κρίνοντας από αυτά που διαβάζω. Άσε που πολλοί υποστηρίζουν ότι η όλη φάση είναι εντελώς μούφα και ότι πρόκειται απλώς για υπέρμετρα καταναλωτικούς fashion-victims, που δεν κάνουν ότι κάνουν γιατί το πιστεύουν σε βάθος, αλλά είναι fake και ακολουθούν αυτό που προστάζει το στιλ, χωρίς να υπάρχει κάτι πιο βαθύ. Το οποίο επαναλαμβάνω, αν όντως υπάρχει, δεν έχω πάρει χαμπάρι περί τίνος πρόκειται…
Αν γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και μιλήσουμε για την Ελλάδα, μπορώ να δηλώσω με 100% βεβαιότητα ότι υπάρχουν ελάχιστοι που πληρούν όλο το πακέτο εμφάνισης και τρόπου ζωής, που ανέφερα πιο πάνω. Προσωπικά, παίζει να μην έχω συναντήσει κανέναν. Απεναντίας πιστεύω ότι στην Ελλάδα είναι αποκλειστικά και μόνο στιλ κουρέματος και χτενίσματος. Που παρουσιάζει μεγάλο εύρος διαφοροποίησης και μπορεί να το έχουν άτομα όλων των καταβολών και αισθητικών αντιλήψεων. Και «εναλλακτικοί» και «κυριλέδες» και «λαϊκά παιδιά». Τα πάντα όλα, όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτή την υπέροχη χώρα. Μόνο κοινό σημείο η πολλή και πολύ φροντισμένη τρίχα...
«Καλά και τι σε κόφτει εσένα, ρε μεγάλε, τι γουστάρει να κάνει ο κοσμάκης με τις τρίχες του;», ένα πολύ σωστό ερώτημα. Συμφωνώ, σε ελεύθερη κοινωνία ζούμε και ο καθένας πρέπει να κάνει κάνει εκείνο που γουστάρει. Και εγώ γουστάρω να βγάζω φωτογραφίες. Και όλοι αυτοί οι μουσάτοι με τα χαριτωμένα κουρέματα και το ελαφρώς φιλάρεσκο ύφος διαθέτουν εξαιρετική φωτογένεια! Δεν βρίσκετε; mywallphotos.blogspot.gr
14°
