Με βλέπει να πλησιάζω. Κινείται με πονηρό χαμόγελο προς το μέρος μου. Προσπαθώ να τον αποφύγω και πέφτω πάνω στο συνάδελφό του.
Με βλέπει να πλησιάζω. Κινείται με πονηρό χαμόγελο προς το μέρος μου. Προσπαθώ να τον αποφύγω και πέφτω πάνω στο συνάδελφό του. Ενέδρα. «Πάρε κοπέλα, ωραίο κατσίκι, γάλακτος». Το κατεβάζει από το τσιγκέλι και το φέρνει μπροστά μου. Αποφασίζω να δείξω ατρόμητη. Εάν δεν αντέχεις την όψη και τη μυρωδιά του ωμού κρέατος, δεν είσαι για τη Βαρβάκειο. Έρχεται όμως Πάσχα και η σούβλα με τα κάρβουνα περιμένει ανυπόμονα.
Αρνί γάλακτος, μόσχος, σπάλα, ελιά, σπλήνες και συκώτια. Όλα μοιάζουν ίδια και δεν σε παίρνει να κάνεις την έξυπνη. Πώς θα διακρίνεις όμως το καλό; «Το κρέας είναι σαν το λουλούδι» μου εξηγεί ο πρόεδρος των κρεοπωλών της Βαρβακείου Κλεάνθης Τσιρώνης και συμπληρώνει «δεν αγοράζεις το πιο θαμπό και μίζερο λουλούδι από τον ανθοπώλη. Διαλέγεις το πιο ζωηρό. Το ίδιο και με το κρέας. Το καλό κρέας μιλάει από μόνο του». Ο Τάσος, χασάπης της αγοράς εδώ και 40 χρόνια και φανατικός Αεκτζής, είναι πιο πρακτικός στις πληροφορίες του: «Κοιτάμε το χρώμα που έχει το κρέας και το κόκαλο. Πρέπει να είναι κόκκινο. Επιπλέον εάν το δάκτυλο κολλάει πάνω στο κρέας, τότε παράτα το. Είναι μπαγιάτικο».
Η Βαρβάκειος ή, όπως λέει το κλισέ, «το στομάχι της Αθήνας», είναι ένας αλλιώτικος κόσμος. Κανονικά ονομάζεται Δημοτική Αγορά Αθηνών. Επικράτησε ως Βαρβάκειος λόγω της εγγύτητας με την ομώνυμη σχολή. Έχει δικό της διαφορετικό φως, δικές της μυρωδιές και δικούς της κώδικες. Από το 1886 λειτουργεί ακατάπαυστα από τις πρώτες πρωινές ώρες μέχρι τη δύση του ηλίου. Περιορίζομαι στους διαδρόμους της κρεαταγοράς που συνδέουν τις έξι εισόδους – δύο από Σοφοκλέους μια από Ευρυπίδου, μία από την Αιόλου και δύο κεντρικές πύλες στην Αθηνάς. Εκεί συνυπάρχουν 108 κρεοπωλεία και εκατοντάδες χασάπηδες: Έλληνες, Αλβανοί, Πακιστανοί. «Κρέας για όλο τον κόσμο» όπως λέει και η ταμπέλα του κρεοπωλείου «Ιωσήφ».
Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 μέχρι σήμερα η Βαρβάκειος συνεχώς αναβαθμίζεται. Μπήκαν σύγχρονα ψυγεία-βιτρίνες, οθόνες τηλεόρασης, αυστηρότεροι κανόνες υγιεινής. Το πλακάκι στο πάτωμα δεν κολλάει και δεν γλιστράει. Σε αντίθεση με την ψαραγορά, που θέλει προσοχή και γαλότσες. Ωστόσο, δεν πρέπει να αφαιρείσαι γιατί πετάγονται μηχανάκια εκεί που δεν το περιμένεις.
Με το που βγάζω το μπλοκ για να κρατήσω σημειώσεις, η αντιμετώπιση αλλάζει. Οι κρεοπώλες της Βαρβακείου αναγνωρίζουν από μακριά τους δημοσιογράφους. Κι έχουν έτοιμα τα παράπονα για την αγοραστική κίνηση. «Άντε να έρθει το Πάσχα» μου φωνάζει ένας με κασκόλ του Ολυμπιακού, ενώ από τη γωνία πετάγεται άλλος: «Άλλαξαν τα χρόνια. Μπήκα εδώ 12 ετών. Κρίση». Δεν προλαβαίνω να τον δω και έχει ήδη επιστρέψει στον πάγκο του. «Το 80% του κόσμου της Βαρβακείου είναι τακτικοί πελάτες. Έχουν περάσει οι εποχές που ο άλλος κατέβαινε από τη γειτονιά του στο κέντρο. Φωνάζουμε λιγότερο σήμερα. Δεν μπαίνουμε στον κόπο να ψαρεύουμε νέους πελάτες. Αυτοί μας ξέρουν ήδη» επισημαίνει ο Τάσος.
