Οδός Μαυροματαίων 22. «Μωρό μου σε αφήνω»: το στένσιλ αποχαιρετά τις αλητείες και τα φλερτ της γενιάς των ροκάδων του Green Park που αποτύπωνε στο φακό του ο Νίκος Νικολαΐδης, καλωσορίζει την παραίτηση και προαναγγέλλει τη συνολική υποβάθμιση μιας περιοχής.
Στο νότιο άκρο του Πεδίου του Άρεως επί της οδού Μαυροματαίων με τα επιβλητικά κτίρια του μεσοπολέμου με διακοσμητικά στοιχεία Αρ Νουβό. Το πριν του Green Park τοποθετείται γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’50 και είναι το ζαχαροπλαστείο που τους καλοκαιρινούς μήνες σφύζει από ζωή. Στον κήπο λειτουργούσε βαριετέ με δύο παραστάσεις την ημέρα και κονφερασιέ τον Όμηρο Αθηναίο. Κάθε Πέμπτη μαζευόταν η νεολαία στο υπόγειο για διαγωνισμούς χορού. Εκεί έχουν χορέψει ο Μεταξόπουλος, ο Σειληνός, η Σπεράντζα Βρανά, η Μάγια Μελάγια, οι οποίοι έρχονταν από το Ακροπόλ. χειρότερο ντύσιμο ήταν ένα πουλοβεράκι. Το αναψυκτήριο κλείνει το 2008 και έτσι περνάμε στο μετά του Green Park.
Εγκατάλειψη, σκουπίδια και καθημερινοί θαμώνες οι άστεγοι, οι ναρκομανείς, οι οδηγοί και οι επιβάτες των ΚΤΕΛ που έχουν τόσο εξοικειωθεί με τη δυσοσμία του χώρου ώστε να τους είναι σχεδόν αδιάφορη. Το Πεδίον του Άρεως ανακαινίζεται, αλλά το Green Park παραμένει ένα φάντασμα του παρελθόντος. Η τελευταία ιδιοκτήτρια κ. Αναγνώστου έχει πει: «Το δημόσιο μέχρι και πριν μερικά χρόνια ζητούσε υπέρογκα ποσά για να παραχωρηθεί σε κάποιο ιδιώτη. Πετάχτηκαν τα πράγματα, οι άνθρωποι, η ιστορία. Ας το κάνουν πολιτιστικό κέντρο, μουσείο ή κάτι τέλος πάντων! Να μη ρημάζει!». Η ίδια έχει μεταφέρει πια το Green Park στο Άλσος Βεΐκου.
13°
