Μανίνα Ζουμπουλάκη

To “Au revoir” κλείνει, μάλλον έκλεισε δηλαδή μέχρι να κυκλοφορήσουμε… Όχι επειδή αργήσαμε να κυκλοφορήσουμε (για όνομα!), αλλά επειδή αργήσαμε να το πάρουμε χαμπάρι.

Πριν προλάβει κανείς να πει «μα τι ζενιάλ τίτλος! Τι πρωτοτυπία!» κ.λπ., ας σκεφτεί (κανείς) ότι πρόκειται για άλλο ένα περίεργο φθινόπωρο. Που μοιάζει με καλοκαίρι χωρίς να είναι και που ξαφνικά είναι χειμώνας. Ενώ δεν ήτανε, εννοώ.

Μια μέρα μού την έδωσε , βούτηξα τα μωρά με το (διπλό) καρότσι και κατέβηκα στο Κολωνάκι…Όπως παλιά, που μας την έδινε και παίρναμε σβάρνα τα μπαρ. Το ίδιο, χωρίς μπαρ, ποτά, φλερτ, μεθύσια – και με δύο μωρά επιπλέον.

Η Βόρεια Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με Βόρειο Πόλο: απλώς περιμένεις να διαβάσεις για φώκιες και θαλάσσιους ελέφαντες όταν βλέπεις «Β.Π.», ενώ περιμένεις ατέλειωτους καφέδες με το «Β.Ε.»… και δεν πέφτεις έξω ούτε στο ’να ούτε στ’ άλλο.

Η Βόρεια Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με Βόρειο Πόλο

Μερικές φορές περνάμε ένα βράδυ με φίλους πολύ cool. Γελάμε και λέμε μπούρδες, ανταλλάσουμε ανέκδοτα και αισθανόμαστε πως επικοινωνήσαμε άψογα.