Ο Στεφάν έχει εγκατασταθεί στο Παρίσι για να ξεφύγει από το αιματηρό και βίαιο παρελθόν του. Στην γενέτειρα του Κορσική, πριν από μερικά χρόνια ήταν μέλος της ριζοσπαστικής οργάνωσης που πολεμούσε για την ανεξαρτησία του νησιού. Όμως η δολοφονία ενός παλιού φίλου και συμπολεμιστή του θα τον οδηγήσει στο δρόμο της επιστροφής.
Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του κορσικανού Τιερί ντε Περετί φέρνει στο θεατή μνήμες από το «Γόμορα» του Ματέο Γκαρόνε. Παρόμοια αποστασιοποίηση από τα γεγονότα, το ίδιο ψευδοντοκιμαντερίστικο ύφος στα κομβικά σημεία της πλοκής, η ίδια παραπλανητική εικόνα ενός μεσογειακού τοπίου λουσμένου στο φως του ήλιου και περκυκλωμένου από τη θάλασσα, που κρύβει καλά την βία που μπολιάζει την καθημερινότητα των κατοίκων. Ο δημιουργός του «Apaches» που στο φεστιβάλ Καννών το 2013 ήταν υποψήφιο για την Χρυσή Κάμερα, προβαίνει σε ένα λιτό και σκεπτόμενο σχόλιο-μελέτη για την αναγκαιότητα της βίας, το κόψιμο με τον ομφάλιο λώρο μιας αυτοκαταστροφικής πορείας και την αναζήτηση εναλλακτικών μορφών δράσης του πολιτικού ακτιβισμού. Ο ήρωας του, μακριά από κάθε ίχνος ηρωοποίησης (αντίθετα η τυφλή οργή του και το ανυποχώρητο ένστικτο του τιμωρού-εκδικητή γίνεται αφόρητο κάποιες στιγμές) παλεύει να βρει τη θέση του σε έναν κόσμο όπου η βία και το έγκλημα αλληλοσυμπληρώνονται στο όραμα μια «υψηλής ιδέας για την οποία αξίζει κανείς να πεθάνει». Η δράση χωρίζεται στο παρελθόν και το παρόν, με τα συνεχή φλας μπακ να καθοδηγούν το θεατή στην ανίχνευση των σημείων που δηλώνουν την αλλαγή στην κοσμοθεωρία του Στεφάν, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει η επιμονή του σκηνοθέτη (αν και κάποιες φορές το παρακάνει με την πολυλογία των χαρακτήρων του) να αναζητήσει τα αδύναμα δομικά στοιχεία και οι ασαφείς ιδέες στην καρδιά της οργάνωσης που επιτρέπουν να παρεισφρήσουν στις τάξεις της δυνάμεις του οργανωμένου εγκλήματος και παρακρατικά μπουμπούκια που στόχο έχουν μόνο το αιματοκύλισμα και το χρήμα.
Ο Μάριο αναγκάζεται να μεγαλώσει μόνος του τις κόρες του που βρίσκονται στη δύσκολη εφηβική ηλικία ύστερα από την εγκατάλειψη της συζύγου του, με την οποία παραμένει ακόμη ερωτευμένος.
Μετά από το επιτυχημένο ντεμπούτο της στο «Party girl» που αφορούσε το ασυμβίβαστο πορτρέτο μιας μεσήλικης γυναίκας που δεν αποφασίζει να «νοικοκυρευτεί» παρά την απειλή του χρόνου, η Κλερ Μπερζέ κινείται ξανά στο εδάφη μιας αντισυμβατικής δραματικής ιστορίας, δίνοντας αυτή τη φορά τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε έναν άντρα. Ο Μάριο του εξαίρετου βέλγου ηθοποιού και σκηνοθέτη Μπουλί Λανέρ, είναι ο «πατέρας-κουράγιο» που παλεύει να τα βγάλει πέρα με όλα αλλά οι καταστάσεις δείχνουν να τον ξεπερνούν. Η 14χρονη Φρίντα τον κατηγορεί πως εκείνος φταίει που έφυγε η μητέρα τους ενώ η 17χρονη Νίκι κάνει τα δικά της καμώματα κι ονειρεύεται την ανεξαρτησία της. Η κάμερα στέκει διακριτικά στις απόμερες γωνίες του στιβαρού, τρυφερού αλλά και ειλικρινούς οικογενειακού δράματος που αφορά στην πατρότητα, το τέλος του έρωτα αλλά και την αρχή του (οι κοπέλες ανακαλύπτουν τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα και τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό) και φυσικά την ενηλικίωση που για άλλους έρχεται πρόωρα και για κάποιους άλλους με χαρακτηριστική καθυστέρηση.
