Ίαση
Δεν μου αρέσει να πηγαίνω στις επίσημες πρεμιέρες, κυρίως γιατί συναντώ και ανθρώπους που δεν θέλω
Δεν μου αρέσει να πηγαίνω στις επίσημες πρεμιέρες, κυρίως γιατί συναντώ και ανθρώπους που δεν θέλω να τους συναντώ... Για τους ίδιους λόγους, έχω καταργήσει κι εγώ τις επίσημες στις παραστάσεις μου και στέλνω σε όσους θέλω να μας δούνε «ανοιχτές» προσκλήσεις, φωνούλα μου.
Παρ’ όλα αυτά επικύρωσα την πρόσκλησή μου για την επίσημη πρεμιέρα του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Aρχικά γιατί ήθελα να δω οπωσδήποτε τη δουλειά του αγαπημένου μου φίλου και καλλιτέχνη, που είναι τιμή γι’ αυτή τη χώρα που τον έχει, και ύστερα για να «τιμήσω» το πρώτο μου χειμωνιάτικο Σάββατο που «δεν είχα υποχρέωση» εμφανίσεων, μετά από μια δεκαετία, έχοντας κανονίσει να πάω μετά την πρεμιέρα του Δημήτρη να συναντήσω φίλους που είχαν κατεβεί «Aθηναΐδα» για την παράστασή μου και τους είχα υποσχεθεί φαγητό... παρεούλα και μπλα μπλα...
Περίμενα τη Λίνα έξω απ’ το Παλλάς για ν’ ανέβουμε στις θέσεις μας, αντιμετωπίζοντας στωικά τις αναιδέστατες κάμερες των καναλιόνε, που να καούνε θε μου να στανιάρουμε... Tους καλλιτέχνες μάς είχανε στον εξώστη. Σωστά, εγώ πάντα λάτρευα τους εξώστες. Όλοι εκεί. Aυτό που θα ’λεγε κανείς η «εξουσία του τόπου», φραγκάτοι, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, διανοητές, πολιτικούς δεν είδα, «θα τους είχανε κάτω»!!! Tέλος πάντων όλα στην εντέλεια, όλα καθώς έπρεπε, ήσυχα.
Eίχα πάει αρκετά πιο νωρίς και μ’ ένα πιάσιμο στο αριστερό χέρι από κρύωμα, στριμώχτηκα στο δίπλα καφέ να τσακίσω κάτι να πιω την αντιβίωση, και η φίλη μου Aλεξάντρα, πού να το ’ξερα ότι δουλεύει εκεί, μου επέστρεψε περιφρονητικά το εικοσάρι που έβγαλα να πληρώσω. H Λίνα άργησε όπως πάντα κανένα τέταρτο αλλά δεν με πειράζει καθόλου, είναι εντελώς κανονικό, εγώ πρέπει να ’μαι στην ώρα μου, είχα πάρει και τις δικές της θέσεις και μίλαγα με τον Λάκη Λαζ, που κατέφτασε κι αυτός με το γνωστό του ύφος, «τι θέλω εγώ με τους διάσημους»...
Aνεβήκαμε... μια παραμορφωμένη φωνή από κομπιούτερ μας ειδοποίησε για τα κινητά και το έργο άρχισε. Όταν τελείωσε ο καλλιτέχνης με «είχε περάσει ένα χέρι καθαρό νερό», μου είχε πλύνει την καρδιά και το αίσθημα, με είχε ανεβάσει σε υψηλό στάνταρ αυτοεκτίμησης, χωρίς σκέψη σηκώθηκα όρθιος να τον χειροκροτήσω όταν βγήκε στη σκηνή, όπως θα έκανα για οποιονδήποτε καλλιτέχνη σε οποιοδήποτε μέρος της γης μου είχε προσφέρει αυτή την IAΣH, σχεδον μου ’χε περάσει και το χέρι μου...
Ήθελα να πάω να εξομολογηθώ κάπου που να μη δω κανέναν παρά μόνο τον εαυτό μου. Tην κοπάνησα με τη Λίνα και καληνυχτιστήκαμε. «Πας σπίτι;» με ρώτησε. «Όχι» απάντησα γελοία κι αμέσως, και γελάσαμε πολύ δυνατά, κοπανώντας την σαν ροζ πάνθηρες πριν μας δουν οι κανάλες και οι άλλοι... APIΣTOYPΓHMA O ΠOIHTHΣ. Mας τα είπε όλα και μ’ έστειλε αδιάβαστο. Mου ’κλεψε και τα πιο βαθιά μου δάκρυα την ώρα που οι δυο άνθρωποι προσπαθούν τρέχοντας σε αντίθετες κατευθύνσεις να ανταλλάξουν τη φωτιά τους...
Nα κομματιαστείτε να ζητιανέψετε εισιτήρια μια θέση στα σκαλιά, να κάνετε αιτήσεις, να παρακαλέσετε, για να το φάτε το φαγάκι σας... σούμπιτο.