Ντόπιο παντού: Όπου και να γυρίσεις βλέπεις ελληνικές σημαίες. Σε όλα τα δυνατά μεγέθη και τύπους. Από τη μεγάλη υφασμάτινη γαλανόλευκη που έχει γίνει γκρι από τη χρήση μέχρι τη μικρή πλαστική των παρελάσεων. Κάπου κρυμμένη και μία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η σημαία «ντύνει» τη λέξη-κλειδί της Βαρβακείου: ντόπιο. «Τα βαφτίζουμε ντόπια γιατί είμαστε όλοι κομπλεξικοί» υποστηρίζει ο Κλεάνθης Τσιρώνης, αναφερόμενος ειδικά στο μοσχαρίσιο κρέας, και προσθέτει: «Μας αρέσει να ζούμε με ψευδαισθήσεις. Όσες ταμπέλες κι αν έχω που λένε ότι το κρέας είναι γαλλικό, ο πελάτης έρχεται και με ρωτάει αν είναι ντόπιο».
Σύμφωνα με τους επαγγελματίες, το διαχρονικό πλεονέκτημα της αγοράς είναι το φτηνό και ποιοτικό κρέας όλες τις ώρες της ημέρας. Ο Κλεάνθης Τσιρώνης υποστηρίζει ότι οι τιμές είναι χαμηλότερες εδώ από ένα έως πέντε ευρώ το κιλό. Ο Τάσος τοποθετεί αλλιώς το πλεονέκτημα της αγοράς έναντι των σούπερ μάρκετ και των περιφερειακών κρεοπωλείων: «Εδώ ο κόσμος εξακολουθεί να έρχεται γιατί θέλει να αγγίξει με το χέρι το κρέας που θα καταλήξει στο πιάτο του».
Από επτά έως οκτώ ευρώ το κιλό θα κυμανθεί φέτος το Πάσχα το αρνί και το κατσίκι σύμφωνα με τον κρεοπώλη Νίκο Νιώτη. «Τα σκοπιανά ή τα βουλγάρικα είναι ένα ευρώ πιο ακριβά από τα ντόπια. Είναι, επίσης, θέμα διαλογής, τυποποίησης και επεξεργασίας κρεάτων. Δηλαδή η τιμή έχει σχέση με τα κιλά. Το δικό σου με το δικό μου παπούτσι δεν έχουν την ίδια τιμή» εξηγεί ο Νιώτης. Από το αρνί η συζήτηση περνάει στις συκωταριές, βασικό συστατικό για το κοκορέτσι. «Αυτές που κρέμονται είναι εισαγωγής από την Ισπανία και τη Γαλλία. Οι ντόπιες πωλούνται μαζί με το αρνί και κοστίζουν περισσότερο. Να μη σου πω ότι έχω πελάτες που έχουν πάρει συκωταριά από τις απόκριες για να είναι πιο φθηνή». Από την αγορά δεν λείπουν τα παζάρια. Ένας Πακιστανός, υπάλληλος σε χασάπικο, λέει σε μια κυρία: «Πότε θέλετε να αγοράστε το αρνί;». «Τη Μεγάλη Εβδομάδα» του απαντά. Κι εκείνος γέρνει προς το μέρος της και λέει: «ελάτε σε μένα. Θα έχω πάρει δύο-τρία αρνιά από εδώ και θα τα δώσω σε άλλη τιμή».
