Υπόθεση: Τον Ιούλιο του 1945, ο Μίκλος καταλήγει σε έναν προσφυγικό καταυλισµό στη Σουηδία μαζί με άλλους επιζώντες του Μέλσεν. Η κατάσταση της υγείας του είναι δραματική και η εικόνα του απογοητευτική. Αποστεωμένος και χωρίς δόντια ακούει ψύχραιμος τη διάγνωση του γιατρού που του δίνει μόνο λίγους μήνες ζωής. Την επόμενη στιγμή αποφασίζει να ανακαλύψει τη γυναίκα της ζωής του! Ζητάει από τον θεράποντα γιατρό του να του βρει τα ονόματα όσων νεαρών γυναικών κατάγονται από την πατρίδα του την Ουγγαρία και οι οποίες βρίσκονται και εκείνες σε προσφυγικούς καταυλισμούς της Σουηδίας.
Μόλις παίρνει τη λίστα στα χέρια του ξεκινά να γράφει σε όλες από ένα γράμμα, περιμένοντας ανταπόκριση και αναμένοντας να διακρίνει τις λέξεις που θα τον οδηγούσαν στην αληθινή αγάπη. Η Λίλι είναι η απάντηση στις επιθυμίες του και η αλληλογραφία τους φουντώνει καθώς ο καιρός περνάει. Σύντομα θα διαπιστώσουν πως είναι γεννημένοι ο ένας για τον άλλον και η συνάντησή τους θα απογειώσει τον έρωτά τους. Το μόνο που μένει είναι να βρουν έναν τρόπο να παντρευτούν και να ξεφύγουν από τον «πυρετό την αυγή» που στέκει σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια τους.
Συγγραφέας: Ο Πίτερ Γκαρντός γεννήθηκε στη Βουδαπέστη το 1948. Ως σκηνοθέτης έχει λάβει περισσότερα από είκοσι διεθνή βραβεία σε μεγάλα φεστιβάλ κινηματογράφου, μεταξύ των οποίων το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μόντρεαλ και το Golden Hugo στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σικάγου. Το «Πυρετός την αυγή» είναι το πρώτο του βιβλίο και αναφέρεται στην ιστορία αγάπης των γονιών του.
Σε ποιους απευθύνεται: Σε όσους θέλουν να ανακαλύψουν μια συγκλονιστική ιστορία ζωής που αποδεικνύει περίτρανα πως η ασύνορη αγάπη μπορεί να ευδοκιμήσει και να ανθίσει ακόμη και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες.
Το «Πυρετός την αυγή» είναι υπόθεση προσωπική για τον συγγραφέα Πίτερ Γκαρντός. Γι' αυτό τον λόγο ακολουθεί τη γραφή σε πρώτο πρόσωπο αφήνοντας τα συναισθήματά του να διαπεράσουν το κείμενο. Η ιστορία σε συνεπαίρνει γιατί είναι αληθινή και ανόθευτη, χωρίς λογοτεχνικές υπερβολές.
Η δύναμη της πίστης και της ελπίδας
Με χιούμορ, τρυφερότητα και συγκίνηση, η γνωριμία του Μίκλος και της Λίλι, η μετέπειτα εξέλιξη του έρωτά τους και η υπερπήδηση των εμποδίων για να είναι για πάντα μαζί, αναδεικνύουν μοναδικά την αξία της πίστης στα ιδανικά σου και στον ίδιο σου τον εαυτό.
Οι δευτεραγωνιστές που δίνουν μια άλλη διάσταση στην ιστορία
Οι φίλοι του Μίκλος, Χάρρυ και Χερς, και οι φίλες της Λίλι, Σάρα και Γιούντιτ, αλλά και ο ραβίνος Κρονχάιμ και οι γιατροί Λίντχολμ και Σβένσον, διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο στις εξελίξεις. Προβάλλουν με τη στάση, τις πράξεις και τις αποφάσεις τους, τα στερεότυπα της εποχής, τις βαθιές πληγές που άφησε η φρίκη του πολέμου στις ψυχές των επιζώντων αλλά και τη βαθιά ανάγκη των ανθρώπων να πιστέψουν σε ένα καλύτερο αύριο. Να πιστέψουν στην ίδια την αγάπη.
Τα αυτούσια αποσπάσματα από την αλληλογραφία των δύο νέων
Λέξεις απλές, προτάσεις καθημερινές, που κρύβουν την ανάγκη δύο ανθρώπων που γνώρισαν από κοντά τα δεινά του πολέμου και βίωσαν με τρόμο την απώλεια και τον πόνο, να μοιραστούν ακόμα και τις πιο απλές λεπτομέρειες της καθημερινότητάς τους. Ποιήματα, εκμυστηρεύσεις, συνήθειες, ιδεολογίες, κωμικοτραγικά γεγονότα, βρίσκουν θέση στην αλληλογραφία τους και αργότερα στις τηλεφωνικές τους επικοινωνίες, αποτυπώνοντας μοναδικά την εσωτερικότητα και το βάθος της αγάπης τους.
Κορυφαία στιγμή: Η πρώτη συνάντηση του Μίκλος και της Λίλι σου προκαλεί ρίγη συγκίνησης και σε κάνει να χαμογελάς μπροστά στην αποφασιστικότητα αυτού του άντρα.
Αν μπορούσα θα άλλαζα: Καθώς δένεσαι με τους χαρακτήρες, επιθυμείς στο φινάλε να μάθεις περισσότερες πληροφορίες για την πορεία της ζωής τους αλλά και για τα μονοπάτια που ακολούθησαν οι δευτεραγωνιστές της ιστορίας.
Φράσεις που ξεχώρισα: «Πρέπει να είσαι προσεκτική με την αηδία. Μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε μίσος. Και αμέσως μετά έρχεται η σύγκρουση. Αργότερα γίνεται ιδεολογία. Και στο τέλος κυνηγάς μύγες σε όλη σου τη ζωή».
Ενδιαφέροντα στοιχεία: Ο συγγραφέας Πίτερ Γκαρντός αγνοούσε τον τρόπο με τον οποίον γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν οι γονείς του. Έμαθε την αλήθεια μια μέρα το 1998, λίγες μέρες μετά τον θάνατο του πατέρα του, όταν η μητέρα του τού παρέδωσε δύο μεγάλες δεσμίδες γραμμάτων, η καθεμιά τυλιγμένη με μία κορδέλα. Η ανάγνωσή τους οδήγησε στη συγγραφή του πρώτου του μυθιστορήματος, ως φόρο τιμής στην αγάπη των γονιών του.
Μετάφραση: Ανήκει στη Νίνα Μπούρη και είναι πολύ καλή αναδεικνύοντας τη συναισθηματική βαρύτητα του κειμένου.
15°