Σε ένα χωριό της Κένυας ζει η 9χρονη Τζο που αγαπά τις ταινίες δράσης και τους σούπερ ήρωες. Όμως η ανίατη ασθένεια της δεν την επιτρέπει να απολαύσει την ξενοιασιά της ηλικίας της. Παρά τις αντιρρήσεις της μητέρας τους η μεγάλη της αδελφή θα σκαρφιστεί διάφορα κόλπα για να πείσει την Τζο ότι διαθέτει υπερφυσικές δυνάμεις.
Απλότητα, ειλικρίνεια, αφοπλιστική τρυφερότητα και ιδιότυπο χιούμορ είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της απέραντα γλυκιάς ταινίας από την Κένυα που κερδίζει αμέτρητα βραβεία από τα διάφορα φεστιβάλ όπου λαμβάνει μέρος (ανάμεσα τους κι αυτό της Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, όπου απέσπασε το βραβείο του καλύτερου φιλμ). Ο σκηνοθέτης ποντάρει σε πολλά για να δώσει στο κινηματογραφικό του παραμύθι μια ακαταμάχητη γοητεία που δένει υποδειγματικά με το μήνυμα αισιοδοξίας, ενώ η μικρή πρωταγωνίστρια καταφέρνει να κλέβει την καρδιά του θεατή σε κάθε της κίνηση, ματιά ή «κατόρθωμα» της!
»»» Ο «Αξιαγάπητος Κύριος Τροχίδης» (Raoul Taburin) (**) του Πιέρ Γκοντό προέρχεται από ένα νοσταλγικό έργο του Ζαν Ζακ Σεμπέ («Ο Μικρός Νικόλας») και αφηγείται με χαριτωμένη παιδική αφέλεια την ιστορία του Ραούλ Τροχίδης, η φήμη του οποίου ως κορυφαίος κατασκευαστής ποδηλάτων έχει απλωθεί στη Νότια Γαλλία, αν και το καλά κρυμμένο μυστικό του έχει να κάνει με την ανικανότητα του να ισορροπεί στους δύο τροχούς!
»»» Η «Δεξιά τσέπη του ράσου» (**) σκηνοθετικό ντεμπούτο του Γιάννη Λαπατά βασίζεται στην ομότιτλη νουβέλα του Γιάννη Μακριδάκη, αλλά η ιστορία του καλόγερου που γίνεται παραβολή πάνω στο πένθος και την απώλεια δεν γίνεται ποτέ αξιομνημόνευτη λόγω της μεγάλης διάρκειας (καλύτερα αποτελέσματα θα είχε ως φιλμ μικρού μήκους) και της οριακής γραφικότητας.
»»» Το «Teen Spirit» (-) είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του ηθοποιού Μαξ Μινγκέλα ο οποίος δίνει την ευκαιρία στην Ελ Φάνινγκ να δοκιμάσει τις ικανότητες της στο τραγούδι. »»» Το «Πραξικόπημα» (-) του Τούρκου Μαχμούτ Φ. Κοσκούν αφηγείται την ιστορία του πραξικοπήματος στην γείτονα χώρα τον Μάιο του 1963.
»»» Οι «Βράχοι της ελευθερίας» (-) περιγράφουν την καταραμένο έρωτα μιας ελληνίδας κι ενός τούρκου στη διάρκεια της επανάστασης του 1821.
15°