Στην αγορά θα βρεις μαγειρεία διάσημα, η ψυχή της όμως είναι τα μικρά καφενεία με τα δυο-τρία τραπεζάκια που προσφέρουν από καφέ μέχρι μεζέ. Κάθομαι στο καφέ του Άγγελου, απέναντι από τον «Παπανδρέου». Το παρέλαβε μαζί με τον αδερφό του Σταύρο από τον πατέρα τους, πριν από έξι χρόνια. Έχει μεγαλώσει μέσα στους διαδρόμους της αγοράς. «Έχουμε στάνταρ πελατεία από τα χασάπικα, την ψαραγορά και τα μανάβικα. Έχουμε επίσης ξενύχτηδες, οι οποίοι είναι λίγο μυστήριοι. Έρχονται και δεν θέλουν να πληρώσουν. Έχω συνηθίσει τον πολύ κόσμο, αισθάνομαι ελεύθερος εδώ, είμαστε σαν μια μικρή οικογένεια. Οι αλλοδαποί έχουν ενισχύσει την αγορά. Είναι άνθρωποι με οικογένειες που αναγκαστικά περνούν από εδώ. Και η αγορά, όπως και να το κάνουμε, είναι φτωχομάνα». Ο ελληνικός καφές με 1,30 ευρώ παραμένει ο πιο δημοφιλής, αλλά ο Άγγελος θέλει να είναι σύγχρονος: «Τώρα πρόσφατα έβαλα αναγκαστικά και φρέντο».
Πίνω τον καφέ κοιτάζοντας τις οθόνες. Παίζουν μόνο μουσικά βίντεο κλιπ. Χωρίς ήχο. Κανείς δεν τις κοιτάζει, αλλά δίνουν ένα χρώμα φουτουριστικό, κάτι από Μπλέιντ Ράνερ χωρίς τους πάγκους με τα νουντλς. Ξαφνικά η μουσική σταματά. Μια γυναικεία φωνή επαναλαμβάνει διαφημιστικά σποτ: «Μόνο στη Βαρβάκειο εξασφαλίζετε ποιότητα σε χαμηλές τιμές». Στην πάροδο που ενώνει την κρεαταγορά με την ψαραγορά είναι το καφέ του Ποτήρη. Το κασκόλ εδώ φωνάζει περήφανα: Αναγέννηση Καρδίτσας. Οι κρεοπώλες έρχονται εδώ για ουίσκι σε πλαστικό ποτηράκι. Το κρύο και η υγρασία της αγοράς το θέλουν το αλκοόλ.
Τελευταίος σταθμός το καφέ του Αργυρούδη, απέναντι από τη «Στοά των Αθανάτων». Εδώ καταλήγουν οι περισσότεροι επαγγελματίες στο τέλος της ημέρας. Μιλούν για τα δικά τους, τα συντεχνιακά. Από το κινητό κάποιος ρωτάει τι ουίσκι διαθέτει το μαγαζί. Το μενού προσφέρει παϊδάκια, συκωτάκια και ό,τι άλλο φέρει ο πελάτης. Το κρασί έρχεται σε νεροπότηρο. Στο σέρβις είναι ο Ιβάν: το πιο ευγενικό παιδί της αγοράς κατά ομολογία των κρεοπωλών. Είναι από τα λίγα καφέ με δική του υπόγεια τουαλέτα. Το κλειδί το ζητάς από το μαγαζί. Οι κρεοπώλες φωνάζουν, γκρινιάζουν, πειράζουν ο ένας τον άλλον, αλλά φαίνεται ότι την ευχαριστιούνται τη δουλειά τους. Το λέει και ο πρόεδρος: «Τη Βαρβάκειο δεν την αλλάζω με τίποτα. Εδώ όλοι σε ξέρουν με το μικρό σου όνομα».
Κοκορέτσι
Για το κοκορέτσι ο Δημήτρης Θεοδώρου εμμένει στο πολύ καλό πλύσιμο, δύο με τρία χέρια, και πέρασμα του εντέρου με ξυλαράκι. Κατά τ’ άλλα: «Ψιλοκόβουμε τις συκωταριές μαζί με τα γλυκαδάκια, πνευμόνι, χωρίς λαιμούς. Το κοκορέτσι θέλει από το βράδυ σούβλισμα χωρίς το έντερο. Πρέπει να στραγγίσουν τα αίματα. Το πρωί τυλίγουμε τα έντερα. Το κοκορέτσι θέλει αλάτι, πιπέρι. Τοποθετείται πρώτα χαμηλά με τη φωτιά στο πλάι για να δέσει το εντεράκι. Μετά η σούβλα τοποθετείται ψηλά. Το βγάζουμε όταν έχει γίνει αφρός».
