Ο Χρυσόστομος Λουκάς είναι δημοσιογράφος στο ραδιοφωνικό σταθμό 105,5 Στο Κόκκινο και στις αρχές Οκτωβρίου επισκέφθηκε τη Λωρίδα της Γάζας για 7 ημέρες, στο πλαίσιο ανθρωπιστικής αποστολής. Μου είπε από το τηλέφωνο κάποια πράγματα από όσα είδε, άκουσε και έμαθε και μου έστειλε μερικές φωτογραφίες.
Φτάσαμε στο Κάιρο οχτώ άτομα στις 25 Σεπτεμβρίου και με τη γραφειοκρατία μείναμε 7 ημέρες. Τα φάρμακα είχαν ήδη φτάσει με πλοίο από πριν. Έντεκα τόνοι, ποσότητα ρεκόρ για ανθρωπιστική βοήθεια που έχει συγκεντρωθεί για τη Γάζα. Από νοσοκομειακά υλικά και αναλώσιμα, όπως γάζες, ορούς και αντιβιοτικά, μέχρι φάρμακα για τον καρκίνο που είναι δυσεύρετα ακόμα και στην Ελλάδα.
Η ελληνική αποστολή στο ξενοδοχείο στο Κάιρο, λίγο πριν την αναχώρηση για τη Ράφα. Στα δεξιά με το άσπρο μπλουζάκι ο Χρυσόστομος Λουκάς
Η μεταφορά των φαρμάκων. Συνολικά συγκεντρώθηκαν 11 τόνοι
Στο Κάιρο συναντηθήκαμε με τον Έλληνα πρέσβη, μας έδωσε όποια πληροφορία διέθεταν οι ελληνικές αρχές για την κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας, ενώ υπογράψαμε και το «απαραίτητο» χαρτί ανάληψης προσωπικής ευθύνης για ό,τι μπορεί να μας συμβεί σε περιοχές όπου διεξάγονται πολεμικές επιχειρήσεις.
Η ομάδα μας ήταν εκπρόσωποι από το «Κόκκινο 105,5», από τη ΜΚΟ Fair Planet, το Μητροπολιτικό και Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού και την οργάνωση Αλληλεγγύη για Όλους. Μαζί μας και ο Εσάμ, Παλαιστίνιος, ο οποίος ήταν ο μεταφραστής και οδηγός μας που ήρθε μαζί μας από την Ελλάδα και για να μας βοηθήσει αλλά και για να δει τους δικούς του.
Από το Κάιρο έως τη Ράφα, στα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας, είναι εννιά ώρες δρόμος μαζί με τα 10 στρατιωτικά και αστυνομικά μπλόκα. Όλη εκείνη η περιοχή, η περιοχή του Σινά, βρίσκεται σε μεγάλη ένταση, καθώς αντικυβερνητικοί δρουν εναντίον της κυβέρνησης του προέδρου Σίσι της Αιγύπτου.
Ήταν ένα ρίσκο να κινείσαι μόνος σου, γιατί πού να ξέρουν οι αντικυβερνητικοί ότι στο βανάκι που περνάει βρίσκονται Έλληνες σε ανθρωπιστική αποστολή και, αν τύχει κάτι, πότε να προλάβεις να τους εξηγήσεις το πώς και το γιατί. Ρίσκο ήταν όμως και η συνοδεία της αστυνομίας σε κάποια σημεία της διαδρομής, γιατί η αστυνομία γι’ αυτούς είναι στόχος.
Η Λωρίδα της Γάζας, η περιοχή στην οποία επιτέθηκαν από τον αέρα και από την ξηρά οι Ισραηλινοί, είναι ό,τι λέει το όνομά της: μια στενή λωρίδα παραθαλάσσιας γης, μήκους περίπου 40 χιλιομέτρων και πλάτους από 6 έως 15 χιλιόμετρα. Όταν περάσαμε τα σύνορα της Ράφα μας υποδέχθηκαν άνθρωποι από τις οργανώσεις που είχαν απευθύνει την έκκληση για βοήθεια σε φάρμακα.
