Όταν ο βουλευτής Βέττας καμάρωνε για τη «μαγκιά» που επιδεικνύει η κυβέρνηση στην κοκορομαχία με την Τουρκία, ο άνθρωπος που χτες έκανε την τελευταία του πτήση ήταν ακόμα ζωντανός. Όταν υπερασπιζόταν τη μανία για στρατιωτικές μεταμφιέσεις του Καμμένου λέγοντας «συγγνώμη, ο υπουργός Άμυνας μπαλαρίνα θα ντυθεί και θα πάει στα σύνορα;», ο πιλότος της πολεμικής αεροπορίας ήταν ζωντανός. Κι αν οι Βέττες αυτής της χώρας αντιμετώπιζαν την κρίση με ψυχραιμία και όχι ως μια καλή ευκαιρία για τηλεθεαματικές και ψηφοθηρικές κοκορομαχίες, ίσως να ζούσε ακόμα.
Μπορεί να είμαι όσο αισιόδοξος είναι κάποιος που ελπίζει ότι ένας γάιδαρος μπορεί να τραγουδήσει στη Σκάλα του Μιλάνου, αλλά θα ήθελα το χθεσινό δυστύχημα να δώσει την ευκαιρία ακόμα και σε ανθρώπους σαν τον βουλευτή Βέττα να καταλάβουν ότι οι «μαγκιές» σε διακρατικές κρίσεις δεν μοιάζουν με τις μαγκιές που μπορείς να κάνεις παίζοντας το Grand το Theft το Auto. Μπορεί να δίνουν στις κυβερνήσεις ευκαιρίες να στραφεί η προσοχή μακριά από τις παταγώδεις αποτυχίες τους, μπορεί να τους δίνουν μια ελπίδα συσπείρωσης των παλιών ψηφοφόρων τους, αλλά στοιχίζουν σε πραγματικό αίμα. Πραγματικών ανθρώπων. Με πραγματικές οικογένειες. Αίμα που δεν χύνεται στον βωμό μιας τακτικής που σχεδιάζεται με γνώμονα το συμφέρον της χώρας, αλλά στον βωμό μικροπολιτικών συμφερόντων ανθρώπων που αρνούνται (ή δεν μπορούν) να καταλάβουν πως η εξωτερική και η αμυντική πολιτική μιας χώρας είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τσαμπουκάδες για την προτεραιότητα σε μονόδρομο.
Το αίμα, φυσικά, δεν είναι ποτέ αυτών των ανθρώπων. Αναρωτιέμαι, όμως, αν νιώθουν, έστω και λίγο, δικιά τους κάποια ενοχή. Αναρωτιέμαι αν, αναλογιζόμενος τις κορώνες του, ο Βέττας ένιωσε την ανάγκη να δαγκώσει τη γλώσσα του. Αναρωτιέμαι αν την ίδια ανάγκη ένιωσε ο Καμμένος αναλογιζόμενος τα μπιτόνια με λάδι που έχει ρίξει στη φωτιά. Αλλά δεν αναρωτιέμαι για πολύ. Η φωτιά, έτσι κι αλλιώς, δεν θα κάψει ούτε τον Καμμένο ούτε τον Βέττα. Δεν θα κάψει ποτέ κανέναν φαφλατά πολιτικό, κανέναν υπερπατριώτη δημοσιογράφο και κανέναν τουρκοφάγο σχολιαστή.
«Συγγνώμη, ο υπουργός Άμυνας μπαλαρίνα θα ντυθεί και θα πάει στα σύνορα; Αν δεν φορέσει στολή παραλλαγής, πώς θα πάει;» αναρωτήθηκε ο μπαρουτοκαπνισμένος Βέττας. Και ήταν μια απορία αναμενόμενη. Όταν είσαι μασκαράς, οι μόνες εκδοχές που μπορείς να σκεφτείς είναι εκδοχές με κάποια στολή. Και μέχρι χτες ήταν αστείο. Από χτες δεν είναι και τόσο. Γιατί από χτες σε πολλών το μυαλό αρχίζει να τριγυρίζει η ιδέα ότι, αφού σώνει και καλά ο Καμμένος έπρεπε να φοραέι μια στολή, ίσως να ήταν καλύτερο να είχε ντυθεί μπαλαρίνα. Στο κάτω-κάτω το θέαμα δεν θα ήταν πιο αστείο από το θέαμα ενός μοσχοαναθρεμένου άκαπνου ντυμένου με στολή που πάνω γράφει Ο.Υ.Κ.
Κι ακόμα καλύτερα να φόραγαν και οι απέναντι «μάγκες» μια κάποια στολή. Και να έλυναν τις διαφορές τους μόνοι τους με όλους εμάς θεατές. Θα ήταν ωραίο για αλλαγή να είναι αυτοί που θα υποστούν τις συνέπειες του επικίνδυνου θεάτρου που παίζουν για μερικά ψηφαλάκια παραπάνω. Και ντροπή τους.