Βιολογικό κρέας
Στο πλαίσιο της bio τάσης με τσιμπημένες τιμές κι εγγυημένα στάνταρ ποιότητας. Αμφότερα εξηγούνται λόγω της περιορισμένης βιολογικής πιστοποίησης…
* Prasino (Λ. Πεντέλης 97, Χαλάνδρι, 210 8658.639/ Τατοΐου 122, Ν. Ερυθραία, 210 6206.785/ Λ. Ηρακλείου 408, Ν. Ηράκλειο, 210 2838.320): Αλυσίδα βιολογικών σούπερ μάρκετ με ανάλογα προϊόντα που ξεκίνησε το 2006 στο Χαλάνδρι από τον Στάμο Μαγγίνα. Φέρνει αρνί και κατσίκι από τη Βόνιτσα Αιτωλοακαρνανίας.
* Βιολογικό Κρεοπωλείο (Λασιθίου 29, Γέρακας, 210 6654.260): Βραβευμένο για το αποκλειστικά βιολογικό κρέας του, ναι και ολόκληρα γουρουνάκια γάλακτος που περνάνε τον ελεύθερό τους χρόνο στα βοσκοτόπια του ορεινού Ξηρόμερου.
* Άννα Παριανού (Μαντζαγριωτάκη 50 & Αριστείδου, Καλλιθέα): Από τα πλέον φημισμένα «βιολογικά» της Αθήνας, με βιολογικό αρνί και κατσίκι από τα Τρίκαλα και φοβερά λουκάνικα.
* Ευοί Ευάν (Αριστοτέλους 9, 210 4297.073): Φημισμένο για το σπουδαίο μοσχάρι του, στον Πειραιά.
* Lena’s (Νίκης 11, Σύνταγμα, 210 3241.360): Ανάμεσα σε λοιπά εκλεκτά βιολογικά προϊόντα όλο και κάτι συσκευασμένο θα σου γυαλίσει στη μικρή ελκτική βιτρίνα του.
* Ακόμα, στις αλυσίδες των μεγάλων σούπερ μάρκετ «Σκλαβενίτης», “My Market”, «ΑΒ», συνήθως με ειδική ένδειξη και συσκευασμένα, καλό θα είναι να ρωτήσετε και δυο-τρία πράγματα εκείνον που σας εξυπηρετεί. Τέλος, στα καταστήματα με συσκευασμένα προϊόντα “Green Farm”, καθώς και στην αλυσίδα «Βιολογικός Κύκλος».
Μάθε κι αυτά
* * *Το κατσίκι γάλακτος συνήθως δεν ξεπερνάει τα δέκα κιλά. Ένα ζώο το οποίο είναι βαρύτερο από 14 κιλά είναι σίγουρα μεγαλύτερο σε ηλικία.
* * * Για το κοκορέτσι: Ποτέ πια σπλήνα, μυαλά και κεφαλάκια. Μετά τα κρούσματα της νόσου Κρόιτσφελντ - Γιάκομπ και της σύνδεσής της με τη νόσο των τρελών αγελάδων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει απαγορεύσει την κατανάλωση ορισμένων οργάνων αιγοπροβάτων και βοοειδών από ζώα άνω των 12 μηνών.
* * * Αρνί ή κατσίκι; Το ίδιο δίλημμα κάθε χρόνο. Το αρνί είναι πιο λιπαρό και άρα πιο παχυντικό. Το αρνί έχει επίσης περισσότερο κρέας. Πώς τα ξεχωρίζεις; Το κατσίκι έχει επίπεδο κεφάλι, ενώ το αρνί έχει το χαρακτηριστικό καρούμπαλο ανάμεσα στα μάτια και τη μύτη.
* * * Προσοχή στην μπόλια (το δίχτυ λίπους που συγκρατεί τα έντερα του αρνιού) – πρέπει να είναι μαλακή, διαφορετικά διάλεξε άλλο αρνί.
* * * Γουρουνόπουλο 8-12 κιλών είναι ό,τι πρέπει για τραπέζι δέκα καλοφαγάδων.
ID:
Περιοχή: Οδός Αθηνάς 42
Έτος λειτουργίας: 1886
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως Σάββατο από τις 7.00 μέχρι τις 18.00.
Ιστορία: Άρχισε να οικοδομείται από το Δήμο Αθηναίων με βραδείς ρυθμούς το έτος 1878, ανατολικά του Βαρβακείου Γυμνασίου. Μετά την πυρκαγιά του 1884 επιταχύνθηκαν οι εργασίες στην οδό Αθηνάς. Η αγορά αποπερατώθηκε το 1886. Ορθογώνιο κτίριο του 19ου αιώνα, φτιαγμένο από γυαλί και μέταλλο.
