Μανίνα Ζουμπουλάκη

…Καλοκαιριάσει για τα καλά – όσο καθόμαστε έξω τα βράδια με ψιλό μπουφανάκι, όσο ετοιμάζονται τα καλοκαιρινά μαγαζιά κι όσο σκεφτόμαστε να σηκώσουμε τα μάλλινα: όπως λέει κι ο τίτλος, λίγο πριν.

Δεν γινήκαμε φίλοι, κατά το τραγούδι,ή κι αν γίναμε, δεν ήταν αυτό το point. To point ήταν ότι από δω κι εμπρός είναι πολλές μέρες του Απρίλη,

Η χαρά της ζωής στα γαλλικά: αυτό που κάνει μερικούς ανθρώπους τόσσσο ενοχλητικούς που θέλεις να τους χαστουκίσεις ή/και να τους κρεμάσεις ανάποδα.

Απ’ όλα τα ηλίθια ρητά αυτό είναι το ηλιθιότερο: «η φτήνια τρώει τον παρά». Έχω μείνει αλάλου. (Αλλά όχι για πολύ, δυστυχώς…).

Όπως κάνουν οι καμπάνες στα ελληνικά νησιά, χωριά και λόγγους τέτοιες μέρες.

Σε μία κλίμακα από το 1 ως το 10 υπάρχουν πράγματα που είναι 11 (θεϊκά) και πράγματα που είναι -1 (εξαθλίωση).

Όταν το λες από μέσα σου κρύα εννοείς «αλλάζω νούμερο τώρα». Κυρίως όταν σε παίρνουν παλιές συμμαθήτριες που δεν σε κάνανε ποτέ παρέα, πρώην γκόμενοι κατηγορίας «ουστ» Ή άτομα που έχεις να δεις 200 χρόνια. Και δεν σου ’χουνε λείψει καθόλου.