- CITY GUIDE
- PODCAST
-
15°
O Joseph Kony είναι ο πρώτος εγκληματίας πολέμου στον οποίο έχουν απαγγελθεί κατηγορίες από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, το 2005 και κατηγορείται μεταξύ άλλων για δολοφονίες, σεξουαλική εκμετάλλευση βιασμούς και απαγωγές.
Ο στρατός του έχει αρπάξει μέχρι σήμερα 66,000 παιδιά, τα οποία εκπαιδεύει να σκοτώνουν και να ακρωτηριάζουν αμάχους. Ένας στρατός που «δεν πολεμά για κάποιο σκοπό, αλλά μόνο για να διατηρήσει την ύπαρξή του».
Τρεις Αμερικανοί κινηματογραφιστές, οι Jason Russell, Bobby Bailey και Laren Poole, ταξίδεψαν στην Αφρική για να καταγράψουν τη γενοκτονία του Darfur που είχε ξεκινήσει το Φεβρουάριο του 2003.
Φθάνοντας εκεί αντιμετώπισαν και τελικά κατέγραψαν, έναν άγνωστο μέχρι τότε πόλεμο που είχε ξεκινήσει στην Ουγκάντα το 1987 – το δεύτερο μακροβιότερο πόλεμο στην Αφρική. Το αποτέλεσμα της δουλειάς τους είναι ένα ντοκιμαντέρ [Invisible Children] με θέμα την αρπαγή παιδιών της Ουγκάντα από τον Joseph Kony και τον στρατό του, “Lord’s Resistence Army”.
Η προβολή αυτού του ντοκιμαντέρ και η ιστορία αυτών των παιδιών κινητοποίησε χιλιάδες Αμερικανούς εφήβους και βοήθησε στην εξεύρεση πόρων για την ανοικοδόμηση σχολείων στην Ουγκάντα. Αλλά η ιστορία των τριών κινηματογραφιστών δε σταματά εκεί.
Μέσω του οργανισμού Invisible Children Inc. που ίδρυσαν, οι τρεις κινηματογραφιστές κατάφεραν να πείσουν την αμερικανική κυβέρνηση να στείλει εκατό στρατιώτες αυστηρά και μόνο για να εκπαιδεύουν το στρατό της Ουγκάντα, κάτι που για χρόνια τούς αρνούνταν: «Δεν υπάρχει περίπτωση η Αμερική να εμπλακεί σε μια σύγκρουση όπου η εθνική ασφάλεια και τα οικονομικά συμφέροντα της χώρας δεν είναι σε κίνδυνο».
Το βίντεο KONY 2012 είναι μία καταγραφή της προσπάθειας όσων έχουν επιτευχθεί, αλλά και όσων πρέπει ακόμα να γίνουν ώστε να συλληφθεί ο Joseph Kony. «Στοχεύει στο να κάνει τον Joseph Kony “διάσημο”, όχι για να τον εξυμνήσει, αλλά για να αυξήσει την διεθνή υποστήριξη για τη σύλληψή του και να αποτελέσει δεδικασμένο για τη διεθνή δικαιοσύνη.
Δείτε το όλο. Τα εγκλήματα του Joseph Kony μας αφορούν όλους, ακόμα κι αν δεν γίνονται στη «δική μας αυλή».