…Δεν είναι σαν τα είδη του φασιανού, αλλά έχουν παρατηρηθεί από αρχαιοτάτων χρόνων.
Μανίνα Ζουμπουλάκη
Γεννήθηκα το 1960, μεγάλωσα στην Καβάλα, γράφω στα περιοδικά από τις αρχές της δεκαετίας του '80 μέχρι και σήμερα. Κατά καιρούς είμαι ραδιοφωνική παραγωγός. Έχω γράψει 17 βιβλία, δύο σενάρια ταινιών μεγάλου μήκους, δύο σήριαλ, ένα σενάριο τηλεταινίας και πολλά διηγήματα: αυτά είναι όσα έχουν κυκλοφορήσει γιατί είναι κι άλλα που δεν είδαν ακόμη το φώς. Αλλά ποτέ δεν ξέρει κανείς.
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
…Είναι οι μέρες των διακοπών, αλλά καμιά φορά πέφτουνε τίποτε Σάββατα στα ίδια γράδα. Ή και Δευτέρες τυχαίνει (σπάνια) να λάμπουνε από τελειότητα: όταν η Δευτέρα είναι έτσι, είναι αχτύπητη.
Δεν το θέλει ο θεός, πόσο μάλλον εσείς κι εμείς… αλλά ορίστε που μαζευόμαστε λάου-λάου.
Η Μαριωρή, κατά το μύθο, ήτανε μια κοπέλα κακάσχημη που επέμενε να φοράει φερετζέ, έστω κι αν δεν είχε τίποτα να κρύψει μια και την ήξερε όλο το χωριό.
Ενώ ιδεολογικά είμαι εναντίον της φίρμας (στο ρούχο, αξεσουάρ, άτομο)… μερικές φορές τσιμπάω.
Αποκλείεται να υπάρχει τραγούδι που είναι περισσότερο «παραλία», ή που σε πάει νησί σου πιο γρήγορα…
Μην είναι οι κάμποι; Μην είναι τα άπαρτα ψηλά βουνά; Ή μήπως αυτό είναι η πατρίδα μας και να το κόψω; (ναι.)
Όπως όλοι οι άνθρωποι που (α) έχουν ψιλο-πουρέψει και (β) κόβουν τα πάντα, έτσι κι εγώ έχω ώρες-ώρες αναλαμπές οικολογικότητας. Τις άλλες ώρες μη φανταστείτε ότι αρπάζω μπουλντόζες και ξεκληρίζω τον Αμαζόνιο…