Καλογρέζα, Πέμπτη πρωί, κάπου το 2003, αν θυμάμαι καλά, ξυπνάω για δουλειά. Τις Πέμπτες αντί για 6:30 στις 6:00... Ο λόγος; Να προλάβω την A.V. στο μετρό. Σκοπός ιερός για κάθε Πέμπτη. Από το πρώτο φύλλο που έπιασα στα χέρια μου με κερδίσατε. Το πιο καλό παρεάκι για τη δίωρη περίπου διαδρομή για τη δουλειά...
Πάντα την ξεκινούσα από το τέλος, τα ζώδια, η κορυφαία Μυρτώ, το «Σε είδα» (λες να έχω κανένα κρυφό θαυμαστή;;;), η νυχτερινή ζωή αλλά και τα πιο σοβαρά θέματα στην αρχή. Τα εξώφυλλα πάντα έργα τέχνης... Ειδήσεις και διασκέδαση μαζί! Πραγματικά έλειπε από την Αθήνα κάτι τέτοιο. Στη βιβλιοθήκη, ξεχωριστό ράφι για την A.V. Πολλές φορές τις διάβαζα ξανά και ξανά με καφεδάκι και σχόλια με τον έρωτα της εποχής εκείνης (τον μεγάλο...)
Τα χρόνια πέρασαν, ο έρωτας πέρασε (από πάνω μου και με ισοπέδωσε), έφυγα από το σπίτι με μια βαλίτσα ρούχα. Και πολύ ήταν... Δεν ζήτησα κάτι άλλο. Μόνο τις A.V. Τo παρεάκι μου. «Καλά, αυτό θες; Τις έχω για το τζάκι». Και δεν επέμεινα. (Τώρα το μετανιώνω)… Αργότερα έφυγε και η δουλειά, έφυγα κι εγώ από την Αθήνα και πάει το φιλαράκι.
ΟΚ, υπάρχει το διαδίκτυο, αλλά δεν είναι, ρε γαμώτο, το ίδιο, δεν είναι η ίδια αίσθηση, να βλέπεις στο σταντ τις τελευταίες και να τρέχεις κατοστάρι να προλάβεις, η μυρωδιά της... Σαν να συγκρίνεις μια κανονική σχέση με μια εξ αποστάσεως... Αργότερα στην Κρήτη που μετακόμισα σε κάποια φάση την πέτυχα μια-δυο φορές στον «Ελευθερουδάκη», κι αυτό ήταν όλο. Χάθηκε πάλι...
Πριν από μια βδομάδα ήμουν Αθήνα. Στο μετρό δεν πέτυχα τίποτα προς μεγάλη μου απογοήτευση... Πάμε για καφέ και -ω του θαύματος- στο τραπέζι μου υπήρχε η A.V. Τι χαρά! Ξαναβρεθήκαμε!!! Ίσως να σας φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, αλλά για μένα η A.V. αντιπροσωπεύει μια περίοδο της ζωής μου πολύ ιδιαίτερη. Οι λεγόμενες καλές προ κρίσης εποχές (είχα δουλειά, ήμουν με τους ανθρώπους που ήθελα, στο μέρος που ήθελα), ήρθε και η A.V. και κούμπωσε στο όλο κλίμα...
Ελπίζω κάποτε να ξαναβρεθούμε, και με αφορμή τον εμπρησμό, να ξέρετε ότι η δουλειά σας είναι εξαιρετική. Δημιουργική, ανεπηρέαστη, πολύπλευρη και αληθινή, οπότε μη μασάτε!!!
Το γράμμα της Ε. Ο. ήρθε στο inbox του facebook.
Η κεντρική φωτογραφία είναι λεπτομέρεια έργου του Στέφανου Ρόκου, που κόσμησε το εξώφυλλο του τεύχους 161 της Athens Voice.
17°
