Mae West: Μια γυναίκα, πολλές ατάκες
Όταν ήταν καλή ήταν πολύ καλή. Όταν ήταν κακιά ήταν καλύτερη
Έτος 1893 και η Μέρι Τζέιν Γουέστ έρχεται στον κόσμo και εξελίσσεται σε προκλητικό σύμβολο του σεξ, ιδιόρρυθμη ντίβα, φορέας ενός σκανδαλιστικού και ώριμου αισθησιασμού. Μία γυναίκα πολύ μπροστά από την εποχή της με ατάκες που χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα. Εκρηκτική, πολυτάλαντη, χωρίς ντροπή να πει και να κάνει ό,τι αισθανόταν ακόμα και μπροστά στην κάμερα. Ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, αντιμετώπισε πολλά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της λογοκρισίας. Για την οποία είχε δηλώσει «πιστεύω στη λογοκρισία. Έκανα μια περιουσία μέσα από αυτήν».
10 Ατάκες της που άφησαν εποχή
«Έχεις όπλο στην τσέπη σου ή χάρηκες που με είδες»
«Γενικά αποφεύγω τους πειρασμούς, εκτός αν δεν μπορώ να τους αντισταθώ»
«Δεν είσαι ποτέ αρκετά μεγάλος για να γίνεις νεότερος»
«Είναι δύσκολο να είσαι αστεία όταν πρέπει να είσαι αγνή»
«Μου αρέσουν μόνο δύο είδη αντρών, οι ντόπιοι και οι ξένοι»
«Όποιος διστάζει έρχεται τελευταίος»
«Όταν οι γυναίκες πάνε λάθος, οι άντρες πάνε ακριβώς από πίσω τους»
«Οτιδήποτε αξίζει να κάνεις, αξίζει να το κάνεις αργά»
«Το καλό sex είναι όπως το καλό μπρίτζ. Εάν δεν έχεις καλό σύντροφο θα πρέπει να έχεις καλό χέρι»
«Τόσο πολλοί άντρες, τόσο λίγος χρόνος»
Ήταν πέντε, όταν διασκέδασε για πρώτη φορά ένα πλήθος σε μια εκκλησία, επτά όταν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο και σε ηλικία 18 ετών, ξεχώρισε και ανακαλύφθηκε από τους New York Times σημειώνοντας επιτυχία σε όλους τους τύπους του ελαφρού θεάματος. Διάσημη ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1920, άρχισε να γράφει με πολύ ταλέντο και πρωτοτυπία τα κείμενα για τους ρόλους που ερμήνευσε στο θέατρο, προκαλώντας βίαιες κριτικές για τα σκανδαλώδη θέματα που διάλεγε.
Το πρώτο δικό της έργο στο οποίο και πρωταγωνίστησε και ανέβηκε στο Μπροντγουέι είχε τίτλο «sex». Πήγε καλά, αλλά το cast και η ίδια συνελήφθησαν μένοντας δέκα μέρες στη φυλακή με την κατηγορία ότι διαφθείρουν τα ήθη των νέων. Η προσοχή γύρω από το θέμα ενίσχυσε την καριέρα της.
Το φιλμ Diamond Lil της εξασφάλισε μεγάλη επιτυχία και της άνοιξε τον δρόμο για κινηματογραφική σταδιοδρομία. Στον κινηματογράφο, παρά τις αντιδράσεις μιας διάχυτης πουριτανικής νοοτροπίας, η Mae West σημείωσε εντυπωσιακές επιτυχίες που εδραίωσαν, έως τις αρχές του Β' Παγκοσμίου πολέμου, τη θρυλική φήμη της ως γυναίκας με πληθωρική ιδιοσυγκρασία και κοινωνική τόλμη.
Ήταν ανάμεσα στους πρώτους υποστηρικτές του κινήματος απελευθέρωσης των γυναικών, αλλά είχε δηλώσει πως δεν ήταν φεμινίστρια. Ήταν επίσης υποστηρικτής των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων. Αυτές της οι δηλώσεις αλλά και γενικά οι κινήσεις εξασφάλιζαν την παραμονή της στα δελτία ειδήσεων και κατά συνέπεια τη ζήτησή της στο θέατρο.
Στα 40 της έπαιξε σε ταινία της Paramount Pictures η οποία ήταν έγινε επιτυχία box office και κέρδισε μία υποψηφιότητα για Όσκαρ για την καλύτερη εικόνα. H πιο επιτυχημένη παραγωγή της ήταν το 1993 το «I’m not an angel». Το 1935 έγινε η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Έκανε περιστασιακές εμφανίσεις στην τηλεόραση, όπως στο σόου «Red Skelton» το 1960. Το 1965 αρχίζει να ασχολείται με το τραγούδι και ηχογράφεί δύο, το «Είμαι πολύ νέα» , και το «Είναι καλό για μένα». Έκανε διάφορα τραγούδια παρωδία όπως το «Santa, έρχονται να με δουν» για το άλμπουμ Άγρια Χριστούγεννα . Το 1978, άρχισε να εργάζεται για την τελική ταινία της, «Σεξτέτο».
Παντρεύτηκε στις 11 Απριλίου 1911, στο Milwaukee, Wisconsin, με τον Frank Szatkus. Ήταν 17 ήταν 21, κράτησαν το γάμο τους κρυφό μέχρι το 1935 που ένας υπάλληλος βρήκε το πιστοποιητικό του γάμου της και το γεγονός διέρρευσε στον Τύπο. Στην αρχή αρνήθηκε το γεγονός αλλά μετά από λίγο καιρό το επιβεβαίωσε. Το 1913 γνωρίζει το αστέρι του πιάνο - ακορντεόν, Guido Deiro. Μαζί ήταν το τέλειο ζευγάρι και πηγές ανέφεραν - εσφαλμένα - τότε ότι παντρεύτηκε τον αδερφό του Guido. Σε δημόσιες δηλώσεις της διέψευσε τη σχέση με τον αδερφό του και μίλησε ανοιχτά για το γάμο της με τον ίδιο. Το διαζύγιο τους βρήκε το 1920 για λόγους μοιχείας.
Με την οικογένειά της ήταν πολύ δεμένη και ειδικά με τη μητέρα της, της οποίας ο χαμός το 1930 την έκανε να καταρρεύσει.
Η συνάντηση της προκλητικής ηθοποιού με τον πληθωρικό καλλιτέχνη Salvador Dali, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός από τα χαρακτηριστικότερα σύμβολα του σουρεαλισμού, το «Πορτρέτο της Μέι Γουέστ, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διαμέρισμα» και στο οποίο η αμερικανίδα ντίβα παρουσιάζεται σαν δωμάτιο με καναπέ σε σχήμα χειλιών και με άλλα έπιπλα που στο σύνολο τους αναπαράγουν το ίδιο της το πρόσωπο. Η Μέι θα προτιμούσε η μύτη της να μην ήταν τζάκι αλλά νιπτήρας και ο Νταλί αντί για μάτια - πίνακες ήθελε μάτια - τηλεοράσεις. Παρ' όλα αυτά, το αποτέλεσμα παραμένει εκπληκτικό.
Σε ηλικία 87 ετών πεθαίνει έχοντας δίπλα της τον κατά 30 χρόνια νεότερό της Paul Novak. Ο οποίος στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων για αυτή του τη σχέση είχε πει «πιστεύω πως ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να αναλάβω την φροντίδα της Mae». Όπως φαίνεται από την ιστορία της αυτή η γυναίκα ήρθε στον κόσμο για να πετυχαίνει στόχους, να κάνει «θόρυβο» και να «υπηρετείται» από όμορφους άνδρες.