Κριτική για την ταινία "Ο κατάσκοπος του Ψυχρού Πολέμου (The Courier)" του Ντομινίκ Κουκ, με τους Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Τζέσι Μπάκλι, Μεράμπ Νινιτζέ κ.ά.
Η πραγματική ιστορία του Βρετανού Γκρέιβεν Γουίν, που συμμετείχε στα κατασκοπικά παιχνίδια της CIA και κατάφερε να αποσπάσει δεκάδες στρατιωτικά μυστικά της ΕΣΣΔ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου.
Όχι ακριβώς η τυπική κατασκοπική ταινία που περιμένει κάποιος να δει, κυρίως λόγω της παρουσίας του κεντρικού ήρωα. Ο πραγματικός επιχειρηματίας ήταν η τέλεια βιτρίνα για τις αμερικανικές και βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, ώστε να μπορέσουν να βρουν τον κατάλληλο σύνδεσμο με τον Ρώσο διπλό πράκτορα που είχαν στη Μόσχα. Η σχέση των δύο αντρών δίνεται με σκηνοθετική συνέπεια που κρατά υψηλά το ενδιαφέρον της θέασης, αλλά το καίριο στοιχείο –η μεταμόρφωση του απλού πωλητή σε υπερκατάσκοπο των δύο ηπείρων– δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικό. Κάνει υπερπροσπάθεια ο Κάμπερμπατς για να δώσει τα στοιχεία της πολυπόθητης αλλαγής ταυτότητας, αλλά το σενάριο τον αφήνει ουκ ολίγες φορές αρκετά εκτεθειμένο. Πιασάρικες οι ιδέες για το θάμπωμα των ματιών των δύο αντρών που βλέπουν ότι οι ζωές τους (παραδομένος στη συνήθεια και τη ρουτίνα ο Άγγλος, στο καθήκον και την πολιτική αφοσίωση σε μια ανελεύθερη κοινωνία ο Ρώσος) δεν είναι ακριβώς όπως φαντάζονταν όσο ήταν νέοι και δυνατό το φινάλε με την κορύφωση του δράματος όταν πέσουν όλες οι μάσκες.