Προσεχώς: “Cook TV”, ένας νέος τρόπος προβολής και προώθησης προϊόντων με τη συνεργασία των εμπόρων και της εταιρείας Elf.
Κρέας Χαλάλ στη Βαρβάκειο: Το νόμιμο, το επιτρεπτό, σύμφωνα με τις αρχές του Ισλάμ. Κρέας το οποίο προέρχεται από ζώο που έχει σφαγιαστεί με το παραδοσιακό τελετουργικό: χαράζοντάς το στο λαιμό. Το αντίθετο του χαλάλ είναι το χαράμ.
Γυρίσματα στη Βαρβάκειο: «Η αρπαγή των Σαβίνων γυναικών» της Βρετανίδας Ιβ Σασμάν και της ομάδας Rufus Corporation/ «Επικίνδυνες μαγειρικές» του Βασίλη Τσελεμέγκου με τους Α. Μαρκουλάκη, Γ. Χωραφά και Κ. Ζυγούλη /«Εφάπαξ» του Νίκου Ζαπατίνα με τον Πέτρο Φιλιππίδη.
Αθηνά του Βαρβακείου: Μετά το σεισμό του 1880 βρέθηκε σε βάθος 60 εκατοστών άγαλμα της θεάς Αθηνάς, πάνω σε βάθρο. Θεωρείται ότι η Αθηνά του Βαρβακείου είναι πιστό σε σμίκρυνση αντίγραφο της χρυσελεφάντινης Αθηνάς του Παρθενώνα, λαξεμένη κατά τους ρωμαϊκούς πολέμους.
Σούβλισμα οβελία
Ο Δημήτρης Θεοδώρου είναι από τη Λιβαδειά. Γεννήθηκε γνωρίζοντας πώς να σουβλίζει. Στη Βαρβάκειο άνοιξε το «Κάρβουνα & Σχάρα» πριν από έναν χρόνο. Για τον πασχαλινό οβελία μάς είπε: «Η αναλογία κάρβουνα - αρνί είναι ένα προς τρία. Δηλαδή στα δέκα κιλά αρνί θέλει το λιγότερο 30 κιλά κάρβουνα. Το ζώο θέλει καλό δέσιμο. Στη σούβλα να τοποθετηθεί ψηλά στην αρχή. Όταν αρχίσει να λιώνει από μέσα του το λιπάκι σιγά σιγά το κατεβάζουμε. Πάντα σε χαμηλή φωτιά. Η θράκα δεν είναι ποτέ από κάτω, πάντα στο πλάι. Κάτω από το αρνί δεν υπάρχει φωτιά. Το βγάζουμε όταν αφρίσει. Το ελέγχουμε τρυπώντας μπούτια και σπάλα. Όταν το αρνί έχει γίνει μας μιλάει μόνο του. Ανοίγει στις αρθρώσεις. Χρόνος σουβλίσματος τουλάχιστον 3,5 ώρες».
Dee Jay Meat
Σχεδόν κάθε απόγευμα ο Στράτος βγάζει τα φωτιστικά ρομπότ, την ντισκόμπαλα, τα λέιζερ και τους καπνούς και αφήνει τον μπαλτά και τα κοψίδια. Το κρεοπωλείο-κλαμπ “Dracoulis Meat” παίζει κάθε μέρα προοδευτικό χάουζ και ηλεκτρονική μουσική στη Νέα Σμύρνη. «Όλα ξεκίνησαν από την ανάγκη για διασκέδαση την ώρα της δουλειάς και από μια επίσκεψη στο Λονδίνο. Μπήκα σε ένα κατάστημα στο Camden. Είναι ο παράδεισος των κλάμπερ και λέγεται Cyberdog. Έπαθα ζημιά. Έμεινα εκεί μέσα για ώρες.
Σκέφτηκα ότι θέλω κι εγώ να δουλεύω σαν αυτούς».
Για το Πάσχα ο Στράτος προτείνει: Κοκοσούβλι – «απέξω έντερο και από μέσα χοιρινό κρέας. Απευθύνεται σε ανθρώπους που αγαπούν το εντεράκι αλλά δεν αντέχουν τη μυρωδιά της αρνίσιας συκωταριάς».