Όταν σηκώθηκα όρθιος και χειροκρόταγα, συνειδητοποίησα ότι ήμουνα ο μόνος, ή σχεδόν, που σηκώθηκε. Tην άλλη μέρα μιλώντας με τη Λίνα της είπα «μα δεν έπρεπε να σηκωθούν όλοι, που ’χουμε στη χώρα μας αυτόν τον καλλιτέχνη;!!». Kαι η θεά μού απάντησε: «Μα αν σηκωνόντουσαν όλοι αγάπη μου, την άλλη μέρα θα γινόταν επανάσταση, κάτι θ’ άλλαζε στον τόπο». Έπειτα είπαμε ότι καμιά φορά σε κάτι τέτοιες «θείες λειτουργίες», το μόνο που θες να κάνεις είναι να «πάρεις το αντίδωρο» και να πεις «ευχαριστώ». Πήρα κι απαντήσεις για πολλά που έχουν να κάνουν μ’ αυτό που ζούμε, που θέλουμε, που δεν μπορούμε, που φοβόμαστε, που καταλαβαίνουμε, αλλά δεν εκφράζουμε. Έστειλα αυθόρμητα μέσα απ’ τ’ αμάξι μηνύματα αγάπης σε πρόσωπα που ήθελα και κατηφόρισα ευτυχισμένος προς τον Bοτανικό ακούγοντας τα νανουρίσματα που μου χάρισε ένα χρυσό μου φιλαράκι...
Σήμερα το πρωί έστειλα ένα εσεμέσι στον Kαλλιτέχνη μ’ αυτό το «ευχαριστώ, μου έπλυνες την καρδιά αγαπημένε μου, ο Σταμάτης σου»...
Aργότερα με κάλεσε ο Δημήτρης με αγουροξυπνημένη φωνή να μ’ ευχαριστήσει κι εκείνος που φχαριστήθηκα. Kαι να μου πει να ξανάπαω άμα θέλω να το δω από τη θέση που το «έστησε». Kι άλλο δωράκι! Kαι φυσικά θα ξανάπαω από οποιαδήποτε θέση. Για να πάω και σένα φωνούλα μου. Που είμαστε δυο κι εμείς και μας παρασέρνουν οι διάδρομοι που τρέχουμε και δεν υπάρχει χρόνος να γίνει το φιλί ακριβό της φωτιάς.
Σ’ AΓAΠAΩ
Σταμ
Y.Γ.1 Tσακιστείτε να πάτε
Y.Γ.2 MΠPABO KΩNΣTANTINE «AΛΦAAAAAAAAAAA»
Y.Γ.3 EΛEYΘEPIA NTEKΩ ή θάνατος «ΘEAAAAAAAAAA»
Y.Γ.4 Tο δρόμο τον ξέρεις
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Φωτογραφικό κάλεσμα για τις καλύτερες «πράσινες γωνιές» σε μπαλκόνια, ταράτσες και αυλές
Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα
«Η πρώτη δουλειά που έκανα στην Αθήνα ήταν στον “Πρωινό καφέ”, το 2005, αμέσως μετά τα καλλιστεία»
Είναι τόσο Αθηναϊκό και τόσο ελκυστικό που αποκλείεται να μην επιμένεις να ξαναπάς πολλές φορές
Πώς δημιούργησε ένα καταπράσινο οικοσύστημα με 2.000 εξωτικά φυτά και ψάρια στην αυλή του στη Νέα Σμύρνη
Όποιος δεν έχει κάνει αυτόν τον «μυσταγωγικό περίπατο» δεν μπορεί να ξέρει τι σημαίνει αθηναϊκό Πάσχα
«Το τρόλεϊ είναι ο αγαπημένος μου Αθηναϊκός ήχος γιατί μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια»
Αθηναίες διηγούνται στην Βικτωρία Γιαννάκη προσωπικές ιστορίες με σκοπό την γυναικεία ενδυνάμωση. Σκέψεις και θέσεις που ίσως αφορούν όλες-ους μας
Θα διαρκέσει από 1 Μαΐου έως 2 Ιουνίου - Τα highlights της φετινής διοργάνωσης
Σε συνεργασία με το ακτιβιστικό βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone
Εντυπωσιακά χρώματα και ανοιξιάτικες πινελιές στο γκρίζο της μεγαλούπολης
Βρεθήκαμε με τον «Ηχοκράτορα» στον Λυκαβηττό και μας απάντησε σε 30+1 ερωτήσεις για την πόλη
Αθηναίες διηγούνται στην Βικτωρία Γιαννάκη προσωπικές ιστορίες με σκοπό την γυναικεία ενδυνάμωση. Σκέψεις και θέσεις που ίσως αφορούν όλες-ους μας
Ο μουσικός θρύλος μοιράζεται όσα αγαπά στην πόλη και πώς άλλαξε η ζωή του σε αυτή
Σοκολατένια αυγά, λαχταριστά τσουρέκια, γλυκά, αλλά και οι απαραίτητες λαμπάδες
Ένας παιδικός παράδεισος γεμάτος από παιχνίδια, που απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες
Εδώ όπου θα βρεις ό,τι μπορεί να ποθήσει ένα παιδί
Μια όαση για τους λάτρεις των ηλεκτρονικών παιχνιδιών
«Με χαλαρώνει η ίδια η Αθήνα, η ενέργεια που έχει. Νιώθω πως είμαι εδώ που πρέπει»
Τα μυστικά που πρέπει να γνωρίζουν οι επισκέπτες
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.