Ήμουν η Λυσιστράτη

Η Λυσιστράτη μεταφέρεται στο σήμερα, ανήμπορη έχει χάσει τα όπλα της και βιώνει τη ματαιότητα. Επανέρχεται με τη συνειδητοποίηση της αποτυχίας της να σταματήσει τους σκοτωμούς, το θάνατο και όλο τον πόνο του πολέμου. Γίνεται κριτική, σκληρή με τον εαυτό της, τους αγαπημένους της, με τον έρωτα και την ίδια τη ζωή. Ασχήμια, βία, θάνατος, αυτές είναι οι ειδήσεις και η Ιστορία επαναλαμβάνεται.

Το κείμενο, με αναφορές στην αρχαία κωμωδία αλλά και σε σύγχρονα κείμενα, παρουσιάζει το δράμα πια της ηρωίδας, μέσα από αποσπασματικές και έντονες εικόνες της επικαιρότητας. Οι τέσσερις ηθοποιοί εναλλάσσονται στο ρόλο της Λυσιστράτης και της Μυρίνης. Ο λόγος και η κίνηση είναι διαρκώς σε μια πάλη αποστασιοποίησης από τις εικόνες του κειμένου.