Παιδιά κάνουν διάλειμμα από το παιχνίδι και ποζάρουν στην Πόλη της Γάζας
Οι πόλεις Σετζάγια και Μπέιτ Χανούν, με περισσότερους από 10.000 κατοίκους η καθεμία, πολύ κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ, έμοιαζαν με πόλεις - φαντάσματα. Λιγότερο από το 10% των κτιρίων παρέμεναν όρθια. Αν ένα σπίτι ήταν μισογκρεμισμένο, αν είχε δηλαδή τέσσερις κολώνες και ένα ταβάνι να κρέμεται, ζούσαν εκεί άνθρωποι. Αν ήταν τελείως γκρεμισμένο, ζούσαν ακριβώς απ’ έξω, λες και δεν ήθελαν να αφήσουν ό,τι είχε απομείνει από το σπίτι τους. Στην Πόλη της Γάζας, την «πρωτεύουσα» της Λωρίδας της Γάζας, που υπέστη μικρότερες ζημιές από τη Σετζάγια και την Μπέιτ Χανούν, υπάρχει ρεύμα έξι ώρες την ημέρα. Και νερό μόνο εμφιαλωμένο. Στη Σετζάγια και την Μπέιτ Χανούν δεν υπάρχει καθόλου ρεύμα, τα βράδια ανάβουν φωτιές.
Πρώην σπίτι στην πόλη Μπέιτ Χανούν
Λόγω (και) του ναυτικού αποκλεισμού, οι ψαράδες αναγκάζονται να ψαρέψουν μέσα στο λιμάνι
Περπατούσαμε στα χαλάσματα κι εκεί που δεν υπήρχε ψυχή πετάγονταν καμιά 30αριά παιδάκια και μας ακολουθούσαν. Δεν ζητιάνευαν, ήμασταν ξένοι, κάτι αξιοπερίεργο γι’ αυτά και μας ακολουθούσαν. Στον πόλεμο του καλοκαιριού σκοτώθηκαν περίπου 80 Ισραηλινοί, οι περισσότεροι στρατιώτες, και περισσότεροι από 2.100 Παλαιστίνιοι, στην πλειονότητά τους άμαχοι. Αυτοί είναι οι επίσημοι αριθμοί. Εγώ στα θύματα των Παλαιστινίων προσθέτω και περίπου 300 ανθρώπους που πνίγηκαν μετά τον πόλεμο, πρόσφυγες που είχαν φύγει στη διάρκειά του και μέσω δουλεμπόρων προσπάθησαν από τη βόρεια Αφρική να φτάσουν στην Ευρώπη. Σε εκείνο το ναυάγιο είχαν πνιγεί περίπου 400 άνθρωποι, για «πρόσφυγες» γενικώς μίλησαν τα μέσα ενημέρωσης, όμως όπως διασταύρωσα με την Παλαιστινιακή πρεσβεία τουλάχιστον 300 από τα θύματα ήταν πρόσφυγες από τη Γάζα.
Η Λωρίδα της Γάζας έχει πληθυσμό σήμερα περίπου 1,7 εκατ. κατοίκους. Περισσότεροι από 100.000 είναι άστεγοι. Ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς και σε σχολεία-καταφύγια του ΟΗΕ. Κάποια από αυτά βομβαρδίστηκαν από τους Ισραηλινούς στη διάρκεια του πολέμου. Σε κάθε αίθουσα, σαν τις δικές μας, ζουν από τρεις οικογένειες με οχτώ μέλη η καθεμία, με την αίθουσα να χωρίζεται με παραβάν. Έξω, στους διαδρόμους, άλλες οικογένειες.
Στη Λωρίδα της Γάζας η ανεργία φτάνει στο 60%. Όσοι εργάζονται, δουλεύουν συνήθως για ΜΚΟ και άλλες ανθρωπιστικές οργανώσεις. Στην Πόλη της Γάζας υπάρχουν μαγαζιά ανοιχτά, κάποια μπακάλικα, μαγαζιά με ρούχα σε μια προσπάθεια να επανέλθει η κανονικότητα, λόγω του αποκλεισμού όμως προσφέρουν περιορισμένο εμπόρευμα.
Μπέιτ Χανούν
Άποψη της πόλης Σετζάγια
Η Γάζα είναι αποκλεισμένη και από τις δύο πλευρές, και από το Ισραήλ και από την Αίγυπτο. Είσοδος έξοδος υπό αυστηρές προϋποθέσεις και κυρίως για εμάς τους ξένους. Ολόκληρες οικογένειες είναι χωρισμένες μεταξύ Γάζας, Δυτικής Όχθης ή άλλης περιοχής.
Η Γάζα σήμερα ελέγχεται από τη Χαμάς και η διεθνής κοινότητα αναμένει να επέλθει πολιτική ενότητα, να έρθει δηλαδή στα πράγματα ο Αμπάς για να ξεκινήσει η ανοικοδόμηση. Μετάφραση: ο αποκλεισμός θα συνεχιστεί και δεν θα προχωρήσει καμιά ανοικοδόμηση μέχρι να αναλάβει ο Αμπάς τη Γάζα. Εάν μοιάζει εκβιαστικό είναι γιατί είναι…
Σχολείο που έχει μετατραπεί σε καταφύγιο από τον ΟΗΕ, σε χωριό κοντά στην Μπέιτ Χανούν
10°