Τα καλύτερα χασάπικα
Εκτός από τους «φρουρούς της Βαρβακείου» υπάρχουν διάσπαρτοι και οι παραδοσιακοί «μάστορες»-τεχνίτες που υπενθυμίζουν στον πελάτη ότι δεν έχει πάντα δίκιο, αλλά πρέπει να τους ακούει…
* Ευβοιότοποι (Αγγελοπούλου 4, Ν. Ψυχικό): Κατευθείαν από το αγρόκτημα στη βόρεια Εύβοια.
* Οικονομάκος (Εμ. Μπενάκη 31 & Γραβιάς 2, Εξάρχεια): Εξαιρετικά λουκάνικα Μάνης (με πορτοκάλι) και φυσικά τοπικό σύγκλινο. Αν είσαι τυχερός μπορεί να βρεις και λουκάνικο από αγριογούρουνο.
* 10 (Λ. Παΐζη 10, Βάρη, 210 9654.610, 210 9654.855): Το έχει προτείνει ο Χριστόφορος Πέσκιας και ικανοποιεί «εκλεπτυσμένα» γούστα όπως rib-eye steaks, σταβλίσιες Αργεντινής και κατόπιν παραγγελίας από νεφράδια και μοσχαρίσιες ουρές-μάγουλα μέχρι καβουρμά. Το έχει και η γειτονιά…
* Παπούλιας (Πύρρωνος 4-6, πλ.Βαρνάβα, Παγκράτι, 210 7518.000): Μοσχάρι (και όχι μόνο) με ονομασία προέλευσης που μπορεί να ποικίλλει γεωγραφικά από τη Σπάρτη μέχρι τον Όλυμπο. Για αρνί και κατσίκι ζήτα αυτά που φέρνει από τον Πάρνωνα. Μπορεί να βρεις και στρουθοκάμηλο.
* Παπαθανάσης (Ανδρέα Παπανδρέου 7, Χαλάνδρι, 210 6821.883): Αν είσαι του κυνηγιού, ο ιδιοκτήτης ταξιδεύει σε όλη την Ελλάδα και γυρίζει φορτωμένος με εξειδικευμένο staff πτεροέντων όπως φασιανοί, πέρδικες κτλ. ή 4x4 ζαρκάδια/ελάφια.
* Λευτέρης Γεωργιά δης (Λ. Μαραθώνος 56, Πικέρμι, 210 6039.870): Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να ξενιτευτείς, αλλά οι κιμάδες του είναι φημισμένοι (ακόμα και από προβατίνα).
* Οινιάδες (Μισαραλιώτου 21, Κουκάκι, 210 9235.891): Τα αμνοερίφιά του είναι ελευθέρας βοσκής. Φημίζεται όμως και για τις μοσχίδες, δηλαδή τα θηλυκά, τα οποία έχουν πιο λεπτή γεύση χωρίς λίπος.
* Από τα πιο παλιά κρεοπωλεία-χασαπάδικα της Αθήνας είναι ο «Μακρομαρίδης» (Κυδαθηναίων και Λυσικράτους). Το καλύτερο για μπριζολίδια και για οτιδήποτε στη σχάρα.
* Πολύ εκτός κέντρου και για μεγάλα ζώα κάποιοι σεφ επιλέγουν το κρεοπωλείο του «Παπαζαρκάδα» (πλ. Νέας Πεντέλης).
* Πατίστας: Θεωρείται κορυφή για «κορτζίνες» ή απλά spare ribs στη Βαρβάκειο.
* Αγγελής: Για πραγματικό ελληνικό κρέας από επιλεγμένες φάρμες, ιδίως μοσχαρίσιο, που είναι δυσεύρετο στη Βαρβάκειο.
* Στο διαδίκτυο, www.freshexpress.gr: Για on line παραγγελίες κατ’ οίκον. Το κρέας που διατίθεται είναι πιο γκουρμέ για εκλεκτά κοψίματα, όπως το rib eye steak.
Χασάπη… μίλα μου βρώμικα
Κρεοπωλείον «Έλβις» (Πλαταιών & Λεωνίδου, Κεραμεικός). Πλαστικά κοτόπουλα στη βιτρίνα, δίσκοι του «βασιλιά» και του Τζίμι Χέντριξ στους τοίχους, διενέξεις γειτόνων μπροστά σε σπαλομπριζόλες κι ένα ζευγάρι αλλόκοτων ερωτευμένων ιδιοκτητών που απαντάνε στα ονόματα Παντελής και Λιλή. Το τηλεχασάπικο της χρονιάς κατά φαντασίαν Μυρτώς Κοντοβά…
22°
